Muchomor brązowooliwkowy

Muchomor brązowooliwkowy
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

muchomorowate

Rodzaj

muchomor

Gatunek

muchomor brązowooliwkowy

Nazwa systematyczna
Amanita submembranacea (Bon) Gröger
Boletus 3(2): 27 (1979)
Multimedia w Wikimedia Commons
Kapelusz silnie prążkowany
Młody owocnik

Muchomor brązowooliwkowy (Amanita submembranacea (Bon) Gröger) – gatunek grzybów należący do rodziny muchomorowatych (Amanitaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Amanita, Amanitaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1975 r. Marcel Bon nadając mu nazwę Amanitopsis submembranacea. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1979 r. Frieder Gröger, przenosząc go do rodzaju Amanita[1].

Synonimy łacińskie[2]:.

  • Amanita submembranacea var. bispora D.A. Reid 1987
  • Amanita submembranacea var. griseoargentata Contu 1986
  • Amanita submembranacea var. griseoargentea Contu 1986
  • Amanita submembranacea (Bon) Gröger 1979 var. submembranacea
  • Amanitopsis submembranacea Bon 1975

Nazwę polską podał Władysław Wojewoda w 2003 r[3].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Kapelusz

Średnica 4–8 cm, za młodu jajowato-dzwonkowaty, później łukowaty, na koniec płaski z niewielkim, tępym garbem. Brzegi ostre i prążkowane, u starszych okazów żłobione. Powierzchnia gładka w barwie od oliwkowobrązowej do szarobrązowej, lub żółta do czerwonobrązowej. Na środku znajduje się zazwyczaj duży szarobiały płat będący resztką osłony[4].

Blaszki

Wolne i szerokie, początkowo białe, później kremowe[4].

Trzon

Wysokość 5–11 cm, grubość do 1,2 cm, pusty i kruchy, walcowaty, dołem grubszy. Powierzchnia w kolorze kapelusza, w dolnej części pokryta białymi płatkami. Podstawa otoczona błoniastą pochwą, początkowo białą, później szarawą[4].

Miąższ

Biały, bez zapachu. Smak lekko orzechowy[4].

Wysyp zarodników

Biały. Zarodniki kuliste lub zbliżone do kulistego, o rozmiarach 10–14 μm[5].

Występowanie i siedlisko

[edytuj | edytuj kod]

Występuje w większości krajów Europy, ale jest rzadki[5]. W 1992 r. znaleziono go także na Alasce[6]. W Polsce częstość występowania i rozprzestrzenienie nie są znane. W piśmiennictwie naukowym do 2003 r. podano tylko jedno stanowisko (w Babiogórskim PN)[3].

Rośnie głównie w górskich lasach iglastych. Rośnie na kwaśnych glebach pod świerkami, jodłami, sosnami i modrzewiami[4]. W Polsce rozprzestrzenienie nie jest znane[4].

Znaczenie

[edytuj | edytuj kod]

Grzyb mykoryzowy[3]. Według niektórych źródeł jest grzybem niejadalnym[4], według innych uważany jest za jadalnego[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2013-09-15] (ang.).
  2. ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2013-09-20] (ang.).
  3. ↑ a b c Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
  4. ↑ a b c d e f g Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.
  5. ↑ a b Amanita submembranacea (Bon) Gröger. [dostęp 2013-09-22].
  6. ↑ Discover Life Maps. [dostęp 2015-12-16].
  7. ↑ Ewald Gerhardt, Grzyby – wielki ilustrowany przewodnik, Stefan Łukomski (tłum.), Warszawa: Klub dla Ciebie – Bauer-Weltbild Media, 2006, s. 480, ISBN 83-7404-513-2, OCLC 836313700.