Muchomor oliwkowy

Muchomor oliwkowy
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	pieczarkowce
Rodzina	muchomorowate
Rodzaj	muchomor
Gatunek	muchomor oliwkowy
	Nazwa systematyczna
	Amanita battarrae (Boud.) Bon; Docums Mycol. 16 (no. 61): 16 (1985)
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Muchomor oliwkowy (Amanita battarrae (Boud.) Bon) – gatunek grzybów należący do rodziny muchomorowatych (Amanitaceae)^[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Amanita, Amanitaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1902 r. Jean Louis Émile Boudier nadając mu nazwę amanitopsis battarrae. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1985 r. Marcel Bon, przenosząc go do rodzaju Amanita^[1].

Nazwę polską podał Władysław Wojewoda w 1987 r^[2].

Morfologia

Kapelusz

Średnica do 12 cm. U młodego grzyba jest jajowato-dzwonkowaty, następnie wypukły. U dojrzałych okazów kapelusz jest często prawie płaski, tylko z małym uwypukleniem w centrum. Powierzchnia jest najczęściej zupełnie naga, żółtobrązowa, oliwkowobrązowa lub oliwkowoszara i do 1/3 promienia prążkowana^[3].

Blaszki

Średnio gęste, szerokie, równej długości, wolne. Są białe, w kierunku do środka brązowiejące. Ostrza blaszek gładkie^[3].

Trzon

Wysokość 8-13 cm, grubość 8-14 mm, walcowaty, rozszerzający się dołem, bez pierścienia. Początkowo jest pełny, później pusty w środku. Powierzchnia jasnoochroworóżowa i pokryta czerwonobrązowymi włókienkami. Podstawa trzonu otoczona wolną, błoniastą pochwą o brudnobiałym kolorze, czasami poszarpaną na fragmenty^[3].

Miąższ

Biały, kruchy, smak ma łagodny i bez wyraźnego zapachu^[3].

Występowanie i siedlisko

Europa stanowi główny obszar występowania tego muchomora. Jest tutaj szeroko rozprzestrzeniony, występuje nawet na Islandii i w północnej części Półwyspu Skandynawskiego. Ponadto opisano występowanie tego gatunku w prowincji Ontario w Kanadzie^[4]. W Polsce gatunek rzadki. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status R – potencjalnie zagrożony z powodu ograniczonego zasięgu geograficznego i małych obszarów siedliskowych^[5]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Belgii^[2].

Rośnie w lasach pod bukami. Owocniki pojawiają się od czerwca do września^[2]

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Index Fungorum. [dostęp 2013-09-15]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
↑ ^a ^b ^c ^d Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.
↑ Discover Life Maps. [dostęp 2015-12-16].
↑ Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland = Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany. Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 83-89648-38-5.

[if-1] Index Fungorum. [dostęp 2013-09-15]. (ang.).

[checklist-2] Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.

[wag-3] Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.

[4] Discover Life Maps. [dostęp 2015-12-16].

[5] Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland = Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany. Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 83-89648-38-5.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]