Muhammed Zafar Iqbal urodził się 23 grudnia 1952 w Srihotto. Jego ojciec, Foyzur Rahman Ahmed był oficerem policji i w związku z tym rodzina często przemieszczała się po różnych częściach kraju. Zainspirowany przez ojca Zafar Iqbal napisał swoją pierwszą powieść science fiction w wieku siedmiu lat. 5 maja 1971 armia pakistańska aresztowała i zabiła Rahmana Ahmeda.
Pierwszą publikacją młodego pisarza było krótkie opowiadanie pt. Kopotronik Bhalobasha, które zamieszczono w tygodniku Bichitra. Spotkało się ono z oskarżeniami o plagiat, co skłoniło autora do napisania całej serii opowiadań. Jednocześnie Zafar Iqbal nie zaniedbywał swojej edukacji. W 1968 zdał SSC w Bogra Zilla School, zaś w 1970 w Dhaka College. W 1972 dopuszczono go do studiowania na wydziale fizyki Uniwersytetu w Dhace, który ukończył w 1975. W 1976 Zafar Iqbal wyjechał na studia do University of Washington, aby zrobić doktorat (Ph.D.), który uzyskał w 1982. Spotkał tam swoją znajomą z Uniwersytetu w Dhace, Yasmeen Haque, z którą ożenił się w 1977. W 1982, zgodnie ze swoimi planami, powrócił do swojego kraju. W latach 1983–1988 związany był z California Institute of Technology. W latach 1988–1994 pracował dla Telcordia Technologies. Od 1994 jest profesorem i kierownikiem Wydziału Inżynierii Komputerowej w Shahjalal University of Science and Technology.
Zafar Iqbal ma żonę, Yasmeen Haque, z którą ma dwójkę dzieci – syna Nabil oraz córkę Yeshim, która m.in. przetłumaczyła książkę ojca Amar Bondhu Rashed (Mój przyjaciel Rashed). Starszy brat Zafara Iqbala pisze książki w języku bengalskim. Młdoszy brat jest redaktorem w magazynie satyrycznym Unmad, a także rysownikiem.