Museo Nazionale d’Arte Orientale

Museo Nazionale d’Arte Orientale
ilustracja
Państwo

 Włochy

Miejscowość

Rzym

Adres

Piazza Guglielmo Marconi 14

Data założenia

1957

Zakres zbiorów

archeologia, sztuka Azji

Położenie na mapie Rzymu
Mapa konturowa Rzymu, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Museo Nazionale d’Arte Orientale”
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, w centrum znajduje się punkt z opisem „Museo Nazionale d’Arte Orientale”
Położenie na mapie Lacjum
Mapa konturowa Lacjum, w centrum znajduje się punkt z opisem „Museo Nazionale d’Arte Orientale”
Ziemia41°49′56,8729″N 12°28′18,0251″E/41,832465 12,471674
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Museo Nazionale d’Arte Orientale Giuseppe Tucci − dawne rzymskie muzeum sztuki orientalnej, którego zbiory przeniesione zostały do Museo delle Civiltà w dzielnicy EUR.

Muzeum było instytucją podległą włoskiemu Ministerstwu Kultury i Sztuki, jego pierwotna siedziba znajdowała się przy Via Merulana w zabytkowym Palazzo Brancaccio.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Placówka powstała dzięki umowie zawartej przez Ministerstwo Kultury i Sztuki z Włoskim Instytutem Bliskiego i Dalekiego Wschodu (wł. Istituto Italiano per il Medio ed Estremo Oriente, obecnie Włoski Instytut Afryki i Wschodu, it. Istituto Italiano per l'Africa e l'Oriente), który udostępnił swoje zbiory archeologiczne i artystyczne, pochodzące przede wszystkim z wykopalisk prowadzonych przez Giuseppe Tucciego w Tybecie oraz przez archeologów współpracujących z instytutem, którzy prowadzili wykopaliska w Shahr-i Sokhta w Iranie, w Ghazni w Afganistanie i w Dolinie Swat w Pakistanie. oficjalne otwarcie placówki muzealnej miało miejsce 16 czerwca 1958[1].

Kolekcje zostały stopniowo poszerzone dzięki darowiznom i zakupom. Przy muzeum istniała specjalistyczna biblioteka, archiwum fotograficzne oraz pracownia bioarcheologiczna. Muzeum posiadało jedną z największych w Europie kolekcji sztuki tybetańskiej[2].

Dyrektorzy muzeum

[edytuj | edytuj kod]

Od początku istnienia muzeum jej dyrektorami byli:

  • Domenico Faccenna (1958−1977)
  • Donatella Mazzeo (1977−2005)
  • Silvana Balbi de Caro (2006−2008)
  • Angelo Maria Ardovino (2008)
  • Maria Amalia Mastelloni (2008−2009)
  • Andrea Pessina (2009)
  • Maria Amalia Mastelloni (2009)
  • Mariarosaria Barbera (2009−2010)
  • Luigi La Rocca (2011-2017)

Kolekcje

[edytuj | edytuj kod]

Na wystawach muzealnych prezentowane były zbiory artefaktów pochodzących z terenów Azji[3]:

  • Sale I i II − prehistoria i epoka brązu (VI−II tysiąclecia p.n.e.) z terenów Bliskiego i Środkowego Wschodu
  • Sala III − epoka żelaza (1450−539 p.n.e.) z terenów Bliskiego i Środkowego Wschodu
  • Sala IV − archeologia i sztuka islamska
  • Sale V i VIII − sztuka z Gandhary
  • Sala VI − sztuka tybetańska i nepalska
  • Sale VII, X-XV − sztuka i archeologia Dalekiego Wschodu (Chiny, Korea, Japonia i Wietnam)
  • Sala Biała − sztuka indyjska

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Broszura w języku włoskim i angielskim udostępniana zwiedzającym: Museo Nazionale d’Arte Orientale 'Giuseppe Tucci', teksty Gabriella Manna, zdjęcia Paolo Ferroni.
  2. ↑ Chi siamo. www.museorientale.beniculturali.it. [dostęp 2011-06-04]. (wł.).
  3. ↑ Il percorso espositivo. www.museorientale.beniculturali.it. [dostęp 2011-06-04]. (wł.).