Myriochelata (syn. Paradoxopoda) – hipotetyczny klad stawonogów, obejmujący wije i szczękoczułkopodobne (w tym szczękoczułkowce i kikutnice).
Wsparcie dla monofiletyzmu Myriochelata uzyskiwano w molekularnych analizach filogenetycznych, obejmujących jądrowy i mitochondrialny rRNA oraz porównywanie mitochondrialnych genów kodujących białka[1][2]. Większość współczesnych analiz wskazuje jednak na istnienie alternatywnego kladu – żuwaczkowców, które obejmują wije i Pancrustacea (skorupiaki i sześcionogi). Monofiletyzm żuwaczkowców potwierdzają m.in. wyniki: Regiera i innych w 2010[3], Oakleya i innych z 2013[4], Schwentnera i innych z 2017[5] oraz Lozano-Fernandeza i innych z 2019[6]. Wyniki wskazujące na Myriachelata interpretuje się jako skutek saturacji i niewystarczającej ilości próbek taksonów wziętych do analizy[7][8]. Z kolei cechy neurogenezy wskazywane jako potencjalne apomorfie Myriochelata są dziś uznawane raczej za plezjomorfie całego typu stawonogów[7].
Alternatywą dla Myriachelata była również spopularyzowana na przełomie XX i XXI wieku hipoteza Cormogonida, według której kikutnice stanowią grupę siostrzaną dla kladu obejmującego szczękoczułkowce, wije, skorupiaki i sześcionogi[9][10].
- ↑ S. Richter. The Tetraconata concept: hexapod-crustacean relationships and the phylogeny of Crustacea. „Organisms Diversity & Evolution”. 2 (3), s. 217–237, 2002.
- ↑ Casey W. Dunn; Andreas Hejnol; David Q. Matus; Kevin Pang; William E. Browne; Stephen A. Smith; Elaine Seaver; Greg W. Rouse; Matthias Obst; Gregory D. Edgecombe; Martin V. Sørensen; Steven H. D. Haddock; Andreas Schmidt-Rhaesa; Akiko Okusu; Reinhardt Møbjerg Kristensen; Ward C. Wheeler; Mark Q. Martindale; Gonzalo Giribet. Broad phylogenomic sampling improves resolution of the animal tree of life. „Nature”. 452 (7188), s. 745–749, 2008. DOI: 10.1038/nature06614.
- ↑ Jerome C. Regier; Jeffrey W. Shultz; Andreas Zwick; April Hussey; Bernard Ball; Regina Wetzer; Joel W. Martin; Clifford W. Cunningham. Arthropod relationships revealed by phylogenomic analysis of nuclear protein-coding sequences. „Nature”. 463 (7284), s. 1079–1083, 2010. DOI: 10.1038/nature08742.
- ↑ Todd H. Oakley; Joanna M. Wolfe; Annie R. Lindgren; Alexander K. Zaharoff. Phylotranscriptomics to bring the understudied into the fold: monophyletic ostracoda, fossil placement, and pancrustacean phylogeny. „Molecular Biology and Evolution”. 30 (1). s. 215–233. DOI: 10.1093/molbev/mss216.
- ↑ Martin Schwentner, David J. Combosch, Joey Pakes Nelson, Gonzalo Giribet. A Phylogenomic Solution to the Origin of Insects by Resolving Crustacean-Hexapod Relationships. „Current Biology”. 27, s. 1–7, 2017. Elsevier. DOI: 10.1016/j.cub.2017.05.040.
- ↑ Jesus Lozano-Fernandez, Mattia Giacomelli, James F. Fleming, Albert Chen, Jakob Vinther, Philip Francis Thomsen, Henrik Glenner, Ferran Palero, David A. Legg, Thomas M. Iliffe, Davide Pisani, Jørgen Olesen. Pancrustacean Evolution Illuminated by Taxon-Rich Genomic-Scale Data Sets with an Expanded Remipede Sampling. „Genome Biol. Evol.”. 1 (8), s. 2055-2070, 2019. DOI: 10.1093/gbe/evz097.
- ↑ a b Gonzalo Giribet, Gregory Edgecombe: The Invertebrate Tree of Life. Princeton University Press, 2020. ISBN 978-0-691-17025-1. Brak numerów stron w książce
- ↑ Omar Rota-Stabelli, Lahcen Campbell, Henner Brinkmann, Gregory D. Edgecombe, Stuart J. Longhorn, Kevin J. Peterson, Davide Pisani, Herve Philippe, Maximilian J. Telford. A congruent solution to arthropod phylogeny: phylogenomics, microRNAs and morphology support monophyletic Mandibulata. „Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences”. 278 (1703), s. 298-306, 2011. DOI: 10.1098/rspb.2010.0590.
- ↑ Gonzalo Giribet, Gregory D. Edgecombe: The Arthropoda: a Phylogenetic Framewor. W: Arthropod Biology and Evolution: Molecules, Development, Morphology. Alessandro Minelli, Geoffrey Allan Boxshall, Giuseppe Fusco (red.). Springer, 2013, s. 28.
- ↑ Jason A. Dunlop. Pycnogonid affinities: a review. „Journal of Zoological Systematics and Evolutionary Research”. 43 (1), s. 8-21, 2005. Blackwell Verlag. DOI: 10.1111/j.1439-0469.2004.00284.x.
Współczesne gromady stawonogów
Hipotezy na temat pokrewieństwa między podtypami: żuwaczkowce, Myriochelata, pajęczakokształtne, Cormogonida
Taksony niemonofiletyczne: skorupiaki, Maxillopoda, skrytoszczękie, staroraki, tchawkowce, jednogałęziowce, skrzelodyszne, bezżuwaczkowce
Źródło: Gonzalo Giribet, Gregory Edgecombe: The Invertebrate Tree of Life. Princeton University Press, 2020. ISBN 978-0-691-17025-1. Brak numerów stron w książce