Identyfikacja | |
Inne nazwy i oznaczenia |
Fraxiparine, Fraxodi, łac. nadroparinum |
---|---|
DrugBank | |
Klasyfikacja medyczna | |
ATC | |
Stosowanie w ciąży |
kategoria B[1] |
Farmakokinetyka | |
Biodostępność |
98%[2] |
Okres półtrwania |
3,5 h[2] |
Wydalanie | |
Uwagi terapeutyczne | |
Drogi podawania |
dożylnie, podskórnie |
Nadroparyna (łac. nadroparinum) – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, drobnocząsteczkowa pochodna heparyny, lek przeciwzakrzepowy, stosowana w profilaktyce i leczeniu żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej i niestabilnej dławicy piersiowej.
Nadroparyna jest heparyną drobnocząsteczkową otrzymywaną przez depolimeryzację standardowej heparyny[1]. Jest mieszaniną glikozaminoglikanów o średniej masie cząsteczkowej 4300 daltonów (masa 75–95% cząsteczek znajduje się w przedziale 2000–8000 Da)[1]. Aktywność przeciwkrzepliwa nadropadryny skierowana jest w głównej mierze przeciwko czynnikowi Xa, a w mniejszym stopniu przeciwko czynnikowi IIa[1]. Odtrutką na nadroparynę jest siarczan protaminy oraz chlorowodorek protaminy[2]
Nadroparyna jest dopuszczona do obrotu w Polsce (2018)[3].
Nadroparyna powoduje krwawienia o różnych lokalizacjach, w tym krwiaki w miejscu podania, u ponad 10% pacjentów, natomiast u ponad 1% pacjentów zwiększenie aktywności aminotransferaz w osoczu krwi[1].