Nadwodnik sześciopręcikowy

Nadwodnik sześciopręcikowy
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

malpigiowce

Rodzina

nadwodnikowate

Rodzaj

nadwodnik

Gatunek

nadwodnik sześciopręcikowy

Nazwa systematyczna
Elatine hexandra (Lapierre) DC.
J.B.A.M.de Lamarck & A.P.de Candolle, Fl. Franç., éd. 3, 6: 609 (1815)[3]
Synonimy
  • Elatine hexandra DC.
  • Tillaea hexandra Lapierre
Multimedia w Wikimedia Commons

Nadwodnik sześciopręcikowy (Elatine hexandra (Lapierre) DC.) – gatunek rośliny z rodziny nadwodnikowatych (Elatinaceae).

Rozmieszczenie geograficzne

[edytuj | edytuj kod]

Występuje w zachodniej i środkowej Europie[3]. W Polsce współcześnie rośnie w Borach Dolnośląskich, Kotlinie Oświęcimskiej i na Płaskowyżu Rybnickim[4].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Łodyga
Płożąca się, cienka, rozgałęziona, do 15 cm długości.
Liście
Ustawione naprzeciwlegle po dwa, podługowato-jajowate, z ogonkiem krótszym od blaszki.
Kwiaty
Drobne, na szypułkach, 3-krotne. Płatki białoróżowe lub różowe. Pręcików 6.
Owoc
Torebka. Nasiona prawie proste.
  • Kwitnący i owocujący pęd
    Kwitnący i owocujący pęd
  • Liście
    Liście
  • Kwiat
    Kwiat
  • Owoc
    Owoc

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Roślina jednoroczna. Występuje głównie na dnach osuszonych stawów. Kwitnie od lipca do września. Liczba chromosomów 2n=72. Gatunek charakterystyczny zespołu Eleocharetum ovatae[5].

Zagrożenia i ochrona

[edytuj | edytuj kod]

Od 2014 roku roślina jest objęta w Polsce częściową ochroną gatunkową[6]. W latach 2004–2014 znajdowała się pod ochroną ścisłą[7]. Gatunek uznany został za narażony na wyginięcie i wpisany na Czerwoną listę roślin i grzybów Polski (2006)[8] (kategoria zagrożenia V). W wydaniu z 2016 roku otrzymał kategorię EN (zagrożony)[9]. Umieszczony także w Polskiej czerwonej księgi roślin (2001) (kategoria zagrożenia VU). W wydaniu z 2014 roku otrzymał kategorię EN (zagrożony)[10]. Przyczyną zagrożenia jest zanieczyszczenie wód oraz niszczenie i zanikanie siedlisk[11].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-12-18] (ang.).
  3. ↑ a b Elatine hexandra (Lapierre) DC., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-01-22].
  4. ↑ Popiela A. 2001. Nadwodnik sześciopręcikowy. s. 256-258. W: Polska Czerwona Księga Roślin, Kraków 2001. ISBN 83-85444-85-8.
  5. ↑ W. Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001. ISBN 83-01-13520-4.
  6. ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin (Dz.U. z 2014 r. poz. 1409).
  7. ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 lipca 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących roślin objętych ochroną (Dz.U. z 2004 r. nr 168, poz. 1764).
  8. ↑ Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  9. ↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
  10. ↑ Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.
  11. ↑ Halina Piękoś-Mirkowa, Zbigniew Mirek: Rośliny chronione. Wyd. II. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2006, s. 46, seria: Flora Polski. ISBN 83-7073-444-8.