Nadwołżańsko-Uralski Okręg Wojskowy (Federacja Rosyjska)

Nadwołżańsko-Uralski OW

Приволжско-Уральский военный округ

Emblemat Nadwołżańsko-Uralskiego OW
Historia
Państwo	ZSRR  Rosja
Tradycje
Kontynuacja	Centralny Okręg Wojskowy
Organizacja
Dyslokacja	Jekaterynburg
Podległość	ND Sił Zbrojnych FR

Nadwołżańsko-Uralski Okręg Wojskowy (ros. Приволжско-Уральский военный округ) – dawna jednostka administracyjno-wojskowa Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej, obejmująca całość obiektów militarnych – w tym jednostki wojskowe, zakłady przemysłu zbrojeniowego, jednostki paramilitarne - stacjonujących w centralnej części FR w okresie 1991–2010.

Historia

Miał swoją genezę w Nadwołżańskim i Uralskim Okręgu Wojskowym ZSRR (1989–1991). Jego siedziba mieściła się w Jekaterynburgu.

Obejmował obszar 20 jednostek terytorialnych Federacji Rosyjskiej o łącznej powierzchni 2 mln 783 tys. km². Administracyjnie podporządkowana była mu także baza rosyjskich wojsk w Tadżykistanie. Większa część sprzętu na obszarze OW była zmagazynowana. Znajdowało się tu do 3 tys. czołgów, 2700 innych wozów bojowych, 36 wyrzutni rakiet taktycznych „Toczka”, 2700 zestawów artyleryjskich. Faktycznie w stanie gotowości bojowej wg szacunków pozostawało:530-730 czołgów, 850-1040 innych wozów bojowych, 440–650 zestawów artyleryjskich^[1].

1 września 2010 wszedł w skład Centralnego Okręgu Wojskowego^[2].

Struktura organizacyjna

W 2009^[3]

Nazwa oddziału	Garnizon
7 Gwardyjska Brygada Pancerna	Czebarkuł;
28 Symferopolska Brygada Zmotoryzowana	Jekaterynburg;
21 Gwardyjska Omsko-Nowobugska BZmot	Tockoje;
23 Gwardyjska Pietrukowska BZmot	Krjaż/Samara;
15 Gwardyjska Berlińska BZmot	Czernorecze/Roszynskij;
473 Okręgowe Centrum Szkolenia Młodszych Specjalistów	Jelanskij;
201 Gatczyńska Baza Wojskowa	Duszanbe
3 Gwardyjska Warszawsko-Berlińska Brygada SpecNaz	Roszyńskij
12 Samodzielna Brygada SpecNaz	Azbest;
119 Brygada Rakiet Operacyjno-Taktycznych	Elanskij;
92 Brygada Rakiet Operacyjno-Taktycznych[a];	Kamienka
385 Brygada Artylerii	Berszet
175 Sywaszycka Brygada Łączności	Jekaterynburg
179 Brygada Łączności
950 pułk artylerii rakietowej	Buzułuk
691 Baza Sprzętu	Rewda

Uwagi

1. W 2014 przezbrojono 92 Brygadę Rakietową z Trockoje koło Renburga w rakiety Iskander^[4].

Przypisy

1. Grabowski 2011 ↓, s. 123.
2. Приволжско-Уральский военный округ возрождён в день своего первого учреждения Владимир Васильев
3. Depczyński 2015 ↓, s. 384–385.
4. Zarychta 2016 ↓, s. 409.

Bibliografia

• Marek Depczyński: Rosyjskie siły zbrojne: od Milutina do Putina. Warszawa: Bellona SA, 2015. ISBN 978-83-11-13505-5.
• Tomasz Grabowski: Rosyjska siła. Siły Zbrojne i główne problemy polityki obronnej Federacji Rosyjskiej w latach 1991-2010. Częstochowa: Instytut Geopolityki, 2011. ISBN 978-83-61294-52-8.
• Grzegorz Pazura, Współczesne konwencjonalne siły zbrojne Federacji Rosyjskiej, UMCS, Lublin 2010.
• Stanisław Zarychta: Broń jądrowa w kształtowaniu bezpieczeństwa 1945–2015. Warszawa: Bellona SA, 2016. ISBN 978-83-11-14235-0.