Natalia Radzina
| |
| Data i miejsce urodzenia |
3 maja 1979 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
dziennikarka |
| Odznaczenia | |
| |
Natalia Radzina (ur. 3 maja 1979 w Kobryniu) – białoruska dziennikarka, redaktor naczelna portalu Karta'97.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ojciec Natalii jest wojskowym, a matka przedszkolanką. W latach 1979–1985 rodzina mieszkała w Polsce, gdy ojciec został wysłany do jednostki wojskowej[1]. Studiowała dziennikarstwo na Białoruskim Uniwersytecie Państwowym równocześnie pracując jako dziennikarka w niezależnych mediach. Współpracowała z niezależnymi czasopismami: Imia, Narodnaya Wolia, Nowosti i Nasza swaboda. Studia ukończyła w 2001 roku i w tym samym roku została redaktorką naczelną portalu charter97.org reprezentującego organizację Karta'97. Wielokrotnie była aresztowana i bita podczas komentowania akcji protestacyjnych. 16 marca 2010 roku została uderzona w twarz przez cywilnych funkcjonariuszy podczas rewizji w biurze redakcji portalu[2].
Natalia po protestach na Białorusi przeciwko fałszowaniu wyborów prezydenckich w nocy z 19 na 20 grudnia 2010 roku trafiła do aresztu. Po miesiącu areszt zastąpiono zakazem opuszczania miejsca zamieszkania, nakazując jej powrót do rodzinnej miejscowości Kobrynia[3]. Pomimo konfiskaty paszportu wyjechała do Moskwy, ponieważ nie ma kontroli na granicy bialorusko-rosyjskiej. Po czteromiesięcznym ukrywaniu się poprosiła przedstawicielstwo ONZ ds. uchodźców o pomoc i po wyrobieniu dokumentów wyjechała do Holandii[4]. W 2011 roku poprosiła i otrzymała azyl na Litwie[5][6]. Od 2012 roku, gdy portal przeniósł się do Polski, mieszka w Warszawie[1][6].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- W 2010 roku otrzymała nominację do nagrody Wolność słowa przyznawanej przez brytyjską organizację na rzecz praw człowieka Index on Censorship w kategorii Za walkę przeciwko represjom i za działalność w celu zmiany sytuacji politycznej[2].
- 2011 – Nagroda CPJ International Press Freedom Award (Nagroda wolności prasy Międzynarodowego komitetu ochrony dziennikarzy)[7].
- 2015 – Nagroda Wolności Prasy (Freedom of the Press) organizacji Reporterzy bez granic Austria (Reporter ohne Grenzen Österreich)[8][9]
- 2019 – Medal 100-lecia Białoruskiej Republiki Ludowej przyznany przez działającą na emigracji Radę Białoruskiej Republiki Ludowej[10].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Натальля Радзіна [online], Радыё Свабода [dostęp 2020-05-30] (biał.).
- ↑ a b Натальля Радзіна – Свабоду палітвязьням! [online] [dostęp 2020-05-30] (ukr.).
- ↑ Polskie Radio Esperanto - Натальля Радзіна выйшла зь СІЗА КДБ [online], www2.polskieradio.pl [dostęp 2020-05-30].
- ↑ Натальля Радзіна папрасіла палітычнага прытулку ў Летуве [online], Polskie Radio dla Zagranicy [dostęp 2020-05-30].
- ↑ Białoruska dziennikarka poprosiła na Litwie o azyl [online], wyborcza.pl, 8 sierpnia 2011 [dostęp 2020-05-30].
- ↑ a b Prezes FSM o finansowaniu Karty’97: mamy realny plan, nikt nie handluje sprawą portalu z Białorusią [online], PolskieRadio.pl [dostęp 2020-05-30].
- ↑ Natalya Radina, Belarus [online], Committee to Protect Journalists [dostęp 2020-05-30] (ang.).
- ↑ Наталья Радина и Егор Мартинович стали лауреатами премии "Свобода прессы" организации "Репортеры без границ" [online], Białoruskie Stowarzyszenie Dziennikarzy [dostęp 2020-05-30] (ros.).
- ↑ Press Freedom Award 2015 – Belarus [online], Reporter ohne Grenzen (RSF) Österreich [dostęp 2021-09-01] (niem.).
- ↑ Галоўная рэдактарка «Хартыі-97» Натальля Радзіна адной зь першых атрымала мэдаль БНР [online], Радыё Свабода [dostęp 2020-05-30] (biał.).