Nelson Chamisa

Nelson Chamisa
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 lutego 1978
Masvingo

Przewodniczący Ruchu na rzecz Demokratycznej Zmiany
Okres

od 14 lutego 2018
do 30 marca 2020

Poprzednik

Morgan Tsvangirai

Następca

Thokozani Khuphe

Minister informacji i komunikacji
Okres

od 13 lutego 2009
do 31 lipca 2013

Przynależność polityczna

Ruch na rzecz Demokratycznej Zmiany

Poprzednik

urząd utworzony

Następca

Supa Mandiwanzira

Multimedia w Wikimedia Commons

Nelson Chamisa (ur. 2 lutego 1978 w Masvingo) – zimbabweński polityk i pastor, w latach 2009–2013 minister informacji i komunikacji, od 14 lutego 2018 do 30 marca 2020 przewodniczący Ruchu na rzecz Demokratycznej Zmiany.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Alice i Sylvanusa Chamisów[1], urodzony 2 lutego 1978 w Masvingo. Ukończył studia w zakresie stosunków międzynarodowych oraz uzyskał licencjat w zakresie prawa na University of Zimbabwe. Posiada także wykształcenie teologiczne jako pastor. Zaangażował się w politykę, kiedy jako student politechniki w Harare był w latach 1998–2000 szefem samorządu. W 1999 roku wstąpił do organizacji pozarządowej National Constitutional Assembly, ale w tym samym roku odszedł z niej i współtworzył Ruch na rzecz Demokratycznej Zmiany (MDC). W latach 2000–2006 kierował młodzieżówką MDC[2].

W latach 2002–2003 należał do Międzynarodowej Unii Młodych Socjalistów[2]. W 2003 roku w okręgu Kuwadzana East[3] został wybrany najmłodszym deputowanym do zimbabweńskiego parlamentu, w którym zasiadał w komisjach transportu, prawnej i obrony. W latach 2005–2011 był rzecznikiem Ruchu na rzecz Demokratycznej Zmiany, natomiast w latach 2011–2014 kierował jego działem organizacyjnym[2]. W 2007 roku został ciężko pobity przez rządowe bojówki[4] na lotnisku w Harare, gdy przygotowywał się do wyjazdu do Belgii na szczyt UE z państwami pozaeuropejskimi. Chamisa był po tym zdarzeniu hospitalizowany z powodu popękanych kości czaszki[5].

W latach 2009–2013 pełnił funkcję ministra informacji i komunikacji w rządzie jedności narodowej[2] jako najmłodszy minister w historii kraju[1]. W 2014 roku został sekretarzem działu polityczno-badawczego MDC[2]. 14 lutego 2018[1], po śmierci Morgana Tsvangiraia, stanął tymczasowo na czele Ruchu na rzecz Demokratycznej Zmiany[4], a 1 marca tego samego roku został oficjalnie wybrany przewodniczącym partii[1].

W lipcu 2018 roku był kandydatem w wyborach prezydenckich[4], jednak nieznacznie przegrał w nich z prezydentem Mnangagwą[6]. 24 sierpnia zimbabweński Sąd Najwyższy odrzucił pozew Chamisy o stwierdzenie nieważności wyborów, uznając że nie udowodnił on swoich zarzutów[7]. Mimo to Chamisa zarzucił Mnangagwie fałszerstwa wyborcze i nie uznał jego prezydentury za legalną. W związku z tym odrzucił również ofertę rozmów z Mnangagwą o kryzysie ekonomicznym państwa[6].

30 marca 2020[8] Sąd Najwyższy Zimbabwe uznał, że kierownictwo Nelsona Chamisy w MDC, które objął on tymczasowo po śmierci Morgana Tsvangiraia, jest pozbawione podstaw formalnych, a zatem uznał je za niebyłe. Wyrok był efektem skargi członka MDC, należącego do frakcji skłóconej z Chamisą. W wyroku sąd nakazał przeprowadzenie wewnętrznych wyborów w ciągu 3 miesięcy, co pełnomocnik Chamisy uznał za próbę przejęcia przez rząd władzy nad największą partią opozycyjną. Krótko po orzeczeniu policja zapieczętowała siedzibę partii, by uniemożliwić Chamisie korzystanie z jej biur[6], a wkrótce potem kierownictwo objęła tymczasowa przewodnicząca Thokozani Khuphe – skłócona z Chamisą. Większość członków partii poparła Chamisę[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d Nelson Chamisa. [dostęp 2018-07-30]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e Nelson Chamisa – A promising figure and future president. [w:] Nehanda Radio [on-line]. Nehanda Radio, 2017-06-15. [dostęp 2018-07-30]. (ang.).
  3. ↑ Munya Bloggo: MP of the Week: Nelson Chamisa the face of Kuwadzana East Constituency. 2016-04-25. [dostęp 2019-03-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-30)]. (ang.).
  4. ↑ a b c Robert Stefanicki: Dziś najważniejsze wybory w historii Zimbabwe. Pierwsze od obalenia w zeszłym roku Roberta Mugabego. [w:] Gazeta Wyborcza [on-line]. Agora SA, 2018-07-29. [dostęp 2018-07-30]. (pol.).
  5. ↑ Zimbabwe stops activists leaving [online], 18 marca 2007 [dostęp 2019-03-30] (ang.).
  6. ↑ a b c Zimbabwe court rules Chamisa not legitimate leader of opposition, „Reuters”, 31 marca 2020 [dostęp 2020-07-03] (ang.).
  7. ↑ MacDonald Dzirutwe: Zimbabwe's Chamisa rejects court judgment confirming Mnangagwa as president. Reuters, 2018-08-25. [dostęp 2019-01-08]. (ang.).
  8. ↑ a b Zimbabwe: Top opposition officials held in dispute over party HQ [online], www.aljazeera.com [dostęp 2020-07-03].