Nerw czołowy

Nerwy oczodołu, nerw czołowy podpisany Frontal N.

Nerw czołowy (łac. nervus frontalis) – w anatomii człowieka nerw przebiegający w obrębie głowy, jedno z odgałęzień nerwu ocznego.

Przebieg

[edytuj | edytuj kod]

Nerw czołowy stanowi najsilniejsze z trzech odgałęzień końcowych nerwu ocznego[1], który jest z kolei pierwszą z trzech gałęzi nerwu trójdzielnego[2]. Przeważnie podział nerwu ocznego następuje jeszcze przed wstąpieniem do oczodołu. Pozostałe dwie gałęzie końcowe nerwu ocznego to nerw łzowy i nerw nosowo-rzęskowy[3]. Nerw czołowy jako odrębna gałąź wstępuje do oczodołu, przebiegając przez szczelinę oczodołową górną. Leży tam bocznie od pierścienia ścięgnistego wspólnego razem z nerwem łzowym, który przebiega bocznie od niego. Po drugiej stronie nerwu czołowego, a więc przyśrodkowo, przebiega nerw bloczkowy[1], jeden z nerwów czaszkowych (IV)[4].

Po wejściu do oczodołu nerw czołowy kieruje się w kierunku przednim. Przebiega on bezpośrednio pod sklepieniem oczodołu, leżąc na mięśniu dźwigaczu powieki górnej. Nerw podążą w kierunku wcięcia czołowego[1].

Gałęzie

[edytuj | edytuj kod]

Nerw czołowy dzieli się na dwie gałęzie końcowe[1].

  • Nerw nadbloczkowy stanowi cieńszą z tych gałęzi. Swój początek bierze on z pnia nerwu czołowego, odchodząc odeń w tylnej części oczodołu. Przebiega dalej pod jego sklepieniem, kierując się do przodu i przyśrodkowo, układając się powyżej bloczka mięśnia skośnego górnego. W końcu nerw ten sam dzieli się na własne gałęzie końcowe:
  • Nerw nadoczodołowy, grubszy od nadbloczkowego, ulega z kolei podziałowi na następujące gałęzie:
    • gałąź boczna (ramus lateralis) to grubsza z tych gałęzi, stanowiąca właściwie przedłużenie pnia nerwu nadoczodołowego. Przechodzi ona przez otwór bądź wcięcie nadoczodołowe, by skierować się w kierunku czoła,
    • gałąź przyśrodkowa (ramus medialis) to słabsza gałąź nerwu nadoczodołowego, która kieruje się do czoła poprzez wcięcie czołowe.

Unerwiane struktury

[edytuj | edytuj kod]

Nerw czołowy zaopatruje włóknami czuciowymi powiekę górną, skórę czoła aż do szczytu głowy, błonę śluzową wyścielającą zatokę czołową[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Witold Sylwanowicz, Wiesław Łasiński: Nerwy czaszkowe. W: Adam Bochenek, Michał Reicher, Wiesław Łasiński, F. Kryształowicz, E. Loth: Anatomia człowieka. K.W. Majewski, J. Markowski, I. Abramowicz, S. Hiller, J. Iwaszkiewicz, W. Sylwanowicz, J. Jordan, W. Kubik, F. Miedziński, O. Narkiewicz, H. Szostakiewicz-Sawicka, S. Zawistowski. T. V: Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2007. ISBN 978-83-200-3685-5.