Newag

Newag
Logo
ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Siedziba

Nowy Sącz

Adres

ul. Stanisława Wyspiańskiego 3
33-300 Nowy Sącz

Data założenia

1876

Forma prawna

spółka akcyjna

Prezes

Zbigniew Konieczek[1]

Przewodniczący rady nadzorczej

Zbigniew Jakubas[1]

Udziałowcy

Porozumienie Akcjonariuszy Newag (53,1634%)[a][2]

Nr KRS

0000066315

Zatrudnienie

1650 (kwiecień 2020)[3]

Giełda

GPW Warszawa

ISIN

PLNEWAG00020

Symbol akcji

NEWAG (NWG)

Dane finansowe
Wynik netto

57,261 mln PLN (2018)[4]

Kapitał zakładowy

11 250 000 zł[5]

Położenie na mapie Nowego Sącza
Mapa konturowa Nowego Sącza, w centrum znajduje się punkt z opisem „Newag”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Newag”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Newag”
Ziemia49°36′16″N 20°41′54″E/49,604444 20,698333
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Teren i hale Newagu (2016)

Newag – polskie przedsiębiorstwo produkcyjne (spółka akcyjna) specjalizujące się w produkcji oraz modernizacji taboru szynowego, zarówno spalinowego, jak i elektrycznego, oraz wagonów pasażerskich. Główna siedziba spółki znajduje się w Nowym Sączu, a w Gliwicach znajdował się Zamiejscowy Wydział Produkcji Lokomotyw Elektrycznych. Pojazdy wyprodukowane przez Newag eksploatowane są w Polsce i we Włoszech. Zakłady wywodziły się z warsztatów kolejowych założonych w 1876 roku, a w latach 1952–2005 funkcjonowały jako Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego (ZNTK) Nowy Sącz.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Lata 1876–1952

[edytuj | edytuj kod]

W 1876 w Nowym Sączu powstały Cesarsko-Królewskie Warsztaty Kolei, stanowiące zaplecze techniczno-remontowe dla nowo wybudowanej tarnowsko-leluchowskiej linii kolejowej, która przebiegała przez to miasto[6].

W latach 1880–1912 zakłady były stopniowo rozbudowywane[7]. W czasie I wojny światowej warsztaty nie uległy zniszczeniu oraz uzyskały nową specjalność związaną z naprawą i produkcją pociągów pancernych na potrzeby armii austro-węgierskiej[7].

W 1918 zakłady wyremontowały pierwszą w niepodległej Polsce lokomotywę parową serii 308[7]. Do 1920 działalność warsztatów została rozszerzona o remonty i naprawy taboru dla przewoźników cywilnych[6], a w 1922 zmieniono nazwę na Warsztaty Główne I klasy Nowy Sącz[7]. Przedsiębiorstwo, w którym zatrudnienie sięgało 1800 pracowników, podzielono na trzy wydziały: parowozowy, wagonowy i mechaniczny[6].

W przededniu wybuchu II wojny światowej przeprowadzono ewakuację części personelu i urządzeń warsztatowych do Stanisławowa[7]. Po zajęciu Nowego Sącza przez Niemców zakłady rozbudowano, a w 1944 zatrudnienie w warsztatach wynosiło 6000 pracowników[6]. Kilka miesięcy przed wyzwoleniem Niemcy rozebrali i wywieźli większość maszyn i urządzeń oraz zniszczyli około połowy budynków[6]. Część narzędzi ukrytych przez pracowników na terenie warsztatów udało się uratować, dzięki czemu już w dwa tygodnie po wyzwoleniu było możliwe ich odgruzowywanie i odbudowa oraz uruchomienie profilu naprawczego[6][7].

W 1950 zakłady otrzymały nazwę Przedsiębiorstwo Polskie Koleje Państwowe, Warsztaty Mechaniczne Nr 3 w Nowym Sączu, a rok później zmieniono ją na Zakłady Naprawcze Parowozowo-Wagonowe Nr 3 w Nowym Sączu[7].

Okres ZNTK (1952–2005)

[edytuj | edytuj kod]

W 1952, po wyłączeniu warsztatów ze struktur PKP, przekształcono je w samodzielne przedsiębiorstwo i nadano im nową nazwę Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego Nowy Sącz[7]. W latach 50. na terenie zakładu wybudowano pięć schronów Terenowej Obrony Przeciwlotniczej dla pracowników. Obecnie wszystkie te obiekty zostały wyburzone[8].

W 1963 zakłady zostały uchwałą Rady Ministrów wytypowane do napraw taboru spalinowego[7], w 1966 przystosowano je do napraw spalinowych pojazdów trakcyjnych[9], a rok później rozpoczęły naprawy lokomotyw serii SM30. W czerwcu 1972 miało miejsce uroczyste pożegnanie ostatniego naprawionego parowozu TKt48-166 i w tym samym roku naprawiono pierwszą lokomotywę spalinową serii SM42. W 1977 rozpoczęto przygotowania do uruchomienia napraw lokomotyw serii SP42, SM48 i SM31[7]. Zakłady były w tym okresie monopolistą w kraju w zakresie remontów parowozów wąskotorowych (których liczbę jednak w latach 70. starały się ograniczać z uwagi na małą opłacalność, co prowadziło do przyspieszonej eliminacji trakcji parowej na kolejach wąskotorowych)[10].

W 1982 nastąpiło ponowne wcielenie zakładów do struktur PKP, a w 1991 znów stały się one samodzielnym przedsiębiorstwem państwowym podległym Ministerstwu Transportu[7]. W tym samym roku w ZNTK Nowy Sącz rozpoczęto modernizacje wagonów osobowych, a do 1996 wdrożono do napraw głównych połączonych z modernizacją wszystkie typy wagonów osobowych eksploatowanych wówczas przez PKP[11].

6 września 1994 Minister Przekształceń Własnościowych wydał akt notarialny przekształcający zakłady w jednoosobową spółkę akcyjną skarbu państwa[7]. W 1995 akcje spółki wniesiono do narodowych funduszy inwestycyjnych, a pakiet większościowy do X NFI Foksal[7].

Na początku 2001 ZNTK Nowy Sącz znalazły się w trudnej sytuacji finansowej związanej z ograniczoną liczbą zamówień[7]. W czerwcu tego roku, decyzją rady nadzorczej zakładu, zmieniono jego zarząd i rozpoczęto proces restrukturyzacji[7]. W tym samym roku oddano do eksploatacji pierwszą naprawioną lokomotywę elektryczną EU07-379[7]. W 2003 akcje spółki zostały nabyte przez prywatnego inwestora oraz wdrożono system zapewniania jakości ISO 9001:2001[7].

W 2004 nastąpiło oddanie do eksploatacji pierwszego naprawionego i zmodernizowanego w ZNTK Nowy Sącz EZT serii EN57 o numerze 1806[7]. W tym samym roku zakłady nawiązały współpracę z General Electric[12], co wiązało się z wyposażeniem hal produkcyjnych ZNTK w nowe urządzenia[13].

Newag (od 2005)

[edytuj | edytuj kod]
Wnętrze hali Newagu (2007)
Lakiernia (2016)

W 2005 nazwa spółki została zmieniona na Newag[7]. Zbiegło się to w czasie z przekazaniem do eksploatacji pierwszego naprawionego w Nowym Sączu EZT serii EN71 oraz przekazaniem Szybkiej Kolei Miejskiej Sp. z o.o. w Warszawie nowo wyprodukowanego EZT 14WE-01[7]. W 2007 przekazano LHS pierwszą zmodernizowaną lokomotywę 311D[7].

W 2008 Newag nabył pakiet większościowy akcji Zakładów Naprawczych Lokomotyw Elektrycznych Gliwice (spółka zmieniła później nazwę na Newag Gliwice)[14][15].

W 2009 pojazd 19WE otrzymał świadectwo typu[7]. Rok później pierwsza zmodernizowana lokomotywa 16D została przekazana LHS, pierwszą lokomotywę 6Dg dostarczono PKP Cargo, SKM Warszawa otrzymał 4 pojazdy 19WE, a także wyprodukowano i dostarczono pierwsze pojazdy spalinowe serii SA137 i SA138 zamówione przez Urząd Marszałkowski Województwa Pomorskiego[7]. W 2012 wyprodukowano pierwszy niskopodłogowy EZT serii 35WE należący do rodziny Newag Impuls oraz pierwszy tramwaj 126N Nevelo[16]. W 2013 skład 31WE Impuls osiągnął na Centralnej Magistrali Kolejowej prędkość 211,6 km/h, ustanawiając rekord Polski dla pojazdów zaprojektowanych i wyprodukowanych wyłącznie w Polsce[17].

5 grudnia 2013 Newag zadebiutował na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie, przy czym w ramach debiutu sprzedano akcje stanowiące 43,47% kapitału zakładowego spółki[18]. 1 czerwca 2015 spółka Taurus Capital Investments kupiła 53 proc. akcji, będących dotychczas własnością Bogdana Borka, Zbigniewa Jakubasa, Zbigniewa Konieczka i Wiesława Piwowara[19].

2 lutego 2015 zakończono proces podziału spółki zależnej (Newagu Gliwice), w ramach którego kluczowa część majątku przedsiębiorstwa, czyli aktywa związane z produkcją, naprawą, modernizacją oraz dzierżawą pojazdów szynowych, przeniesiona została na spółkę matkę (Newag), a w Gliwicach utworzony został Zamiejscowy Wydział Produkcji Lokomotyw Elektrycznych. W spółce zależnej Newag Gliwice pozostawiona została zorganizowana część przedsiębiorstwa prowadząca działalność w zakresie zarządzania majątkiem mieszkaniowym – Gliwice Property Managment[20][21][22].

W styczniu 2016 została oddana do użytku nowa lakiernia[23]. W czerwcu 2016 podjęta została decyzja, że produkcja lokomotyw zostanie przeniesiona z Gliwic do Nowego Sącza[24].

Działalność

[edytuj | edytuj kod]

Elektryczne zespoły trakcyjne

[edytuj | edytuj kod]
EZT
14WE
19WE
20WE
31WE Impuls
35WE Impuls
36WE Impuls
37WE Impuls
39WE
45WE Impuls

Newag (do 2005 ZNTK Nowy Sącz), bazując na doświadczeniach przy modernizacji EZT serii EN57 i EN71, w 2005 podjął się budowy pierwszego EZT własnej produkcji – 14WE – do którego produkcji wykorzystano części ze skasowanych EN57[25]. 8 sztuk zostało zakupionych przez nowo powstałą SKM Warszawa[26], a jeden został wykorzystany jako pociąg papieski[27].

Pierwszym całkowicie nowym składem powstałym w Newagu był czteroczłonowy 19WE, którego 4 sztuki zakupiła SKM Warszawa[28]. Podczas testów skład został próbnie wydłużony do 6 członów i w takiej konfiguracji otrzymał oznaczenie 20WE[29].

W 2011 rozpoczęła się produkcja trzeciego typu EZT z Newagu – 35WE Impuls. Jest to sześcioczłonowy skład, również przeznaczony dla SKM Warszawa[30]. W grudniu 2012 ukończono produkcję pierwszego egzemplarza czteroczłonowej wersji Impulsa – 31WE. 5 takich składów zakupiły Koleje Dolnośląskie[31]. 15 maja 2013 Newag podpisał z województwem warmińsko-mazurskim umowę na dostawę pierwszego dwuczłonowego impulsa 37WE[32] – a 3 lipca z województwem podkarpackim na dostawę trójczłonowego impulsa 36WE[33]. W listopadzie podpisano z Kolejami Mazowieckimi pierwszy kontrakt na 5-członowe Impulsy[34]. 10 grudnia 2015 Newag podpisał pierwszy kontrakt na dostawę Impulsów za granicę – do Włoch, dla Ferrovie del Sud Est[35]. Do 2022 wyprodukowano dwieście pojazdów[36].

Spalinowe zespoły trakcyjne

[edytuj | edytuj kod]
SZT
220M
221M
222M
226M Vulcano

We wrześniu 2009 samorząd województwa pomorskiego ogłosił przetarg na 2- i 3-członowe spalinowe zespoły trakcyjne[37]. Newag, chcąc wejść na nowy rynek, we współpracy z krakowskim przedsiębiorstwem EC Engineering zaprojektował takie pojazdy – odpowiednio 220M i 221M – i rozpoczął ich produkcję w lutym 2010, jeszcze przed podpisaniem 21 maja umowy z samorządem województwa pomorskiego[37]. Pierwszy z wyprodukowanych 221M wyjechał na tory we wrześniu 2010, na targi InnoTrans w Berlinie[38].

W późniejszym czasie Newag sprzedał jeszcze 2 sztuki 220M województwu opolskiemu, 1 sztukę 220M województwu lubuskiemu, 1 sztukę 221M województwu śląskiemu oraz 4 sztuki 220M Przewozom Regionalnym[37][39][40][41].

18 czerwca 2013 Newag podpisał z Kolejami Mazowieckimi umowę sprzedaży jednego dwuczłonowego SZT 222M, którego od wcześniejszego 220M odróżnia, między innymi, spełnienie czterech scenariuszy zderzeniowych, wynikających z norm TSI[42][43].

3 grudnia 2013 Newag podpisał umowę z przewoźnikiem Ferrovia Circumetnea na dostawę 4 wąskotorowych SZT Vulcano[44], z możliwością rozszerzenie do 10 sztuk[45].

Tabor metra

[edytuj | edytuj kod]
Metro
Inspiro

W lutym 2011 Siemens w konsorcjum z Newagiem podpisał umowę na dostawę 35 składów Inspiro dla metra w Warszawie, z których 10 pierwszych zostało całkowicie wyprodukowanych w zakładach Siemensa w Wiedniu, a pozostałe 25 przeszło ostateczny montaż w Nowym Sączu[46]. W latach 2011–2012, specjalnie na potrzeby tego zamówienia, Newag zbudował nową halę. Budynek ten już na etapie projektowania traktowano jako uniwersalny[47], dlatego poza kontraktami na tabor metra w hali tej realizowany jest finalny montaż wszystkich produkowanych pojazdów[23].

28 września 2015 konsorcjum Siemensa i Newagu otrzymało kolejne zamówienie na składy Inspiro, tym razem od metra w Sofii[48].

Lokomotywy elektryczne

[edytuj | edytuj kod]
Elektrowozy
E6ACTd Dragon

W 2009 roku w gliwickim oddziale Newagu powstał pierwszy egzemplarz sześcioosiowej lokomotywy Dragon[49], a w 2012 roku pierwszej czteroosiowej Griffin[50]. W 2011 roku STK zakupiło 4 Dragony[51], a w 2012 roku Lotos Kolej 5 sztuk lokomotyw sześcioosiowych[52].

W czerwcu 2016 podjęta została decyzja o przeniesieniu produkcji lokomotyw z Gliwic do Nowego Sącza[24]. Na przełomie 2016 i 2017 na terenie Newagu trwała budowa nowej hali na potrzeby produkcji lokomotyw[53] i równolegle rozpoczęta została produkcja pierwszego nowosądeckiego Dragona[54]. W 2017 zakłady przystąpiły także do budowy pierwszego Griffina[55][56]. W lipcu 2018 roku Newag zaprezentował Dragona 2 (unowocześnioną wersją Dragona), będącego pierwszą w Europie 6-osiową lokomotywą elektryczną zgodną z Technicznymi Specyfikacjami Interoperacyjności (TSI 2014)[57].

Lokomotywy spalinowe

[edytuj | edytuj kod]
Spalinowozy
15D/16D
18D
311D/311Da
6Dg
6Dl

W 2007 roku Newag przekazał do użytku pierwsze zmodernizowane lokomotywy spalinowe: 6Dg (modernizacja lokomotywy manewrowej Ls800/6D produkowanej w Fabloku) i 311D (modernizacja lokomotywy liniowej M62 produkowanej w Ługańsku). W 2010 roku przedsiębiorstwo wykonało pierwszą modernizację manewrowo-liniowej lokomotywy TEM2, która po modernizacji otrzymuje typ 15D lub 16D (w zależności od rozstawu szyn)[58]. W okresie od lipca 2014 do maja 2015 producent wykonał dla PKP Intercity po 10 modernizacji lokomotyw typu 6D do typów 6Dl i 18D[59]. W listopadzie 2015 Newag podpisał umową na modernizację lokomotyw M62 eksploatowanych na Ukrainie[60].

Spółka ma również w swojej ofercie spalinową wersję lokomotyw Dragon i Griffin[61][62].

Wagony osobowe

[edytuj | edytuj kod]
Wagony osobowe
134Ac
168A

Newag modernizuje i remontuje wagony osobowe wszystkich typów[63]. W 2011 w Newagu w ramach modernizacji kuszetki 134Ab (o prędkości maksymalnej 160 km/h) dostosowano ją do prędkości 200 km/h[64]. W 2013 roku, w ramach modernizacji przedziałowych wagonów 111A, powstał 168A – bezprzedziałowy wagon przystosowany do przewozu osób niepełnosprawnych na wózkach inwalidzkich[65]. W 2017 roku w ramach modernizacji wagonów tego samego typu powstało natomiast 16 wagonów 168A dostosowanych do przewozu rowerów[66].

Tramwaje

[edytuj | edytuj kod]
Tramwaje
126N Nevelo

Przedsiębiorstwo w czasach ZNTK Nowy Sącz realizowało naprawy główne tramwajów typu 105N dla MPK Kraków[67].

W marcu 2012 Newag ukończył produkcję prototypowego egzemplarza swojego pierwszego tramwaju o nazwie Nevelo[16]. Jedyna dotychczas wybudowana sztuka tego pojazdu odbyła 25 czerwca 2013 pierwszy liniowy kurs z pasażerami na pokładzie[68], a później była użytkowana przez MPK Kraków[69].

Zestawienie wyprodukowanych pojazdów

[edytuj | edytuj kod]
Własna produkcja
elektryczne zespoły trakcyjne
14WE
Halny 		19WE
  		31WE
Impuls 		35WE
Impuls 		36WE
Impuls 		36WEa
Impuls 		37WE
Impuls 		39WE
  		45WE
Impuls 		 
Inspiro[i][i] 		31WEb
Impuls II 		31WEba
Impuls II 		31WEbb
Impuls II 		36WEd
Impuls II 		36WEdb
Impuls II 		37WEa
Impuls II 		45WEa
Impuls II 		Suma
9 4[70] 50[71][72] 10[70] 1[70] 50[73][74] 3[70] 6[75] 38[76][77] 25 9[78] 6[79] 28+[80] 14[81] 8[82] 9[83] 15[84] 280+
hybrydowe zespoły trakcyjne
36WEh
Impuls II 		36WEha
Impuls II 		36WEhb
Impuls II 		Suma
24[85] 5[85] 8[85] 37+
spalinowe zespoły trakcyjne
36WEhd
Impuls II 		220M
  		221M
  		222M
  		226M
Vulcano 		Suma
2[86][87] 9 5 6 4+ 26+
lokomotywy elektryczne
E4MSU
Griffin 		E4MSUa
Griffin 		E4DCU
Griffin 		E4DCUd
Griffin 		E6ACT
Dragon 		E6ACTd
Dragon 		E6ACTa
Dragon 		E6ACTab
Dragon 		E6ACTadb
Dragon 		E6ACTad
Dragon 		E6MST
Dragon 		Suma
1[88] 13+[89] 55+[90][91] 5[92] 9[88] 6[93] 16[94] 23[95] 8[96] 9[97][98] 24[99] 169+
tramwaje
126N
Nevelo 		Suma
1 1
Modernizacje
elektryczne zespoły trakcyjne
EN57 EN71 Suma
96 3 99
lokomotywy elektryczne
EU07
303Eb 		EU07
303Ec 		EP07P
303Eb 		EP09
104Ec 		EM10
405Em 		3E-100
  		ET22
201El 		ET22
201Ek 		ET22
201Em 		EL2
  		Suma
23[100] 1[100] 5 34+ 4 9[101] 17 20 28 3 144+
lokomotywy spalinowe
6Dg 6Dl 15D/16D 18D 311D Suma
213+[102][103][104] 10 140+[105][106] 10 48[107][108][109][110] 420+
+ – produkowane są dalsze pojazdy danego typu / przeprowadzana są dalsze modernizacje danego typu
  1. ↑ a b Produkcja Inspiro prowadzona jest w ramach konsorcjum z Siemensem.

Prezentacje na targach

[edytuj | edytuj kod]
Stoisko na InnoTrans 2014
Stoisko na Trako 2015
Stoisko na InnoTrans 2016
Rok Targi EZT SZT Lokomotywa
elektryczna 		Lokomotywa
spalinowa 		Wagon
2005 Trako 14WE Halny
(14WE-02)

[111]

2007 Trako 6Dg
(6Dg-01)
311D
(311D-04)		 [112]
2008 InnoTrans 19WE
(19WE-01)		 311D
(311D-03)		 [113]
2009 Trako EN71AC
(EN71AC-045)		 E6ACT Dragon 6Dg
(SM42-1501)		 [49][114]
2010 InnoTrans 221M
(221M-01)		 E6ACT Dragon [38]
2011 Trako 220M
(SA137-001)		 E6ACT Dragon kuszetka 134Ac
(57 51 51-40 001-8)		 [115]
2012 InnoTrans 35WE Impuls
(35WE-004)		 E4MSU Griffin 16D
(16D-009)		 [116]
2013 Trako 31WE Impuls
(31WE-005)		 E4MSU Griffin
(E4MSU-001)		 15D
(ST48-002)		 osobowy 168A [117][118]
2014 InnoTrans 36WEa Impuls
(36WEa -011)		 222M
(222M-001)		 E6ACT Dragon
(E6ACT-008)		 [119]
2015 Trako 45WE Impuls
(45WE-010)		 E6ACT Dragon
(E6ACT-008)		 [120]
2016 InnoTrans 36WEa Impuls
(EN63A-028)		 E6ACTd Dragon
(E6ACTd-101)		 [121][122]
2017 Trako 36WEb Impuls
(36WEb-002)		 E4DCUd Griffin
(E4DCUd-002)		 osobowy 168A [123][124]
2018 InnoTrans 36WEd Impuls
(36WEb-002)		 E6ACTa Dragon
(E6ACTa-001)		 [125]
2019 Trako 36WEh Impuls
(36WEh-001)		 EU160 Griffin
(EU160-003)
ET26 Dragon
(ET26-001)		 [126][127]
2022 InnoTrans 36WEh Impuls
(EN63H-008) 		[128]
2023 Trako E4MSUa Griffin
(E4MSUa-002) 		[129]
2024 InnoTrans EU200 Griffin
(EU200-010) 		[130]

Współpraca z oświatą i nauką

[edytuj | edytuj kod]

Newag współpracuje z Politechniką Krakowską. W ramach tej współpracy prowadzone są projekty badawczo-rozwojowe i dydaktyczne[131]. W 2017 roku Newag został patronem nowej specjalności na Wydziale Mechanicznym – Inżynieria Pojazdów Szynowych[132].

Newag współpracuje również z Narodowym Centrum Badań i Rozwoju, które przyznało mu następujące dotacje:

Nazwa projektu Pojazd Kwota dotacji
Opracowanie tramwaju nowej generacji na potrzeby transportu miejskiego Nevelo 5 mln zł [133]
Pierwsza na świecie rodzina autonomicznych, rekonfigurowanych, bimodalnych pojazdów trakcyjnych przeznaczonych do realizacji przewozów w ruchu pasażerskim międzyregionalnym, regionalnym i aglomeracyjnym, spełniających wymagania Technicznych Specyfikacji Interoperacyjności TSI 15 mln zł [134]
Pierwsza na świecie 4-osiowa lokomotywa z zaawansowanymi spalinowo-elektrycznymi wielosystemowymi układami napędowymi zgodna z TSI 2014 12,5 mln zł 0 zł[b] [135][136]

Wyniki finansowe

[edytuj | edytuj kod]
W tym miejscu powinien znaleźć się wykres. Z przyczyn technicznych nie może zostać wyświetlony. Więcej informacji

Źródła:[137][138][139][140][141][142][143][144][145][146][147].

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
  • 2010 – tytuł Firmy 20-lecia przyznany przez Polski Klub Biznesu[7].
  • 2012 – tytuł Innowator 2012 przyznany przez tygodnik Wprost[148].
  • 2014 – tytuł Diament Forbesa – 2. miejsce w województwie małopolskim i 8. w Polsce pod względem przeciętnego rocznego wzrostu wartości[149].
  • 2014 – tytuł Lider Małopolski 2013 przyznany przez Stowarzyszenie Gmin i Powiatów Małopolski[150].
  • 2014 – tytuł Inwestor Roku przyznany na VII Forum Inwestycyjnym w Tarnowie[151].
  • 2015 – tytuł Diament Forbesa – 3. miejsce w województwie małopolskim i 20. w Polsce pod względem przeciętnego rocznego wzrostu wartości[152].
  • 2015 – Małopolska Nagroda Gospodarcza 2015 w kategorii Duży Przedsiębiorca[153].
  • 2015 – tytuł Najbardziej innowacyjna firma kolejowa w Europie przyznany w pierwszej edycji konkursu ERCI Innovation Awards[154].

Kontrowersje

[edytuj | edytuj kod]

5 grudnia 2023 roku informatycy z grupy Dragon Sector ujawnili, iż oprogramowanie kilkunastu elektrycznych zespołów trakcyjnych Impuls zostało celowo napisane wadliwe[155]. Specjaliści zajmujący się cyberbezpieczeństwem (biorący udział w międzynarodowych konkursach informatycznych[156][157]) zostali zatrudnieni przez Serwis Pojazdów Szynowych Mieczkowski, gdy część Impulsów należących do Kolei Dolnośląskich zepsuła się w nietypowy sposób[155]. Po kilku tygodniach analiz okazało się, że w oprogramowaniu pojazdów zawarty był cały system blokad i różne blokady występowały w różnych wersjach oprogramowania[155]. Jednym z warunków unieruchomienia był sam postój przez co najmniej 10 dni, a po aktualizacji oprogramowanie sprawdzało dodatkowo ściśle zdefiniowane obszary[155]. Ujawniono, że obszary wywołujące te blokady, to lokalizacje konkurencji Newagu, w tym stanowiska serwisowe wspomnianego SPS Mieczkowski, zakłady PESA Bydgoszcz, oraz ZNTK Mińsk Mazowiecki[158]. Z kolei w oprogramowaniu EZT Impuls należącego do Polregio odnaleziono kod maszynowy, który po przekroczeniu określonej daty miał unieruchomić pojazd poprzez fałszywe sygnalizowanie przez komputer pokładowy awarii sprężarki[158]. Dodatkowo, komputer innego zbadanego zespołu trakcyjnego zawierał warunek, który nakazywał sygnalizowanie awarii po przejechaniu miliona kilometrów[158]. Grupa badaczy odkryła dwie metody odblokowania pojazdów: jedna to sztuczny reset ustawień programu sterującego, a druga to nietypowe (nieujęte w instrukcji) sekwencje klawiszy i akcji, które można było wykonać, by odblokować pojazd stojący w serwisie[158]. 27 grudnia 2023 roku grupa Dragon Sector zaprezentowała na konferencji 37th Chaos Communication Congress (37C3) w Hamburgu dokładny proces, który doprowadził ich do odkrycia blokad, wraz ze szczegółami ich działania[159].

Łącznie Dragon Sector wykrył celowe wady w oprogramowaniu 24 spośród 29 sprawdzonych pojazdów Newagu[158]. Dotyczyło to pojazdów eksploatowanych m.in. przez SKM Warszawa, Warszawską Kolej Dojazdową czy Polregio[158]. W sprawę zaangażowany został prezes Urzędu Transportu Kolejowego oraz zespół CERT Polska[158][160]. Po ujawnieniu sprawy Janusz Cieszyński (były Minister Cyfryzacji) przyznał, że sprawa była znana Radzie Ministrów oraz służbom specjalnym od maja 2023 roku, kiedy to została przedstawiona na kolegium ds. cyberbezpieczeństwa[161]. Wcześniej, od 2022 roku, sprawę znał UOKiK oraz UTK[162]. W październiku 2023 ABW złożyło zawiadomienie do prokuratury w Nowym Sączu „w sprawie dotyczącej oprogramowania do pociągów Impuls”[163]. W grudniu dochodzenie przejęła prokuratura regionalna w Krakowie i prowadzi sprawę o podejrzeniu popełnienia przestępstw z artykułu 269 §1 oraz art. 286 §1 kodeksu karnego[163]. 17 stycznia oraz 27 lutego 2024 roku sprawa była przedmiotem posiedzień Parlamentarnego Zespołu ds. Walki z Wykluczeniem Transportowym, których uczestnikami byli przedstawiciele zespołu Dragon Sector, firmy Newag, przewoźników kolejowych a także posłowie[164][165].

12 lutego 2024 do siedziby spółki w Nowym Sączu weszli przedstawiciele prokuratury regionalnej w Krakowie celem zabezpieczeniem materiałów objętych dochodzeniem[166].

Newag nie zgadza się z zarzutami i sam zarzuca grupie Dragon Sector i firmie SPS Mieczkowski naruszenie praw autorskich oraz zhakowanie oprogramowania Impulsów. Skierował sprawę do sądu. Pierwsza rozprawa odbyła się 28 sierpnia 2024[167]. Komentatorzy wskazują, że sprawa może nosić znamiona pozwu typu SLAPP (Strategic Lawsuit Against Public Participation), czyli strategicznym powództwem zmierzającym do stłumienia debaty publicznej[168].

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ W skład Porozumienia wchodzą: Zbigniew Jakubas wraz z podmiotem zależnym Jakubas Investment sp. z o.o., FIP 11 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Aktywów Niepublicznych, Zbigniew Konieczek wraz z podmiotem zależnym Sestesso sp. z o.o. z siedzibą w Nowym Sączu oraz Bogdan Borek wraz z podmiotem zależnym Immovent sp. z o.o.
  2. ↑ Newag zrezygnował z projektu i dotacji.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Oferta Publiczna sprzedaży do 21.800.000 akcji zwykłych na okaziciela serii A, serii B oraz serii C o wartości nominalnej 0,25 zł każda oraz ubieganie się o dopuszczenie i wprowadzenie 45.000.000 akcji zwykłych na okaziciela serii A, serii B oraz serii C do obrotu na rynku regulowanym (rynku podstawowym) prowadzonym przez Giełdę Papierów Wartościowych w Warszawie S.A. newag.pl, 2013-11-08. [dostęp 2013-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-10)].
  2. ↑ Zbigniew Jakubas, Zawiadomienie o zmianie stanu posiadania ogólnej liczby głosów w spółce, Warszawa, 29 lipca 2020 [dostęp 2020-07-29] (pol.).
  3. ↑ Produkcja w Newagu w miarę normalnie. inforail.pl, 2020-04-15. [dostęp 2020-04-15].
  4. ↑ Wstępne wyniki Newagu za 2018 rok. Jest zysk. inforail.pl, 2019-04-06. [dostęp 2021-05-09].
  5. ↑ „Newag” Spółka Akcyjna. iMSiG.pl, 2012-09-06. [dostęp 2012-09-24].
  6. ↑ a b c d e f Polska firma ze 130 letnią historią Newag – Nowy Sącz. „LindePartner”. 3/2013, s. 14–15. linde-mh.pl. [dostęp 2013-10-19]. 
  7. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x Newag: Historia. newag.pl. [dostęp 2013-10-19].
  8. ↑ Administrator, Wojny nie będzie, ale popatrzmy, co tam w schronach słychać... [online], Sądeczanin.info, 16 lipca 2014 [dostęp 2019-04-11] (pol.).
  9. ↑ Janusz Gośliński: Zaplecze naprawcze spalinowych pojazdów trakcyjnych – dotychczasowy rozwój i zamierzenia. W: Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Komunikacji, Zarząd Główny, Sekcja Główna Kolejowa, Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Mechaników Polskich, Sekcja Pojazdów Szynowych: Sympozjum naukowo-techniczne z okazji 50-lecia kolejowej trakcji spalinowej w Polsce. Poznań: 21–22 września 1984, s. 84. (pol.).
  10. ↑ Bogdan Pokropiński, Parowóz wąskotorowy typu Ryś w: „Świat Kolei” nr 10/2009, s. 38.
  11. ↑ Marek Babeł. Modernizacja wagonów osobowych w ZNTK Nowy Sącz S.A. „Technika Transportu Szynowego”. 3/1997, s. 32. Łódź: Emi-Press. ISSN 1232-3829. (pol.). 
  12. ↑ Newag: Referencje. newag.pl. [dostęp 2017-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-17)]. (pol.).
  13. ↑ Jakub Klimkiewicz, Michał Grobelny. 19WE wkrótce zawalczy o polski rynek. „Rynek Kolejowy”. 3/2008, s. 89. Warszawa: Zespół Doradców Gospodarczych „Tor”. ISSN 1644-1958. (pol.). 
  14. ↑ Inforail: Gliwice: ZNLE S.A. został przejęty przez Newag. inforail.pl, 2008-07-18. [dostęp 2014-02-24].
  15. ↑ Newag Gliwice S.A. – Historia. [dostęp 2013-07-16].
  16. ↑ a b Jakub Madrjas. Tramwaj na innowacjach. „Rynek Kolejowy”. 8-9/2013, s. 60–61. Warszawa: Zespół Doradców Gospodarczych „Tor” Spółka z o.o.. ISSN 1644-1958. 
  17. ↑ Film z przejazdu 31WE na CMK z V=211 km/h. kurier-kolejowy.pl, 2013-03-04. [dostęp 2013-03-06].
  18. ↑ Newag po debiucie giełdowym. inforail.pl, 2013-12-10. [dostęp 2013-12-11].
  19. ↑ Taurus Capital Investments przejęła 53% akcji Newagu. 2015-06-02. [dostęp 2020-07-23].
  20. ↑ Newag wchłonął majątek produkcyjny Newagu Gliwice. kurier-kolejowy.pl, 2015-02-03. [dostęp 2015-02-04].
  21. ↑ Podział Spółki zależnej NEWAG Gliwice S.A. zakończony. newag.pl, 2015-02-02. [dostęp 2015-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-24)].
  22. ↑ Skonsolidowany raport półroczny za i półrocze 2015 zakończone dnia 30.06.2015. newag.pl, 2015-08-31. [dostęp 2015-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-24)].
  23. ↑ a b Roman Czubiński. Zakłady Newagu po kolejnych inwestycjach. „Rynek Kolejowy”. 10/2017, s. 158–159. Warszawa: Zespół Doradców Gospodarczych „Tor”. ISSN 1644-1958. (pol.). 
  24. ↑ a b Radio Kraków: Koniec Gliwic. inforail.pl, 2016-06-28. [dostęp 2017-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-03)]. (pol.).
  25. ↑ EZT 14 WE. skm.warszawa.pl. [dostęp 2014-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-01)].
  26. ↑ Karol Trammer. Numery z SKM. „Z Biegiem Szyn”. nr 5 (32) wrzesień-październik 2007. s. 2. [dostęp 2012-08-12]. 
  27. ↑ Paweł Terczyński. Elektryczny zespół trakcyjny EN61-001. „Świat Kolei”. 9/2006, s. 17–19. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962. 
  28. ↑ Marek Graff. Jednostki 19WE z Newagu dla Warszawskiej SKM. „Świat Kolei”. 5/2010, s. 3. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962. 
  29. ↑ D. Szarek. EZT typu 20WE z Newagu. „Świat Kolei”. 9/2009, s. 4. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962. 
  30. ↑ Marek Graff. Zespoły trakcyjne SKM 35WE z Newagu. „Świat Kolei”. 7/2012, s. 12–13. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962. 
  31. ↑ Nowy pociąg Newagu dla Kolei Dolnośląskich gotowy. rynek-kolejowy.pl, 2012-12-21. [dostęp 2012-12-21].
  32. ↑ Impuls 37WE dla warmińsko-mazurskiego. inforail.pl, 2013-05-15. [dostęp 2013-05-15].
  33. ↑ Ogłoszenie o udzieleniu zamówienia. ted.europa.eu, 2013-07-10. [dostęp 2013-07-10].
  34. ↑ Największy kontrakt Newagu w 2014 roku podpisany – Impulsy dla Kolei Mazowieckich. rynek-kolejowy.pl, 2014-11-28. [dostęp 2014-11-29].
  35. ↑ Newag sprzedał pierwsze ezety do Włoch. Pięć Impulsów II dla Bari. rynek-kolejowy.pl, 2015-12-10. [dostęp 2015-12-11].
  36. ↑ NEWAG, Europejski Impuls dla Szybkiej Kolei Miejskiej w Warszawie #IMPULS200 [online], NEWAG [dostęp 2022-03-04].
  37. ↑ a b c Michał Augustyn. Pierwsze zespoły trakcyjne z Newagu typu 220M i 221M. „Świat Kolei”. 5/2011, s. 30–35. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962. 
  38. ↑ a b Arkadiusz Lubka. InnoTrans 2010. „Świat Kolei”. 10/2010, s. 3. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962. 
  39. ↑ Koniec epopei- Lubuskie kupiło pociąg spalinowy. rynek-kolejowy.pl, 2012-04-17. [dostęp 2012-09-10].
  40. ↑ Dostawa 1 sztuki nowego spalinowego zespołu trakcyjnego. bip.slaskie.pl, 2010-10-12. [dostęp 2012-11-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-13)].
  41. ↑ Polska-Warszawa: Tabor kolejowy 2013/S 131-227386 Ogłoszenie o udzieleniu zamówienia – zamówienia sektorowe. ted.europa.eu, 2013-07-08. [dostęp 2013-09-19].
  42. ↑ Koleje Mazowieckie będą miały nowy szynobus. ekonomia.rp.pl, 2013-06-18. [dostęp 2013-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-21)].
  43. ↑ 222M dla Kolei Mazowieckich (prawie) gotowy. inforail.pl, 2013-10-01. [dostęp 2013-10-01].
  44. ↑ jm: Newag zdobył zamówienie we Włoszech. rynek-kolejowy.pl, 2013-12-03. [dostęp 2013-12-03].
  45. ↑ Newag potwierdza kontrakt we Włoszech. InfoRail, 2013-12-04. [dostęp 2013-12-04].
  46. ↑ Podziemna warszawska „Inspiracja”. infotram.pl, 2011-02-06. [dostęp 2012-10-17].
  47. ↑ Jakub Madrjas. Tak robią Inspiro w Nowym Sączu. „Rynek Kolejowy”. 6/2013, s. 56–57. Warszawa: Zespół Doradców Gospodarczych „Tor”. ISSN 1644-1958. (pol.). 
  48. ↑ Newag: 20 nowych pojazdów dla sofijskiego metra. newag.pl, 2015-09-29. [dostęp 2015-09-30].
  49. ↑ a b Paweł Korcz. TRAKO 2009. „Świat Kolei”. 11/2009, s. 4. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962. 
  50. ↑ Pierwsza odsłona E4MSU Griffin [zdjęcia]. kurier-kolejowy.pl. [dostęp 2012-09-18].
  51. ↑ STK Wrocław kupiło 4 Dragony. rynek-kolejowy.pl, 2011-10-12. [dostęp 2012-09-19].
  52. ↑ InnoTrans 2012: 5 Dragonów dla Lotos Kolej. kurier-kolejowy.pl, 2012-09-19. [dostęp 2012-09-19].
  53. ↑ Jakub Madrjas: Newag buduje nową halę dla lokomotyw. rynek-kolejowy.pl, 2017-01-07. [dostęp 2017-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-08)]. (pol.).
  54. ↑ Jakub Madrjas: Newag buduje tajemniczego Dragona. rynek-kolejowy.pl, 2017-01-20. [dostęp 2017-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-20)].
  55. ↑ Jakub Madrjas: Griffin Newagu w barwach producenta… i z nowymi zadaniami. rynek-kolejowy.pl, 2017-03-13. [dostęp 2017-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-13)]. (pol.).
  56. ↑ Michał Szymajda: Pierwszy Griffin dla Lotos Kolej już gotowy [zdjęcia]. rynek-kolejowy.pl, 2017-05-22. [dostęp 2017-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-05-22)]. (pol.).
  57. ↑ Dragon 2: Pierwsza lokomotywa z przetwornicą w technologii SiC od Medcom – Wszystko na temat branży kolejowej: PKP, Intercity, przewozy regionalne, koleje mazowieckie, rozkłady jazdy PKP, Kolej [online], www.rynek-kolejowy.pl [dostęp 2018-12-13].
  58. ↑ Potencjał modernizacyjny lokomotyw spalinowych NEWAG S.A.. exposilesia.pl, 2012-04-17. [dostęp 2013-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-15)].
  59. ↑ Paweł Terczyński. Lokomotywy typów 18D i 6Dl PKP Intercity. „Świat Kolei”. 9/2015, s. 12–17. Łódź: Emi-Press. ISSN 1234-5962. 
  60. ↑ Nowy rynek dla Newagu. Zmodernizuje ukraińskie lokomotywy. rynek-kolejowy.pl, 2015-11-26. [dostęp 2015-11-29].
  61. ↑ DRAGON. newag.pl. [dostęp 2014-02-24].
  62. ↑ Newag: Platforma lokomotyw czteroosiowych Griffin. newag.pl. [dostęp 2013-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-11)].
  63. ↑ OFERTA > WAGONY. newag.pl. [dostęp 2013-12-27].
  64. ↑ Trako 2011: Przełomowa kuszetka Newagu. inforail.pl, 2011-10-18. [dostęp 2013-12-27].
  65. ↑ OFERTA > 168A. newag.pl. [dostęp 2013-12-27].
  66. ↑ Newag pokazuje zmodernizowane wagony 168A. Rowerzyści się ucieszą. rynek-kolejowy.pl, 2017-07-16. [dostęp 2017-07-17]. (pol.).
  67. ↑ Roman Chochorowski. Nevelo 126N z Nowego Sącza. „Technika Transportu Szynowego”. 7–8/2013, s. 46. Łódź: Emi-Press. ISSN 1232-3829. (pol.). 
  68. ↑ ggł: Oszczędny tramwaj Nevelo na testach w Krakowie [ZDJĘCIA]. krakow.gazeta.pl, 2013-08-24. [dostęp 2013-09-15].
  69. ↑ Nevelo zostaje w Krakowie do końca 2013 roku. [dostęp 2015-11-04].
  70. ↑ a b c d Marek Graff, Nowe elektryczne zespoły trakcyjne w obsłudze ruchu regionalnego i dalekobieżnego w Polsce w 2015 roku, „TTS Technika Transportu Szynowego”, 1–2, Radom: Instytut Naukowo-Wydawniczy „TTS”, 2016, s. 22–33, ISSN 1232-3829, OCLC 839197202.
  71. ↑ Ilostan Pojazdów Trakcyjnych, ED78 [online], Ilostan Pojazdów Trakcyjnych [dostęp 2022-03-19].
  72. ↑ Ilostan Pojazdów Trakcyjnych, 31WE [online], Ilostan Pojazdów Trakcyjnych [dostęp 2022-03-19].
  73. ↑ Ilostan Pojazdów Trakcyjnych, EN63A [online], Ilostan Pojazdów Trakcyjnych [dostęp 2022-03-04].
  74. ↑ Ilostan Pojazdów Trakcyjnych, 36WEa [online], Ilostan Pojazdów Trakcyjnych [dostęp 2022-03-04].
  75. ↑ Redakcja, WKD już z nowymi EZT [online], NaKolei.pl, 26 sierpnia 2016 [dostęp 2022-03-19].
  76. ↑ Ilostan Pojazdów Trakcyjnych, 45WE [online], Ilostan Pojazdów Trakcyjnych [dostęp 2022-03-04].
  77. ↑ Ilostan Pojazdów Trakcyjnych, EN90 [online], Ilostan Pojazdów Trakcyjnych [dostęp 2022-03-04].
  78. ↑ Ilostan Pojazdów Trakcyjnych, EN78A [online], Ilostan Pojazdów Trakcyjnych [dostęp 2022-03-19].
  79. ↑ Ilostan Pojazdów Trakcyjnych, 31WEba [online], Ilostan Pojazdów Trakcyjnych [dostęp 2022-03-19].
  80. ↑ Ilostan Pojazdów Trakcyjnych ForumKolejowe.pl [online], ilostan.forumkolejowe.pl [dostęp 2024-11-18].
  81. ↑ Ilostan Pojazdów Trakcyjnych, 36WEd [online], Ilostan Pojazdów Trakcyjnych [dostęp 2022-03-19].
  82. ↑ Ilostan Pojazdów Trakcyjnych, EN63B [online], Ilostan Pojazdów Trakcyjnych [dostęp 2022-03-19].
  83. ↑ Ilostan Pojazdów Trakcyjnych, 37WEa [online], Ilostan Pojazdów Trakcyjnych [dostęp 2022-03-19].
  84. ↑ Ilostan Pojazdów Trakcyjnych, 45WEa [online], Ilostan Pojazdów Trakcyjnych [dostęp 2022-03-19].
  85. ↑ a b c Ilostan Pojazdów Trakcyjnych ForumKolejowe.pl [online], ilostan.forumkolejowe.pl [dostęp 2024-11-18].
  86. ↑ Głos Lubuski, Nowe pociągi w lubuskim taborze [online], Głos Lubuski, 4 grudnia 2020 [dostęp 2022-04-05].
  87. ↑ Wolsztyn Nowiny Lokalne, Nowy impuls dla linii Poznań-Wolsztyn. To pojazd Newag Impuls. [online], Wolsztyn Nowiny Lokalne [dostęp 2022-04-05].
  88. ↑ a b Nicolas Biały, [PL] Freightliner E6ACTd-105: the last locomotive from Gliwice [online], Railcolor News, 28 lipca 2016 [dostęp 2022-03-19] (ang.).
  89. ↑ Ilostan Pojazdów Trakcyjnych ForumKolejowe.pl [online], ilostan.forumkolejowe.pl [dostęp 2024-11-18].
  90. ↑ Ilostan Pojazdów Trakcyjnych, E4DCU [online], Ilostan Pojazdów Trakcyjnych [dostęp 2022-03-08].
  91. ↑ Ilostan Pojazdów Trakcyjnych, EU160 [online], Ilostan Pojazdów Trakcyjnych [dostęp 2022-03-08].
  92. ↑ Ilostan Pojazdów Trakcyjnych, E4DCUd [online], Ilostan Pojazdów Trakcyjnych [dostęp 2022-03-04].
  93. ↑ Ilostan Pojazdów Trakcyjnych, E6ACTd [online], Ilostan Pojazdów Trakcyjnych [dostęp 2022-03-08].
  94. ↑ Ilostan Pojazdów Trakcyjnych, E6ACTa [online], Ilostan Pojazdów Trakcyjnych [dostęp 2022-03-04].
  95. ↑ Ilostan Pojazdów Trakcyjnych, E6ACTab [online], Ilostan Pojazdów Trakcyjnych [dostęp 2022-03-04].
  96. ↑ Ilostan Pojazdów Trakcyjnych, E6ACTadb [online], Ilostan Pojazdów Trakcyjnych [dostęp 2022-03-04].
  97. ↑ Ilostan Pojazdów Trakcyjnych, ET26 [online], Ilostan Pojazdów Trakcyjnych [dostęp 2022-03-04].
  98. ↑ Ilostan Pojazdów Trakcyjnych, E6ACTad [online], Ilostan Pojazdów Trakcyjnych [dostęp 2022-03-04].
  99. ↑ Ilostan Pojazdów Trakcyjnych, ET43 [online], Ilostan Pojazdów Trakcyjnych [dostęp 2022-03-08].
  100. ↑ a b Adam Turowski, EU07 typu 303Ec – nowe spojrzenie na modernizacje, „Przegląd Komunikacyjny”, 7–8, Warszawa: Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Komunikacji Rzeczpospolitej Polskiej, 2012, s. 52–57, ISSN 0033-2232, OCLC 312885714.
  101. ↑ Ilostan Pojazdów Trakcyjnych, 3E-100 [online], Ilostan Pojazdów Trakcyjnych [dostęp 2022-03-20].
  102. ↑ Ilostan Pojazdów Trakcyjnych, 6Dg [online], Ilostan Pojazdów Trakcyjnych [dostęp 2022-03-20].
  103. ↑ Ilostan Pojazdów Trakcyjnych, SM42 [online], Ilostan Pojazdów Trakcyjnych [dostęp 2022-03-20].
  104. ↑ Newag, Zmodernizowane 6Dg już w eksploatacji [online], Newag [dostęp 2022-03-20].
  105. ↑ Łukasz Piotrowski, [PL / Expert] More 15D diesel locomotives for polish freight operators; an update [online], Railcolor News, 2 września 2021 [dostęp 2022-03-20] (ang.).
  106. ↑ Ilostan Pojazdów Trakcyjnych, 15D [online], Ilostan Pojazdów Trakcyjnych [dostęp 2022-03-20].
  107. ↑ Łukasz Piotrowski, [PL / Expert] Captrain Polska leases 311D diesel locomotives, again [online], Railcolor News, 6 kwietnia 2021 [dostęp 2022-03-20] (ang.).
  108. ↑ Nicolas Biały, [PL] Modernization time; more 311Da for PKP LHS [online], Railcolor News, 21 sierpnia 2017 [dostęp 2022-03-20] (ang.).
  109. ↑ Railcolor News, [Data] Newag and GE Transportation 311D/311Da [online], Railcolor News, 9 marca 2022 [dostęp 2022-03-20] (ang.).
  110. ↑ Mainline Diesels, 311D/Da [online], Mainline Diesels [dostęp 2022-04-05] (ang.).
  111. ↑ Jacek Gożdziewicz. Trako 2005. „Świat Kolei”. 11/2005, s. 16-19. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962. 
  112. ↑ Jacek Goździewicz. Tabor na Trako 2007. „Świat Kolei”. 11/2007, s. 12-13. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962. 
  113. ↑ Światowa premiera 19WE podczas targów InnoTrans 2008. inforail.pl, 2008-10-07. [dostęp 2012-06-13].
  114. ↑ Modernizacja elektrycznych zespołów trakcyjnych Spółki PKP SKM w Trójmieście Sp. z o.o.. 2011-02-08. [dostęp 2012-08-30].
  115. ↑ Paweł Terczyński. Międzynarodowe Targi Kolejowe TRAKO 2011. „Świat Kolei”. 11/2011, s. 12-15. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962. 
  116. ↑ Dariusz Kalinowski, Ryszard Rusak. Targi InnoTrans 2012. „Świat Kolei”. 10/2012, s. 12-15. Łódź: Emi-press. ISSN 1234-5962. 
  117. ↑ Targi TRAKO już jutro. Zobacz wystawę taboru. rynek-kolejowy.pl, 2013-09-23. [dostęp 2013-09-24].
  118. ↑ Lokomotywy manewrowe na targach TRAKO. kurier-kolejowy.pl, 2013-09-24. [dostęp 2013-09-24].
  119. ↑ InnoTrans: Newag pokazał trzy pojazdy. inforail.pl, 2014-09-26. [dostęp 2014-09-26].
  120. ↑ TRAKO 2015. newag.pl, 2015-09-06. [dostęp 2015-09-29].
  121. ↑ Ruszają targi InnoTrans – pierwsze zdjęcia taboru. inforail.pl, 2016-09-19. [dostęp 2016-09-21].
  122. ↑ Startuje rekordowy InnoTrans 2016. Cały kolejowy świat w Berlinie (zdjęcia). rynek-kolejowy.pl, 2016-09-19. [dostęp 2016-09-21]. (pol.).
  123. ↑ Tabor kolejowy na targach TRAKO 2017. kurier-kolejowy.pl, 2017-09-26. [dostęp 2017-10-01]. (pol.).
  124. ↑ PKP Intercity pokazały na Trako zmodernizowane wagony. rynek-kolejowy.pl, 2017-09-26. [dostęp 2017-10-01]. (pol.).
  125. ↑ InnoTrans 2018: Tak wygląda przyszłość kolei. rynek-kolejowy.pl, 2018-09-17. [dostęp 2018-09-19]. (pol.).
  126. ↑ Takie pojazdy zobaczymy na Trako 2019. Oto pierwsze zdjęcia!. rynek-kolejowy.pl, 2019-09-23. [dostęp 2019-12-16]. (pol.).
  127. ↑ Newag pokazuje hybrydowego Impulsa 2. rynek-kolejowy.pl, 2019-09-24. [dostęp 2019-12-16]. (pol.).
  128. ↑ Karol Wach, Pomorze Zachodnie zaprezentowało w Berlinie hybrydę z superkondensatorem [online], TransInfo, 21 września 2022 [dostęp 2024-10-03] (pol.).
  129. ↑ Kolejowy Portal, PKP Intercity i Newag zaprezentowały wielosystemowego Griffna [online], Kolejowy Portal, 20 września 2023 [dostęp 2024-10-03] (pol.).
  130. ↑ Polski tabor na InnoTrans 2024 [zdjęcia] [online], www.rynek-kolejowy.pl [dostęp 2024-10-03] (pol.).
  131. ↑ Newag zacieśnia współpracę z uczelniami wyższymi. kurier-kolejowy.pl, 2015-08-11. [dostęp 2015-08-16].
  132. ↑ Newag patronem nowej specjalności na Politechnice Krakowskiej. kurier-kolejowy.pl, 2017-04-29. [dostęp 2017-04-29].
  133. ↑ Newag: „Nevelo” – pierwszy tramwaj z Newagu. 2013-06-25. [dostęp 2014-02-24].
  134. ↑ Newag zawarł umowę z NCBiR. inforail.pl, 2016-05-06. [dostęp 2016-05-07].
  135. ↑ Newag Newag rozpoczyna prace nad swoją innowacyjną lokomotywą. rynek-kolejowy.pl, 2017-06-24. [dostęp 2017-08-07]. (pol.).
  136. ↑ Newag rezygnuje z budowy czteroosiowej hybrydy. kurier-kolejowy.pl, 2018-12-31. [dostęp 2019-01-13]. (pol.).
  137. ↑ Newag. Sprawozdanie finansowe za 2005 rok. „Monitor Polski B”. 1131/2007, s. 72323–72334, 2007-06-26. Warszawa: Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. ISSN 1233-4502. (pol.). 
  138. ↑ Newag. Sprawozdanie finansowe za 2006 rok. „Monitor Polski B”. 486/2008, s. 36143–36153, 2008-03-27. Warszawa: Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. ISSN 1233-4502. (pol.). 
  139. ↑ Newag. Sprawozdanie finansowe za 2007 rok. „Monitor Polski B”. 386/2009, s. 25085–25095, 2009-03-12. Warszawa: Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. ISSN 1233-4502. (pol.). 
  140. ↑ Newag. Sprawozdanie finansowe za 2008 rok. „Monitor Polski B”. 755/2010, s. 46641–46652, 2010-04-27. Warszawa: Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. ISSN 1233-4502. (pol.). 
  141. ↑ Newag. Sprawozdanie finansowe za 2009 rok. „Monitor Polski B”. 535/2011, s. 34661–34673, 2011-03-02. Warszawa: Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. ISSN 1233-4502. (pol.). 
  142. ↑ Newag. Sprawozdanie finansowe za 2010 rok. „Monitor Polski B”. 754/2012, s. 48683–48694, 2012-03-05. Warszawa: Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. ISSN 1233-4502. (pol.). 
  143. ↑ Newag. Sprawozdanie finansowe za 2011 rok. „Monitor Polski B”. 3030/2012, s. 197230–197240, 2012-11-21. Warszawa: Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. ISSN 1233-4502. (pol.). 
  144. ↑ Newag: Jednostkowe roczne sprawozdanie finansowe za okres od 01.01.2013 do 31.12.2013 sporządzone wg ustawy o rachunkowości. newag.pl, 2014-02-28. s. 14. [dostęp 2017-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-03)]. (pol.).
  145. ↑ Newag: Jednostkowe roczne sprawozdanie finansowe za rok 2014 sporządzone wg Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej. newag.pl, 2015-02-26. s. 7. [dostęp 2017-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-03)]. (pol.).
  146. ↑ Newag: Jednostkowe sprawozdanie finansowe za rok 2015. newag.pl, 2016-03-18. s. 2. [dostęp 2017-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-03)]. (pol.).
  147. ↑ Newag: Jednostkowe sprawozdanie finansowe za rok 2016. newag.pl, 2017-04-24. s. 5. [dostęp 2017-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-03)]. (pol.).
  148. ↑ Newag Innowatorem Wprost 2012. kurier-kolejowy.pl, 2012-10-22. [dostęp 2012-10-22].
  149. ↑ Newag wyróżniony Diamentem Forbesa 2014. kurier-kolejowy.pl, 2014-02-04. [dostęp 2014-02-05].
  150. ↑ Newag z tytułem „Lider Małopolski 2013”. kurier-kolejowy.pl, 2014-03-27. [dostęp 2014-03-28].
  151. ↑ Newag Inwestorem Roku. inforail.pl, 2014-09-02. [dostęp 2014-09-02].
  152. ↑ NEWAG S.A. wyróżniony Diamentem Forbesa 2015. inforail.pl, 2015-01-30. [dostęp 2015-01-30].
  153. ↑ Newag laureatem Małopolskiej Nagrody Gospodarczej. kurier-kolejowy.pl, 2015-10-25. [dostęp 2015-10-27].
  154. ↑ Newag uznany za najbardziej innowacyjną firmę kolejową w Europie!. bankier.pl, 2015-11-20. [dostęp 2015-11-20].
  155. ↑ a b c d Hakerzy odpowiadają Newagowi. rynek-kolejowy.pl, 2023-12-11. [dostęp 2023-12-11]. (pol.).
  156. ↑ NASK, Sukces polskiej drużyny w konkursie Hack-a-Sat [online], NASK, 2020 [dostęp 2023-12-15] (pol.).
  157. ↑ NASK, Polacy wygrali prestiżowy konkurs zorganizowany przez wojsko amerykańskie [online], NASK, 2022 [dostęp 2023-12-15] (pol.).
  158. ↑ a b c d e f g Adam Haertle: O trzech takich, co zhakowali prawdziwy pociąg – a nawet 30 pociągów. Zaufana Trzecia Strona, 2023-12-05. [dostęp 2023-12-07]. (pol.).
  159. ↑ Breaking "DRM" in Polish trains. Redford, q3k, MrTick 2023-12-28. [dostęp 2023-12-29].
  160. ↑ Skandal na polskiej kolei. Hakerzy ujawniają, kto stoi za tajemniczymi awariami pociągów [online], Onet Wiadomości, 5 grudnia 2023 [dostęp 2023-12-05] (pol.).
  161. ↑ Skandal na kolei. Były minister cyfryzacji potwierdza doniesienia Onetu [online], Onet Wiadomości, 6 grudnia 2023 [dostęp 2023-12-06] (pol.).
  162. ↑ Tomasz Mateusiak, Łukasz Cieśla: Awarie w pociągach Newagu. Sprawą zajmie się teraz UOKiK. onet.pl, 2023-12-19. [dostęp 2023-12-20]. (pol.).
  163. ↑ a b Afera z pociągami Impuls. Prokuratura początkowo zbagatelizowała sprawę [online], Rzeczpospolita, 13 grudnia 2023 [dostęp 2023-12-15] (pol.).
  164. ↑ Parlamentarny Zespół ds. Walki z Wykluczeniem Transportowym - Sejm Rzeczypospolitej Polskiej [online], www.sejm.gov.pl [dostęp 2024-01-20].
  165. ↑ Niejasności wokół problemów z pojazdami Impuls - Zespół ds. Walki z Wykluczeniem Transportowym. [dostęp 2024-01-20].
  166. ↑ Prokuratura zabezpieczyła materiały dot. śledztwa w siedzibie Newagu [online], www.rynek-kolejowy.pl [dostęp 2024-02-13] (pol.).
  167. ↑ Newag kontra Dragon Sector i SPS. Ruszył proces o naruszenie praw autorskich [online], cyberdefence24.pl, 29 sierpnia 2024 [dostęp 2024-08-29] (pol.).
  168. ↑ Newag się wycofuje. Już nie twierdzi, że hakerzy z Dragon Sector zmienili oprogramowanie w Impulsach [online], oko.press, 31 sierpnia 2024 [dostęp 2024-10-08] (pol.).
Pojazdy szynowe produkowane i modernizowane przez Newag
Produkcja
Elektryczne zespoły trakcyjne
Spalinowe zespoły trakcyjne
Hybrydowe zespoły trakcyjne
Lokomotywy elektryczne
Tramwaje
Modernizacje
Elektryczne zespoły trakcyjne
Lokomotywy elektryczne
Lokomotywy spalinowe

Spółki giełdowe wchodzące w skład indeksu WIG140
Spółki giełdowe wchodzące w skład indeksu WIG