Niebieski lód lodowcowy

Góra lodowa w pobliżu Svalbardu zawierająca dużą ilość niebieskiego lodu z głębokich warstw lodowca

Niebieski lód lodowcowy – najstarszy lód lodowcowy, charakteryzujący się dużym ziarnem (średnicy do kilku centymetrów). Powstaje w głębokich warstwach lodowców firnowych pod naciskiem wyższych warstw. Śnieg ulega lokalnemu stopieniu i powolnej rekrystalizacji. Powstają kryształy lodu niemal całkowicie pozbawione elementów rozpraszających światło, takich jak granice ziaren, pęcherzyki powietrza, mikropęknięcia. Powstawanie niebieskiego lodu lodowcowego jest długim procesem – przykładowo na Grenlandii trwa on 150–200 lat^[1].

Niebieska barwa lodu – podobnie jak niebieskie zabarwienie czystej wody – wynika z dominującego pochłaniania światła koloru czerwonego (λ_maks ≈ 760 nm) przez cząsteczki H
2O. W efekcie białe światło słoneczne po przejściu przez warstwę lodu zmienia kolor na niebieski^[2].

Przypisy

1. Dagmara Bożek-Andryszczak: Polska Stacja Polarna w Hornsundzie na Spitsbergenie. eduscience.pl, 2013-04-12. [dostęp 2016-02-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-01)].
2. Charles L. Braun, Sergei N. Smirnov. Why is water blue?. „Journal of Chemical Education”. 70 (8), s. 612–614, 1993. DOI: 10.1021/ed070p612. 

Encyklopedie internetowe (lód):

• Britannica: topic/blue-ice