Nitromannit
|
Nazewnictwo
|
|
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
heksaazotan (2R,3R,4R,5R)-heksano-1,2,3,4,5,6-heksaolu
|
|
Ogólne informacje
|
Wzór sumaryczny
|
C6H8N6O18
|
Inne wzory
|
C6H8(ONO2)6
|
Masa molowa
|
452,157 g/mol
|
Wygląd
|
bezbarwne ciało stałe[1]
|
Identyfikacja
|
Numer CAS
|
15825-70-4
|
PubChem
|
61818
|
SMILES
|
C(C(C(C(C(CO[N+](=O)[O-])O[N+](=O)[O-])O[N+](=O)[O-])O[N+](=O)[O-])O[N+](=O)[O-])O[N+](=O)[O-]
|
|
InChI
|
InChI=1S/C6H8N6O18/c13-7(14)25-1-3(27-9(17)18)5(29-11(21)22)6(30-12(23)24)4(28-10(19)20)2-26-8(15)16/h3-6H,1-2H2/t3-,4-,5-,6-/m1/s1
|
InChIKey
|
DGMJZELBSFOPHH-KVTDHHQDSA-N
|
|
|
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
|
Nitromannit, heksaazotan mannitolu, C
6H
8(ONO
2)
6 – organiczny związek chemiczny, ester kwasu azotowego i mannitu.
Materiał wybuchowy o prędkości detonacji 8260 m/s przy gęstości 1,73 g/cm³[2].
W temperaturze pokojowej jest to biała substancja krystaliczna o właściwościach wybuchowych, stosowana do wyrobu spłonek detonujących oraz w lecznictwie – ma działanie wazodylatacyjne, powoduje zwiotczenie ścian naczyń krwionośnych.
- ↑ a b c d e f Mannitol hexanitrate, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank [online], Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 490582 [dostęp 2023-08-23] (niem. • ang.).
- ↑ MikołajM. Korzun MikołajM., 1000 słów o materiałach wybuchowych i wybuchu, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1986, s. 122, ISBN 83-11-07044-X, OCLC 69535236 .