Nodularyna
|
Ogólne informacje
|
Wzór sumaryczny
|
C41H60N8O10
|
Masa molowa
|
824,96 g/mol
|
Identyfikacja
|
Numer CAS
|
118399-22-7
|
PubChem
|
6437077
|
SMILES
|
C/C=C/1\C(=O)NC(C(C(=O)NC(C(=O)NC(C(C(=O)NC(CCC(=O)N1C)C(=O)O)C)/C=C/C(=C/C(C)C(CC2=CC=CC=C2)OC)/C)CCCN=C(N)N)C)C(=O)O
|
|
Niebezpieczeństwa
|
Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2017-03-19]
|
|
Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
|
Na podstawie podanej karty charakterystyki
|
|
|
Zwroty H
|
H300+H310+H330, H315, H317, H319, H335
|
Zwroty P
|
P260, P264, P280, P284, P301+P310, P302+P350
|
|
Numer RTECS
|
GU2294250
|
Dawka śmiertelna
|
LD50 0,06 mg/kg (mysz, dootrzewnowo)[1]
|
|
|
Nodularyna – związek organiczny z grupy hepatotoksyn wytwarzanych przez sinice (cyjanobakterie) z gatunku Nodularia spumigena[2] należące do rzędu Nostocales.
Chemicznie jest to cykliczny pentapeptyd pochodzenia nierybosomalnego powodujący uszkodzenia wątroby[3]. Badania na zwierzętach wskazują, że może mieć też działanie rakotwórcze[2].
- ↑ Nodularin (nr N5148) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2017-03-19]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ a b BojanaB. Žegura BojanaB., AljaA. Štraser AljaA., MetkaM. Filipič MetkaM., Genotoxicity and potential carcinogenicity of cyanobacterial toxins – a review, „Mutation Research/Reviews in Mutation Research”, 727 (1–2), 2011, s. 16–41, DOI: 10.1016/j.mrrev.2011.01.002, PMID: 21277993 (ang.).
- ↑ Nodularin. SelfDecode. [dostęp 2018-08-01].