Nowy Porządek

Nowy Porządek (wł. Ordine Nuovo) – włoska organizacja terrorystyczna o profilu neofaszystowskim.

Historia

Powstał w wyniku rozłamu, do jakiego doszło w 1954 r. w Movimiento Sociale Italiano, skupiając ekstremistów pozostających pod wpływem Juliusa Evoli (np. Pino Rauti). Początkowo miał charakter klubu dyskusyjnego, ale w 1969 roku doszło do rozłamu: bardziej umiarkowana część pod wodzą Rautiego wróciła do MSI, pozostali (Clemente Graziani, Elio Massagrande, Mario Tedeschi, Antonio Ragusa) utworzyli ruch polityczny posługujący się przemocą. W 1973 roku ON został zdelegalizowany. Dawni członkowie utworzyli konspiracyjną grupę Czarny Porządek^[1].

Siedziba Nowego Porządku znajdowała się w Rzymie, a jego grupy znajdowały się w co najmniej 25 włoskich miastach. Neofaszyści byli szczególnie aktywni w regionie Wenecji^[2]. Liderami grupy byli Giuseppe „Pino“ Rauti i Clemente „Lello“ Graziani^[2].

Najważniejsze ataki przeprowadzone przez grupę

8 sierpnia 1969 roku grupa przeprowadziła ataki bombowe na dziesięciu stacjach kolejowych i pociągach^[2].

12 grudnia 1969 roku terroryści przeprowadzili zamach bombowy na Piazza Fontana w Mediolanie. W jego wyniku zginęło 17 osób, a 84 zostały ranne^[2].

Liczebność

ON przed 1969 roku grupował około 10 tysięcy członków^[2].

Relacje z innymi grupami terrorystycznymi

Nowy Porządek współpracował z innymi grupami faszystowskimi, w szczególności z Frontem Narodowym i Awangardą Narodową. Istnieją dowody na to, że grupy te wspólnie planowały zamach stanu w 1970 roku^[2].

Wsparcie zagraniczne

O wspieranie terrorystów oskarżana jest amerykańska Centralna Agencja Wywiadowcza. Amerykanie mieli finansować Nowy Porządek celem zwalczania komunizmu we Włoszech. Także służby greckie miały udostępnić terrorystom pieniądze oraz szkolić ich. Wiadomo o szkoleniach dla neofaszystów w Republice Południowej Afryki i Libii. Po delegalizacji formacji w latach 70. grupa działaczy Nowego Porządku znalazła schronienie w Hiszpanii^[2].

Ideologia

Nowy Porządek głosił poglądy faszystowskie, antysemickie, rasistowskie i antykomunistyczne^[2].

Przypisy

↑ Jarosław Tomasiewicz: Terroryzm na tle przemocy politycznej (Zarys encyklopedyczny), Katowice 2000, s. 94, 117
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h New Order. web.stanford.edu. [dostęp 2017-09-09]. (ang.).

[1] Jarosław Tomasiewicz: Terroryzm na tle przemocy politycznej (Zarys encyklopedyczny), Katowice 2000, s. 94, 117

[web-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h New Order. web.stanford.edu. [dostęp 2017-09-09]. (ang.).

[1]

[2]