Nutcharut Wongharuthai

Nutcharut Wongharuthai
Ilustracja
Pseudonim

Mink Nutcharut

Obywatelstwo

Tajlandia

Data i miejsce urodzenia

7 listopada 1999
Saraburi

Gra zawodowa

2022—

Bieżący ranking 118 (stan na 2025-03-09)
Breaki 100+ pkt.

1

Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Nutcharut Wongharuthai (Mink Nutcharut taj. ณัชชารัตน์ วงศ์หฤทัย, ur. 7 listopada 1999 w Saraburi) – tajska snookerzystka, który bierze udział w zawodach World Snooker Tour oraz World Women’s Snooker. Jest jedyną kobietą, której udało się osiągnąć maksymalny break; wyczyn ten osiągnęła podczas meczu treningowego w marcu 2019.

Nutcharut zdobyła tytuł mistrzyni świata kobiet do lat 21 w 2018, zajęła drugie miejsce za Reanne Evans w Mistrzostwach Świata Kobiet w Snookerze w 2019 i wygrała pierwszy ze swoich siedmiu tytułów rankingowych podczas Australian Women's Open 2019. Wygrała Mistrzostwa Świata Kobiet w Snookerze w 2022 roku, pokonując Wendy Jans 6–5 na czarnej bili i zostając pierwszą tajską zwyciężczynią turnieju. Przegrała finał w 2024 w decydującym framie z Bai Yulu.

Jako mistrzyni świata kobiet Nutcharut uzyskała dwuletnią kartę uprawniającą ją do udziału w zawodowym tourze, począwszy od sezonu snookerowego 2022/23. W parze z Neilem Robertsonem wygrali Mistrzostwa Świata w grze mieszanej 2022, pokonując w finale Marka Selby'ego i Rebeccę Kennę. Będąc najlepszą zawodniczką świata w snookerze kobiet na koniec sezonu 2023–2024, Nutcharut otrzymała nową kartę turniejową na dwa lata, począwszy od sezonu snookerowego 2024/25 .

Wczesne życie

[edytuj | edytuj kod]

Nutcharut Wongharuthai urodziła się 7 listopada 1999 roku w Saraburi w Tajlandii[1]. Znana jest jako „Mink” i wyjaśniła, że „w Tajlandii zwracamy się do każdego po przezwisku, ponieważ nasze tradycyjne tajskie imiona są zbyt długie i nie mamy żadnych chrześcijańskich imion, tak jak ludzie Zachodu. Dlatego zamiast tego używamy przezwisk”[2].

Matka Nutcharut była kasjerką w klubie bilardowym, a sama Nutcharut zaczęła grać w wieku 10 lat, aby zająć sobie czas po szkole, gdy czekała, aż matka skończy pracę[2][3]. Do gry zachęcił ją właściciel klubu Atthasit Mahitthi, który był czołowym amatorem w Tajlandii[3] i został jej trenerem[4]. Nie mogąc dostać się na studia, Nutcharut poświęcił się zawodowo snookerowi[4]. Przeprowadziła się do Bangkoku, gdzie ćwiczyła osiem godzin dziennie w klubie bilardowym Hi-End Snooker Club, który ją sponsoruje i wspiera[3][2].

Snooker kobiecy

[edytuj | edytuj kod]

Nutcharut dotarła do finału Mistrzostw Świata U-21 w Snookerze IBSF 2015, gdzie przegrała z Baipat Siripaporn 2–5[5]. Wygrała w 2016 roku w wieku 16 lat, pokonując w finale Siripaporn 5–2[5][6]. i obroniła tytuł w dwóch kolejnych latach[7][6]. Wzięła także udział w Mistrzostwach Świata Kobiet w Snookerze 2017(inne języki) i wygrała Challenge Cup, w którym rywalizowały zawodniczki, które nie dotarły do ćwierćfinału głównego wydarzenia[8]. Podczas Azjatyckich Igrzysk Sportów Halowych i Sztuk Walki w 2017 roku w snookerze na sześciu czerwonych Nutcharut zdobył złoty medal po zwycięstwie 4–0 nad Waratthanun Sukritthanes.

Podczas swojego pierwszego turnieju w Wielkiej Brytanii, British Open 2018, Nutcharut pokonała panującą mistrzynię świata Ng On-yee w drodze do swojego pierwszego finału rankingu kobiet w snookerze, w którym przegrała 0–4 z Reanne Evans[9]. Dwa miesiące później wygrała Mistrzostwa Świata Kobiet do lat 21 w Snookerze 2018, nie przegrywając ani jednej partii, w tym pokonując w finale Emmę Parker(inne języki) 3–0[10].

W marcu 2019 roku podczas treningu osiągnęła breaka 147, co było pierwszym i jedynym znanym maksymalnym breakiem osiągniętym przez zawodniczkę[11][12]. W ćwierćfinale pokonała obrończynię tytułu Ng w drodze do finału Mistrzostw Świata Kobiet w Snookerze 2019, gdzie przegrała z 12-krotną mistrzynią Evans.

Nutcharut była jedną z czterech kobiet wybranych do udziału w turnieju Women's Tour Championship, który odbył się w Crucible Theatre w Sheffield w sierpniu 2019[13]. Był to pierwszy raz od 2003 roku, kiedy kobiety zagrały na obiekcie, który ma status kultowego obiektu w snookerze, ponieważ od 1977 roku odbywają się tam coroczne Mistrzostwa Świata w Snookerze[13]. W półfinale grała z Evans i po tym, jak wygrały po jednej partii, Evans wygrała mecz rozstrzygnięty respotted black(inne języki), a nie w trzeciej partii, ze względu na ograniczenia czasowe. W kolejnym miesiącu Nutcharut wygrała Mistrzostwa Świata Kobiet International Billiards and Snooker Federation(inne języki), pokonując w finale Amee Kamani(inne języki) 4–2[14].

Podczas Australian Open w 2019 roku Nutcharut i Ng były jedynymi zawodniczkami, które ukończyły swoje grupy kwalifikacyjne bez straty ani jednej partii[15]. Nutcharut dotarła następnie do finału, wciąż nie tracąc ani jednej partii, pokonując Kimberly Cullen 3–0, Carlie Tait 3–0 i Jaique Ip 4–0, by w końcu dotrzeć do finału, w którym pokonała Ng. Nutcharut wygrała finał 4–2, odnosząc swoje pierwsze zwycięstwo w turnieju rankingowym[16].

Kobieta grająca w snookera widziana z boku
Nutcharut na turnieju Snooker Shoot Out 2020

Od lutego 2020 do stycznia 2022 Nutcharut nie brała udziału w Mistrzostwach Świata w Snookerze Kobiet z powodu pandemii COVID-19. W swoim pierwszym turnieju po powrocie wygrała British Open 2022, pokonując Evans 4–3. W marcu 2020 roku obroniła tytuł mistrzyni świata kobiet IBSF w 6-reds, pokonując Dianę Stateczny(inne języki) 5–3[17].

Podczas Mistrzostw Świata Kobiet w Snookerze w 2022 roku Nutcharut zmierzyła się w ćwierćfinale z trzykrotną mistrzynią Ng. Chociaż Nutcharut prowadził 3–0, Ng zdołał wymusić rozstrzygający frame, ale Nutcharut wygrała mecz 4–3 na czarnej bili[18]. W półfinale pokonała Rebeccę Kennę 5–1, a w finale zmierzyła się z Wendy Jans. Chociaż Nutcharut prowadziła 2–1, Jans wygrał cztery z pięciu kolejnych partii i wyszła na prowadzenie 5–3. Nutcharut wygrał kolejne dwie partie, wymuszając decydującą partię, w której tytuł został ustalony na ostatniej czarnej bili. Jans chybiła czarną bilę do żółtej kieszeni, pozostawiając ją na środku, co pozwoliło Nutcharut zdobyć pierwszy tytuł mistrzyni świata kobiet. Zwycięstwo zapewniło jej dwuletnią kartę do zawodowego Main Touru, dzięki czemu w kolejnym sezonie mogła dołączyć do Evansa i Ng w World Snooker Tour[19]. Po swoim zwycięstwie Nutcharut została zaproszona na spotkanie z premierem Prayutem Chan-o-chą, który powiedział jej, że „stworzyłaś dobrą historię dla Tajów w tym trudnym czasie”. Jej kolejnym zwycięstwem w rankingu był Women's Masters 2022, w którym pokonała Ng 4–0[20]. Podczas kolejnego wydarzenia rankingowego pokonała Jans 4–1 i zdobyła tytuł Belgian Women's Open 2023[21].

W sezonie 2023/24 Nutcharut wygrała dwa z ośmiu turniejów rankingowych sezonu i była finalistką trzech z nich[22]. W finale US Open pokonała Ng 4–2, po czym odzyskała pozycję liderki rankingu[23]. Później w sezonie pokonała tę samą przeciwniczkę takim samym wynikiem i zdobyła tytuł Belgian Open, co było jej pierwszą udaną obroną tytułu rankingowego i siódmym tytułem rankingowym w klasyfikacji generalnej[24]. Przegrała 3–4 z Ng w finale Albanian Open, po tym jak odrobiła straty z wyniku 0–3 do 3–3[25].

Bai Yulu pokonała Nutcharut 6–5 w finale Mistrzostw Świata Kobiet w Snookerze 2024, wygrywając decydującą partię ostatnią różową bilą[26][27]. Nutcharut nie przegrała ani jednej partii w tamtym turnieju przed finałem[27]. W czwartym finale sezonu, w którym zmierzyła się z Ng, British Open, Nutcharut przegrała 1–4[28]. Zakończyła sezon na szczycie rankingu[28].

Od lutego do maja 2023 r. Havig zajmowała pierwsze miejsce w światowym rankingu snookera kobiet. Nutcharut została zastąpiona przez Evans, ale w sierpniu tego samego roku odzyskała pozycję lidera i utrzymała ją do września 2024[29]. Wygrała turniej Australian Women's Open 2024, wbijając ostatnią czarną bilę w decydującym frejmie przeciwko Ng[30]. W październiku 2024 roku została Komandorem III klasy Orderu Direkgunabhorn[31].

World Snooker Tour

[edytuj | edytuj kod]

Nutcharut brał udział w Q School, zawodach kwalifikacyjnych do głównego World Snooker Tour, kilkakrotnie[5]. Podczas turnieju w 2022 roku pokonała pięciu zawodników, w tym dwóch byłych zawodowców[5][32].

Podczas pierwszego turnieju rankingowego sezonu snookera 2022/23, Championship League Snooker 2022, Nutcharut trafiła do Grupy 32 wraz z Xiao Guodongiem, Scottem Donaldsonem i Rodem Lawlerem. Dyrektor turnieju Paul Collier przychylił się do jej prośby i zmienił jej imię na Mink Nutcharut. Gracze zmierzyli się ze sobą w czteroframe'owych meczach rozgrywanych systemem każdy z każdym. Wygrała pierwszą partię z Xiao, ale przegrała 1–3. Przy wyniku 2–1 przeciwko Donaldsonowi mecz zakończył się remisem 2–2. Po przegranej 1–3 z Lawlerem jej wyniki sprawiły, że zajęła czwarte miejsce w grupie. Została wyeliminowana w swoim pierwszym meczu w dwóch kolejnych kwalifikacjach do turniejów rankingowych: 1–5 z Mitchellem Mannem w 2022 European Masters i 2–4 z Chen Zifanem w 2022 British Open[5]. Pierwszym zawodowym zwycięstwem Nutcharut było pokonanie 4–2 Manna, który zajmował 71. miejsce, podczas zawodów kwalifikacyjnych do czwartego najważniejszego wydarzenia sezonu, Northern Ireland Open 2022[33]. W swoim debiutanckim sezonie nie wygrała żadnego innego meczu singlowego[5].

Podczas Mistrzostw Świata w Gry Mikstowej 2022, pierwszej edycji turnieju od 1991 roku, Nutcharut i Neil Robertson pokonali w finale Kennę i Marka Selby'ego 4–2. Otrzymali po 30 000 funtów za zdobycie tytułu, co było największą nagrodą w jej karierze do tej pory[34]. W kwalifikacjach do Mistrzostw Świata w Snookerze 2023 przegrała z Dechawatem Poomjaengiem 7–10, ale dokonała swojego pierwszego przełomu w postaci breaku stupunktowego w meczu zawodowym, stając się pierwszą kobietą od czasów Kelly Fisher w 2002 roku, która zdobyła sto punktów w meczu o mistrzostwo świata[35].

W sezonie snookerowym 2023–2024 zremisowała dwa z trzech meczów Championship League (rankingowych) 2023, ale nie awansowała[36]. Jej jedyne zwycięstwo w głównym tourze sezonu miało miejsce w kwalifikacjach do UK Championship 2023 , kiedy pokonała Adama Duffy’ego (96. miejsce) 6–3, ale następnie przegrała z Michaelem White’em (65. miejsce) w decydującej partii drugiej rundy[37]. W turnieju kwalifikacyjnym do Mistrzostw Świata w Snookerze 2024 przegała z Duffym 5—10[38].

Będąc najlepszą zawodniczką w światowym rankingu snookera kobiet pod koniec sezonu 2023/24, Nutcharut otrzymała nową kartę turniejową na dwa lata, począwszy od sezonu snookera 2024/25[22][28]. 12 września 2024 roku pokonała Reanne Evans 4–2 w pierwszej rundzie turnieju English Open 2024 w pierwszym meczu dwóch zawodniczek w ramach profesjonalnej World Snooker Tour[39][40].

W wywiadzie z lipca 2024 r. Nutcharut skomentowała, że kobiety są w stanie konkurować z mężczyznami w snookerze, ponieważ nie jest to sport kontaktowy, i dodała: „Oczywiście, są pewne elementy siły – takie jak siła uderzenia – ale myślę, że dzięki ćwiczeniom kobiety mogą zdominować mężczyzn w snookerze, a to jest ekscytujące!”[6].

Wyniki

[edytuj | edytuj kod]

World Snooker Tour

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2018/19 2019/20 2021/22 2022/23 2023/24 2024/25
Ranking[41][a] [b] [b] [b] [a] 95 [c]
Turnieje rankigowe
Championship League nierankingowy A RR RR RR
Xi'an Grand Prix nie rozegrano LQ
Saudi Arabia Masters nie rozegrano 2R
English Open A A A LQ LQ LQ
British Open nie rozegrano A LQ LQ LQ
Wuhan Open nie rozegrano LQ LQ
Northern Ireland Open A A A 1R LQ LQ
International Championship A A nie rozegrano LQ LQ
UK Championship A A A LQ LQ LQ
Shoot Out A 1R A 1R 1R 1R
Scottish Open A A A LQ LQ LQ
German Masters A A A LQ LQ LQ
Welsh Open A A A LQ LQ LQ
World Open A A nie rozegrano LQ
World Grand Prix DNQ DNQ DNQ DNQ DNQ
Players Championship DNQ DNQ DNQ DNQ DNQ
Tour Championship DNQ DNQ DNQ DNQ DNQ
World Championship A A LQ LQ LQ
Turnieje nierankingowe
Champion of Champions A A A 1R A A
Byłe turnieje rankingowe
Paul Hunter Classic LQ NR nie rozegrano
Gibraltar Open A WD A nie rozegrano
WST Classic nie rozegrano 1R nie rozegrano
European Masters A A A LQ LQ NH
Byłe turnieje nierankingowe
Six-red World Championship RR A NH RR nie rozegrano


World Women's Snooker

[edytuj | edytuj kod]
Turniej[42] 2016/17 2017/18 2018/19 2019/20 2021/22 2022/23 2023/24 2024/25
Obecne turnieje
UK Championship A A SF A A SF QF SF
US Open nie rozegrano A W QF
Australian Open nie rozegrano SF W NH A SF W
Masters A A A QF A W A
Belgian Open nie rozegrano SF SF NH W W
Albanian Open nie rozegrano F
World Championship RR QF F NH SF F
British Open NH F nie rozegrano W 2R F
Byłe turnieje
European Masters nie rozegrano F nie rozegrano
10-Red World Championship NH A QF QF nie rozegrano
6-Red World Championship NH A 1R F nie rozegrano
Tour Championship nie rozegrano SF nie rozegrano
Winchester Open nie rozegrano F Not Held
Scottish Open nie rozegrano F NH
Asia-Pacific Championship nie rozegrano QF NH

Finały

[edytuj | edytuj kod]

Finały kobiet

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Turniej rankingowy snookera kobiet
Mistrzostwa świata IBSF
Rezultat Rok Zwycięzca Finalista Wynik Przypisy
Finalistka 1. 2015 IBSF World Under-21 Snooker Championship Tajlandia Baipat Siripaporn 2–5 [5]
Zwycięstwo 1. 2016 IBSF World Under-21 Snooker Championship Tajlandia Baipat Siripaporn 5–4 [7]
Zwycięstwo 2. 2017 Asian Indoor and Martial Arts Games: 6-red snooker Tajlandia Waratthanun Sukritthanes 4–0
Zwycięstwo 3. 2017 IBSF World Under-21 Snooker Championship Xia Yuying 5–3 [7]
Zwycięstwo 4. 2018 IBSF World Under-21 Snooker Championship Bai Yulu 4–2 [7]
Finalistka 2. 2018 British Open Anglia Reanne Evans 0–4 [43]
Zwycięstwo 5. 2018 World Women's Snooker Under-21 Championship Anglia Emma Parker 3–0 [44]
Zwycięstwo 6. 2018 UK Women's Championship (Under-21s) Anglia Shannon Metcalf 2–1 [45]
Finalistka 3. 2018 European Women's Masters Anglia Reanne Evans 1–4 [46]
Finalistka 4. 2018 European Women's Masters (Under-21s) Anglia Emma Parker 0–2 [47]
Finalistka 5. 2019 Belgian Women's Open (Under-21s) Anglia Steph Daughtery 0–2 [48]
Finalistka 6. 2019 World Women's Snooker Under-21 Championship Tajlandia Ploychompoo Laokiatphong 1–3 [49]
Finalistka 7. 2019 World Women's Snooker 6-Red Championship Anglia Reanne Evans 1–4 [50]
Finalistka 8. 2019 World Women's Snooker Championship Anglia Reanne Evans 3–6 [51]
Finalistka 9. 2019 IBSF World Snooker Championship Hongkong Ng On-yee 2–5 [52]
Zwycięstwo 7. 2019 IBSF World Women's 6 Reds Championship Indie Amee Kamani 4–2 [14]
Zwycięstwo 8. 2019 Australian Women's Open Championship Hongkong Ng On-yee 4–2 [53]
Zwycięstwo 9. 2020 IBSF World Women's 6 Reds Championship Niemcy Diana Stateczny 5–3 [17]
Zwycięstwo 10. 2022 British Open Anglia Reanne Evans 4–3 [54]
Zwycięstwo 11. 2022 World Women's Snooker Championship Belgia Wendy Jans 6–5 [55]
Finalistka 10. 2022 IBSF World Snooker Championship Belgia Wendy Jans 1–4 [56]
Finalistka 11. 2022 Scottish Women's Open Anglia Reanne Evans 2–4 [57]
Zwycięstwo 12. 2022 Women's Masters Hongkong Ng On-yee 4–0 [20]
Zwycięstwo 13. 2023 Belgian Women's Open Belgia Wendy Jans 4–1 [21]
Zwycięstwo 14. 2023 US Women's Open Hongkong Ng On-yee 4–2 [58]
Zwycięstwo 15. 2024 Belgian Women's Open Hongkong Ng On-yee 4–2 [59]
Finalistka 12. 2024 Albanian Women's Open Hongkong Ng On-yee 3–4 [60]
Finalistka 13. 2024 World Women's Snooker Championship Bai Yulu 5–6 [61]
Zwycięstwo 16. 2024 Australian Women's Open Hongkong Ng On-yee 4–3 [30]

Finały drużynowe

[edytuj | edytuj kod]
Rezultat Sezon Zwycięzca Partner Przeciwnik w finale Wynik Przypisy
Zwycięstwo 1. 2022 World Mixed Doubles 2022 Australia Neil Robertson Anglia Mark Selby
Anglia Rebecca Kenna 		4–2 [62]

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Nowi gracze nie mają wyliczonego rankingu
  2. ↑ a b c Miała status amatora
  3. ↑ Zawodniczki awansujące z Touru kobiecego rozpoczynają sezon bez punktów rankingowych

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Athlete Profile: WONGHARUTHAI Nutcharut. ashgabat2017.com. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-11-17)]. (ang.).
  2. ↑ a b c Matt Huart: Nutcharut Wongharuthai Q&A. World Women's Snooker, 2019-07-21. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-21)]. (ang.).
  3. ↑ a b c Mink, el snooker es femenino. Infobae, 2023-10-20. [dostęp 2024-11-10]. (hiszp.).
  4. ↑ a b The rise and rise of Thailand’s Nutcharut ‘Mink’ Wongharuthai, the women’s snooker world champion ready to rival the men. South China Morning Post, 2022-03-02. [dostęp 2024-11-10]. (ang.).
  5. ↑ a b c d e f g Mink Nutcharut. snooker.org. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-09-24)]. (ang.).
  6. ↑ a b c Mika Apichatsakol: Snooker Champ Nutcharut 'Mink' Wongharuthai Is on Cue to Greatness. Prestige, 2024-07-05. (ang.).
  7. ↑ a b c d Past Champions: World U21 Women Snooker. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-09-24)]. (ang.).
  8. ↑ 2017 Eden World Women's Snooker Championship (Challenge Cup) – Knockout. snookerscores.net. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-03)]. (ang.).
  9. ↑ Evans Wins British Open. World Women's Snooker, 2018-02-19. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-03)]. (ang.).
  10. ↑ Title Triple for Evans at Snooker Festival. World Women's Snooker, 2018-04-17. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-02-23)]. (ang.).
  11. ↑ Player Profile – Nutcharut Wongharuthai. Women's World Snooker. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-07)]. (ang.).
  12. ↑ Watch:First 147 by a woman? Wongharuthai makes maximum break. Eurosport, 2019-03-12. (ang.).
  13. ↑ a b Women's Snooker Stars Set to Compete at Crucible Theatre. World Professional Billiards and Snooker Association, 2019-06-04. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-26)]. (ang.).
  14. ↑ a b Vivek Pathak: Nutcharat Wins Her Maiden World Women Title. International Billiards and Snooker Federation, 2019-09-21. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-24)]. (ang.).
  15. ↑ 2019 Australian Women's Open – Groups. WPBSA Tournament Manager. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-23)]. (ang.).
  16. ↑ Matt Huart: Maximum Mink Wins First Ranking Title. World Women's Snooker, 2019-10-20. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-23)]. (ang.).
  17. ↑ a b Vivek Pathak: Nutcharat Wins World Women Snooker 6Red Cup 2020. International Billiards and Snooker Federation, 1 March 2020. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-27)]. (ang.).
  18. ↑ Reanne Evans Out of 2022 Women's World Championship. SnookerHQ, 2022-02-13. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-02-13)]. (ang.).
  19. ↑ World Women's Snooker Championship 2022 – Nutchurat Wonharuthai Produces Stunning Comeback to Claim Crown and Tour Card. Eurosport, 2022-02-14. [dostęp 2024-11-10]. (ang.).
  20. ↑ a b Mink Masters On Yee For Eden Title. World Women's Snooker, 2022-11-28. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-11-28)]. (ang.).
  21. ↑ a b Mink Is Best in Bruges. World Women's Snooker, 2023-01-23. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-27)]. (ang.).
  22. ↑ a b WWS: 2023/24 Season Review. World Women's Snooker, 2024-06-14. (ang.).
  23. ↑ Mink Downs On Yee in Seattle Thriller. 2023-08-14. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-02-27)]. (ang.).
  24. ↑ Mink Goes Back to Back in Bruges!. 2024-01-21. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-01-23)]. (ang.).
  25. ↑ Ng Crowned Champion in Albania. 2024-02-02. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-02-03)]. (ang.).
  26. ↑ Bai Yulu Secures First Women's World Snooker Championship with Knife-Edge Win over Mink Nutcharut. Eurosport, 2024-03-17. [dostęp 2024-11-10]. (ang.).
  27. ↑ a b 2024-03-18: World Women's Snooker Championship: China's Bai Yulu beats Mink Nutcharut to win first world title. BBC. [dostęp 2024-11-10]. (ang.).
  28. ↑ a b c Best of British for Ng On Yee in Landywood!. 2024-05-27. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-09-24)]. (ang.).
  29. ↑ Numnber Ones. World Women's Snooker. [dostęp 2024-11-10]. (ang.).
  30. ↑ a b Mink Triumphs In Sydney. World Women's Snooker, 2024-10-08. [dostęp 2024-11-10]. (ang.).
  31. ↑ Mink Nutcharut Honoured in Thailand. World Snooker Tour, 2024-10-19. (ang.).
  32. ↑ Hector Nunns: Nutcharut Wongharuthai – A New Star Of Women's Snooker Is Born. The Sportsman, 2022-02-15. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-02-15)]. (ang.).
  33. ↑ Ronnie O'Sullivan, Judd Trump and Mark Selby Top Bill on Day 1 in Star-Studded Northern Ireland Open Draw. Eurosport, 2022-09-03. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-09-24)]. (ang.).
  34. ↑ Robertson And Nutcharut Win Landmark Doubles Title. World Snooker, 2022-09-25. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-11-27)]. (ang.).
  35. ↑ Roddy Bisset: Poomjaeng Defeats Valiant Mink – World Snooker. World Snooker, 2023-04-04. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-05)]. (ang.).
  36. ↑ BetVictor Championship League. snooker.org. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-01-26)]. (ang.).
  37. ↑ Mink Misses out on Historic Win. World Snooker Tour, 2024-11-20. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-11-20)]. (ang.).
  38. ↑ World Snooker Championship: Fergal O'Brien Brings Curtain Down on 33-Year Career After Defeat in Crucible Qualifier. Eurosport, 2024-04-10. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-04-22)]. (ang.).
  39. ↑ Nutcharut Beats Evans in Historic English Open Match. BBC Sport, 2024-09-12. [dostęp 2024-11-10]. (ang.).
  40. ↑ English Open Snooker: Mink Nutcharut Wins Battle of Women's World Champions in Comeback Victory Against Reanne Evans. Eurosport. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-09-25)]. (ang.).
  41. ↑ Ranking History. Snooker.org. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-19)]. (ang.).
  42. ↑ WPBSA Snooker Scores – Player: Nutcharut Wongharuthai. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-07-05)]. (ang.).
  43. ↑ Player Reanne Evans's Matches in the 2018 British Open. snookerscores.net. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (202-10-12)]. (ang.).
  44. ↑ Player Emma Parker's Matches in the 2018 World Women's Under-21 Championship. snookerscores.net. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-04)]. (ang.).
  45. ↑ 2018 LITEtask UK Women's Championship (Under-21s) – Knockout. snookerscores.net. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-03)]. (ang.).
  46. ↑ Player Reanne Evans's Matches in the 2018 European Women's Masters. snookerscores.net. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-03)]. (ang.).
  47. ↑ Player Emma Parker's Matches in the 2018 European Women's Masters (Under-21s). snookerscores.net. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-04)]. (ang.).
  48. ↑ 2019 Belgian Women's Open (Under-21s) – Knockout. snookerscores.net. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-09)]. (ang.).
  49. ↑ 2019 World Women's Under-21 Championship – Knockout. snookerscores.net. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-19)]. (ang.).
  50. ↑ Player Reanne Evans's Matches in the 2019 World Women's 6-Red Championship. snookerscores.net. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-12)]. (ang.).
  51. ↑ Player Reanne Evans's Matches in the 2019 World Women's Snooker Championship. snookerscores.net. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-03)]. (ang.).
  52. ↑ IBSF Snooker Championships Women – Antalya / Turkey 2019. International Billiards and Snooker Federation. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-11-09)]. (ang.).
  53. ↑ 2019 Australian Women's Open – Knockout. WPBSA Tournament Manager. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-23)]. (ang.).
  54. ↑ Magic Mink Is British Open Champion. 2022-01-17. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-17)]. (ang.).
  55. ↑ Thai Woman Wins World Snooker Championship – Now Mink Gets Crack at the Men on the Main Tour. 2022-02-15. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-02-15)]. (ang.).
  56. ↑ Wendy Jans Wins Her 8Th World Title; Florian Claims His Maiden World Championship Title. IBSF. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-06)]. (ang.).
  57. ↑ Evans Claims Scottish Crown. World Women's Snooker, 2022-10-24. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-25)]. (ang.).
  58. ↑ Mink Downs On Yee in Seattle Thriller. World Women's Snooker, 2023-08-14. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-02-27)]. (ang.).
  59. ↑ Mink Goes Back to Back in Bruges!. World Women's Snooker, 2024-01-21. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-02-23)]. (ang.).
  60. ↑ Ng Crowned Champion in Albania. World Women's Snooker, 2024-02-02. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-02-23)]. (ang.).
  61. ↑ Brilliant Bai Wins World Women's Snooker Championship in Changping. World Women's Snooker, 2024-03-17. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-03-17)]. (ang.).
  62. ↑ Snooker: World Mixed Doubles recap – Neil Robertson and Mink Nutcharut beat Rebecca Kenna and Mark Selby 4–2 in final. Eurosport. [dostęp 2024-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-09-26)]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]