OKO.press

OKO.press
Typ strony

serwis informacyjny

Data powstania

15 czerwca 2016

Autor

Piotr Pacewicz Michał Danielewski
Magdalena Chrzczonowicz
Agata Szczęśniak
Adam Leszczyński

Właściciel

Fundacja Ośrodek Kontroli Obywatelskiej „OKO”

Rejestracja

opcjonalna

Wersje językowe

polska

Strona internetowa

OKO.press – polski internetowy serwis informacyjny i opiniotwórczy o tematyce polityczno-społecznej o profilu lewicowym, głównie skoncentrowany na dziennikarstwie śledczym i kontroli władzy[1][2][3].

Piotr Pacewicz, Bartosz Kocejko i Daniel Flis z redakcji OKO.press
Piotr Pacewicz, Bartosz Kocejko i Daniel Flis z redakcji OKO.press

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Serwis OKO.press został uruchomiony 15 czerwca 2016 przez Fundację Ośrodek Kontroli Obywatelskiej „OKO”, założoną 10 marca 2016 przez Helenę Łuczywo, Seweryna Blumsztajna, Jacka Rakowieckiego, Jana Ordyńskiego i Piotra Pacewicza[4], przy wsparciu: Agory, wydawcy „Gazety Wyborczej”, spółki Polityka i osób prywatnych[5]. Jest przedsięwzięciem non-profit, utrzymując się wyłącznie z dobrowolnych datków czytelników oraz grantów od niezależnych organizacji pozarządowych[6]. W październiku 2018 serwis zanotował ponad 1 milion unikalnych użytkowników[7]. Półtora roku później, w kwietniu 2020 roku, odnotowano już ponad 5 milionów unikalnych użytkowników, którzy dokonali ponad 13 milionów odsłon[8].

Działalność i zespół redakcyjny

[edytuj | edytuj kod]

Jako „obywatelskie narzędzie kontroli władzy”[9] serwis OKO.press ma weryfikować wypowiedzi polityków i osób publicznych. Spośród publikacji serwisu wyróżniają się: „Śledztwa Oka” o nadużyciach i przypadkach korupcji, dział „Prawda czy fałsz?” ze sprawdzanymi wypowiedziami osób publicznych, analizy realizacji obietnic rządzącej partii i urzędującego prezydenta, a także teksty analityczne o problemach gospodarczych, demograficznych, historycznych i społecznych[6][10]. W styczniu 2021 roku OKO.press uruchomiło nowy podcast „Powiększenie”[11] prowadzony przez Agatę Kowalską[12]. Jesienią 2021 wystartował dział reportażu OKO.press prowadzony przez Włodzimierza Nowaka[13], a w maju 2022 roku wydanie weekendowe portalu (odpowiadają za nie Edward Krzemień i Miłada Jędrysik)[14].

Redaktorem naczelnym portalu był w latach 2016–2024 Piotr Pacewicz, były zastępca redaktora naczelnego „Gazety Wyborczej”. Od 2024 redaktorami naczelnymi portalu są Magdalena Chrzczonowicz i Michał Danielewski, długoletni zastępcy pierwszego redaktora naczelnego[15]. W skład zespołu redakcyjnego[16] wchodzą również m.in. Edward Krzemień, Adam Leszczyński, Agata Szczęśniak, Anton Ambroziak, Dominika Sitnicka, Maria Pankowska, Daniel Flis, Sebastian Klauziński, Katarzyna Kojzar, Agnieszka Jędrzejczyk, Miłada Jędrysik[17].

Krytyka

[edytuj | edytuj kod]

Portal był krytykowany przez Polska Press zarzucający portalowi jednostronny przekaz, krytyczny wobec Prawa i Sprawiedliwości[18][19].

Portal przegrał w 2019 r. proces w trybie wyborczym za nieprawdziwe przypisanie Kai Godek hajlowania na zdjęciach[20].

W 2023 roku Sąd Apelacyjny w Warszawie potwierdził orzeczenie, według którego portal napisał nieprawdę jakoby Michał Woś decydował o zakupie systemu operacyjnego dla CBA[21].

Pozycja na rynku mediów

[edytuj | edytuj kod]

W 2020 roku znalazło się wśród najbardziej opiniotwórczych i czytanych mediów w Polsce. W badaniu Digital News Report 2020 roku[22] na zlecenie Instytutu Reutersa, OKO.press zajęło w Polsce pierwsze miejsce w kategorii „Other Online News Brands”, która skupia marki medialne niebędące tradycyjnymi mediami i nienależące do żadnej firmy medialnej[23].

W lipcu 2020 roku w badaniu Instytutu Monitorowania Mediów OKO.press znalazło się w dziesiątce najbardziej opiniotwórczych portali internetowych w Polsce[24].

W badaniu Digital News Report 2021 OKO.press znalazło się w czołówce najpopularniejszych źródeł informacyjnych online w Polsce, z zasięgiem tygodniowym na poziomie 11%[25].

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]
  1. Innymi nominowanymi byli Hong Kong Free Press, SOS Médias Burundi i wenezuelski dziennikarz Marco Ruiz Silvera. 16 kwietnia 2020 r. zwycięzcą ogłoszono OKO.press[26]. Zasiadająca w jury nagrody Rachael Jolley, redaktorka naczelna magazynu „Index on Censorship”, uzasadniła wyróżnienie: „OKO.press działa w Polsce, gdzie media spotykają się z coraz większymi ograniczeniami i coraz trudniej o rzetelną, obiektywną, zweryfikowaną informację. OKO jej dostarcza w czasach, kiedy naprawdę jest potrzebna”.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. O nas – Redakcja OKO.press [online], oko.press [dostęp 2023-10-29] (pol.).
  2. Ruszył serwis OKO.press patrzący na ręce władzy. W redakcji dziennikarze z „GW”, „Polityki”, TVN i TOK FM. wirtualnemedia.pl. [dostęp 2018-11-07]. (pol.).
  3. Kamil Jastrzębski, Wizerunek konserwatyzmu w polskich portalach społeczno-politycznych, „Naukowy Przegląd Dziennikarski” (2/21), luty 2021, s. 78.
  4. Fundacja OKO. oko.press. [dostęp 2018-11-07]. (pol.).
  5. Jarosław Kurski: Mamy na was OKO. wyborcza.pl. [dostęp 2018-11-07].
  6. a b Po co OKO?. oko.press. [dostęp 2018-11-07]. (pol.).
  7. Rekordowy miesiąc OKO.press. Pedofilia w Kościele, PiS prze/wy/grywa wybory, Europa, tęczowa flaga. oko.press, 2018-11-04. [dostęp 2018-11-26]. (pol.).
  8. Trzykrotny wzrost liczby Czytelników OKO.press. Dzięki za zaufanie! [online], OKO.press, 11 maja 2020 [dostęp 2020-08-26].
  9. Agora i Polityka wsparły powstanie serwisu Oko.press. press.pl. [dostęp 2018-11-07]. (pol.).
  10. Jerzy Baczyński: Otwieramy OKO. polityka.pl, 2016-06-14. [dostęp 2018-11-07]. (pol.).
  11. „Powiększenie”.
  12. Agata Kowalska w OKO.Press, zajmie się treściami audio [online], wirtualnemedia.pl [dostęp 2021-06-29] (pol.).
  13. Dzięki Wam wzmacniamy skład! Poznajcie nowe twarze w OKO.press [online], OKO.press [dostęp 2022-06-21].
  14. Zapraszamy na Weekend OKO.press. [dostęp 2022-06-21].
  15. Nowi naczelni OKO.press. Pacewicz dalej prezesem [online], www.wirtualnemedia.plartykul [dostęp 2024-06-25].
  16. O nas – Redakcja OKO.press [online], oko.press [dostęp 2019-05-26] (pol.).
  17. a b c d e O nas – redakcja OKO.press [online], oko.press [dostęp 2019-08-12] (pol.).
  18. Oko.press od początku stoi po jednej ze stron podziału polityczno-medialnego [online], Press.pl [dostęp 2023-10-29] (pol.).
  19. OKO.press mało obywatelski, może być zbyt stronniczy politycznie i ma niejasny model biznesowy (opinie) [online], www.wirtualnemedia.pl, 20 czerwca 2016 [dostęp 2023-10-29] (pol.).
  20. Godek: Wygrałam w trybie wyborczym z oko.press [online], Rzeczpospolita [dostęp 2024-03-18] (pol.).
  21. Wiceminister sprawiedliwości wygrał w sądzie z redakcją OKO.press [online], Do Rzeczy, 20 marca 2023 [dostęp 2024-09-26] (pol.).
  22. Poland [online], Digital News Report [dostęp 2020-08-26] (ang.).
  23. Miłada Jędrysik, Piotr Pacewicz, OKO.press wśrod opiniotwórczych i najchętniej czytanych portali [online], OKO.press, 23 czerwca 2020 [dostęp 2020-08-26].
  24. Najbardziej opiniotwórcze media w Polsce – lipiec 2020 [online], IMM – monitoring mediów, 25 sierpnia 2020 [dostęp 2020-08-26] (pol.).
  25. Poland [online], Reuters Institute for the Study of Journalism [dostęp 2021-06-29] (ang.).
  26. a b Index on Censorship – Journalism 2020 [online], Index on Censorship, 16 kwietnia 2020 [dostęp 2020-08-26] (ang.).
  27. Anna Wójcik: OKO.press z nagrodą Freedom of Expression 2020 za obronę wolności słowa w Polsce! Dziękujemy!. OKO.press, 16 kwietnia 2020. [dostęp 2020-12-24].
  28. Kampania Przeciw Homofobii przyznała Korony Równości za wspieranie społeczności LGBT+. noizz.pl, 28 września 2020. [dostęp 2020-10-02].
  29. Mateusz Witczak: Korony Równości. Kilka pokoleń przeciw homofobii. polityka.pl, 28 września 2020. [dostęp 2020-10-02].
  30. Magdalena Chrzczonowicz, Agata Szczęśniak: OKO.press z Koroną Równości! Nagrodzono też Wandę Traczyk-Stawską, Agnieszkę Dziemianowicz-Bąk, Atlas Nienawiści. OKO.press, 27 września 2020. [dostęp 2020-10-02].
  31. Szymon Opryszek z nagrodą Pióro Nadziei za serię reportaży o drodze do granicy polsko-białoruskiej [online], oko.press [dostęp 2023-11-06] (pol.).
  32. Za czułość i odwagę. Dorota Borodaj i Szymon Opryszek nagrodzeni za reportaże w OKO.press [online], oko.press [dostęp 2023-11-06] (pol.).
  33. Agata Kubis, fotoreporterka OKO.press z nagrodą im. Inge Feltrinelli. Za cykl zdjęć z polsko-białoruskiej granicy [online], oko.press [dostęp 2023-11-06] (pol.).
  34. Agnieszka Jędrzejczyk z OKO.press nagrodzona Piórem Nadziei przez Amnesty International [online], oko.press [dostęp 2023-11-06] (pol.).
  35. Dorota Borodaj, reporterka OKO.press z nagrodą im. Torańskiej! Za „Spowiedź pogranicznika” [online], oko.press [dostęp 2023-11-06] (pol.).
  36. „Niech żyje Odra!” Nasza dziennikarka Katarzyna Kojzar z Polsko-Niemiecką Nagrodą Dziennikarską [online], oko.press [dostęp 2023-11-06] (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]