Inne nazwy |
1961 Alpha Kappa 2 |
---|---|
Indeks COSPAR |
1961-034B |
Państwo | |
Zaangażowani | |
Rakieta nośna | |
Miejsce startu | |
Orbita (docelowa, początkowa) | |
Perygeum | |
Apogeum |
474 km |
Okres obiegu |
91,1 min |
Nachylenie |
81,2° |
Mimośród |
0,016982 |
Czas trwania | |
Początek misji | |
Koniec misji |
1 stycznia 1962 |
Powrót do atmosfery |
31 stycznia 1962 |
Wymiary | |
Kształt |
prostopadłościenny[2] |
Wymiary |
0,30 m × 0,25 m × 0,12 m |
Masa całkowita |
OSCAR 1 (ang. Orbiting Satellite Carrying Amateur Radio) – amerykański, pierwszy w historii amatorski sztuczny satelita Ziemi. Do czasu wyczerpania się baterii sygnał z satelity odebrało 570 radioamatorów z 28 krajów na świecie. W tym czasie tylko niewielka liczba stacji amatorskich dysponowała aparaturą pracującej na tej częstotliwości, stąd też liczbę ponad pół tysiąca amatorów należy uznać za wysoką[2].
OSCAR 1 był pierwszym w historii satelitą zbudowanym przez radioamatorów i miłośników astronautyki. Grupie takich „zapaleńców”, którzy nazwali się Project OSCAR, będących głównie pracownikami firm elektronicznych znad Zatoki San Francisco, bez większych przeszkód udało się namówić Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych, aby zastąpiły balast jednej ze swoich rakiet nośnych, który, prócz obciążania, nie miał żadnego innego praktycznego celu, ich prostym kilkukilogramowym satelitą. Na koszt budowy satelity, około 18 000 USD, złożyli się radioamatorzy z całych Stanów Zjednoczonych. Sam statek powstał w przydomowych warsztatach. Satelita został więc wyniesiony „na przyczepkę” z tajnym wojskowym satelitą wywiadowczym Discoverer 36. Po tej pierwszej próbie, nazywanej często rozrywkową, nastąpiły dalsze[2].
Satelita miał kształt zbliżony do wycinka łagodnego łuku. Z jego górnej powierzchni wystawała 60 cm antena dipolowa. Kadłub oklejony był paskami o dużym współczynniku odbicia w celu kontroli temperatury. Zasilany był z baterii rtęciowej. Nie posiadał systemu kontroli położenia.
OSCAR 1 przenosił nadajnik radiowy o mocy 140 mW, pracujący na częstotliwości 144,98 MHz (pasmo V, według oznaczeń programu OSCAR). Nadawał on prostą wiadomość HI (ang. cześć) w alfabecie Morse’a (cztery kropki - dwie kropki). Częstość nadawania tego sygnału (koło 10 razy na minutę) była kontrolowana wewnętrznym termometrem satelity – tym samym przekazując informacje o temperaturze statku.
Baterie zasilające starczyły na trzy tygodnie działania. Sygnał nadajnika satelity został zarejestrowany na Ziemi przeszło 5000 razy, przez około 570 krótkofalowców w 28 krajach.
Jako pierwszy sygnał odebrał krótkofalowiec o znaku wywoławczym KCRVSB na Biegunie Południowym. Potem stacja KL7EBM, na wyspie Kodiak, na Alasce. Raporty radioamatorów z całego świata pomogły twórcom określić przesunięcie dopplerowskie sygnału, jego siłę, a nawet orbitę satelity.
Ta historyczna dla astronautyki misja dowiodła, że można amatorsko:
Udany lot OSCARA 1 doprowadził do utworzenia w 1969 organizacji Amateur Satellite Corporation (AMSAT), która nadzoruje i koordynuje budowę amatorskich satelitów na całym świecie.