Objaw Courvoisiera

Objaw Courvoisiera, zespół Courvoisiera – objaw kliniczny charakterystyczny dla zaawansowanego nowotworu okolicy trzustkowo-dwunastniczej (zazwyczaj rak głowy trzustki lub dróg żółciowych, a także dwunastnicy i brodawki Vatera), związany z zamknięciem dróg żółciowych przez naciekający lub uciskający guz. Charakteryzuje się występowaniem znacznie powiększonego, wyczuwalnego przez powłoki brzuszne i niebolesnego pęcherzyka żółciowego[1].

Współistnienie dostępnego palpacyjnie pęcherzyka oraz żółtaczki nie występuje w kamicy pęcherzyka żółciowego, co pozwala wstępnie zróżnicować te dwie przypadłości. Tworzące się w pęcherzyku kamienie mogą co prawda spowodować jego powiększenie, jednak żółtaczka pojawia się dopiero wtedy, gdy dostaną się one do przewodu żółciowego wspólnego, a to następuje w późniejszym etapie choroby, w którym to pęcherzyk posiada pogrubiałe ściany, ze względu na przebyte zapalenia, jest obkurczony i nie rozciąga się pod wpływem zwiększonego ciśnienia żółci[2].

Nazwa eponimiczna objawu upamiętnia jego odkrywcę, szwajcarskiego chirurga Ludwiga Georga Courvoisiera[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ LeBlond R, deGowin R. deGowin's Diagnostic Examination, 9ed s. 518 McGraw-Hill 2009. ISBN 978-0-07-164118-0
  2. ↑ Witold Orłowski Zarys ogólnej diagnostyki lekarskiej PZWL, Warszawa 1994 ISBN 83-200-1836-6
  3. ↑ Courvoisier and Terrier law w bazie Who Named It (ang.)

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.