Obrotnica Scarffa – wczesna obrotnica samolotowa opracowana w 1915 pozwalająca na 360° pole ostrzału i ze wspomaganiem ruchu w płaszczyźnie pionowej.
Obrotnica została opracowana i opatentowana w 1915 przez chorążego (warrant officer) F. W. Scarffa z brytyjskiego Air Department[1]. Pierwsze obrotnice Scarrfa weszły do służby w lipcu 1916[1]. Pierwszy model obrotnicy który wszedł do służby znany był powszechnie jako Scarff No. 2 Ring, ale jej oficjalna nazwa brzmiała No. 3 Mk II Barbette[1].
Obrotnica składała się z dwóch stalowych obręczy, dolna przymocowana była do kadłuba samolotu, a górna poruszała się po dolnej wykorzystując system łożysk[1]. Do górnej obręczy przymocowany był stelaż pozwalający na ruch karabinu maszynowego Lewisa w płaszczyźnie pionowej[1]. Ciężar karabinu i stelaża był równoważony przez silne, rozciągliwe linki, tzw. Sandow Cord[2]. W niektórych samolotach używano obrotnicy Scarffa z podwójnym karabinem maszynowym Lewisa[2]. Taka instalacja znana była popularnie jako Huntley and Palmer (popularna marka ciasteczek) ale w tej konfiguracji operacja bronią była znacznie trudniejsza[2].
Obrotnica Scarffa była wykorzystywana w wielu modelach samolotów w wielu krajach, wyszła z użycia dopiero pod koniec lat 30[1].