Oczeret sztyletowaty

Oczeret sztyletowaty
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	wiechlinowce
Rodzina	ciborowate
Rodzaj	Schoenoplectiella
Gatunek	oczeret sztyletowaty
	Nazwa systematyczna
	Schoenoplectiella mucronata (L.) J.Jung & H.K.Choi; J. Pl. Biol. 53(3): 230 (2010)
Synonimy
	Heleophylax mucronatus (L.) Schinz & Thell.; Hymenochaeta preslii (A.Dietr.) Nakai; Isolepis mucronata (L.) Fourr.; Schoenoplectus javanus (Nees) Palla; Schoenoplectus mucronatus (L.) Palla; Scirpus abactus Ohwi; Scirpus acutus J.Presl & C.Presl; Scirpus cognatus Hance; Scirpus glomeratus Scop.; Scirpus javanus Nees; Scirpus mauritanicus Steud.; Scirpus mucronatus L.; Scirpus muticus D.Don; Scirpus mysurensis B.Heyne ex Wall.; Scirpus preslii A.Dietr.; Scirpus sundanus Miq.; Scirpus triangulatus var. trialatus Tang & F.T.Wang; Scirpus tricarinatus Pers.;
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Oczeret sztyletowaty (Schoenoplectiella mucronata (L.) J.Jung & H.K.Choi^[4]^[3]) – gatunek roślin z rodziny ciborowatych (Cyperaceae). Występuje w Afryce, Azji i w Europie^[5]. W Polsce znany z trzech współczesnych stanowisk, położonych w Kotlinie Oświęcimskiej i na Pogórzu Śląskim^[6].

Morfologia

Pokrój: Roślina dorastająca do około 1 m wysokości, tworząca zwarte kępy^[7].
Łodyga: Trójkanciasta, do 1 m wysokości.
Kwiaty: Zebrane w 5-10 kłosów, te z kolei zebrane w główkę o średnicy ok. 1 cm z długą, odgiętą podsadką. Przysadki ostre. Okwiat złożony z 6 szczecinek. Słupek z trzema znamionami, trzy pręciki^[8].
Owoc: Spłaszczony orzeszek długości ok. 2 mm.

Biologia i ekologia

Bylina. Rośnie na błotnistych brzegach zbiorników wodnych. Kwitnie od sierpnia do października.

Zagrożenia i ochrona

Kategorie zagrożenia gatunku:

Kategoria zagrożenia w Polsce według Czerwonej listy roślin i grzybów Polski (2006)^[9]: E (wymierający); 2016: EN (zagrożony)^[10].
Kategoria zagrożenia w Polsce według Polskiej czerwonej księgi roślin (2001): VU (narażony na wymarcie); 2014: EN (zagrożony)^[11].

Gatunek objęty ścisłą ochroną.

Uprawa

Najlepiej rośnie w miejscu słonecznym ew. półcienistym. Rośliny są mrozoodporne. Wysadzane są na głębokości ok. 10 cm^[7].

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-11-13] (ang.).
↑ ^a ^b ^c Schoenoplectiella mucronata (L.) J.Jung & H.K.Choi, [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-04-14] .
↑ Kadereit J. W., Albach D. C., Ehrendorfer F., Galbany-Casals M. i inni. Which changes are needed to render all genera of the German flora monophyletic?. „Willdenowia”. 46, s. 39 – 91, 2016. DOI: 10.3372/wi.46.46105.
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2013-04-11].
↑ B. Banaś 2001. Oczeret sztyletowaty. s. 469-470. W: Polska Czerwona Księga Roślin, Kraków 2001. ISBN 83-85444-85-8.
↑ ^a ^b Oczeret sztyletowaty. [dostęp 2013-04-01 rok=2013]. (pol.).
↑ W. Szafer, S. Kulczyński, B. Pawłowski Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.
↑ Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
↑ Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-11-13] (ang.).

[powo-3] Schoenoplectiella mucronata (L.) J.Jung & H.K.Choi, [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-04-14] .

[4] Kadereit J. W., Albach D. C., Ehrendorfer F., Galbany-Casals M. i inni. Which changes are needed to render all genera of the German flora monophyletic?. „Willdenowia”. 46, s. 39 – 91, 2016. DOI: 10.3372/wi.46.46105.

[grin-5] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2013-04-11].

[6] B. Banaś 2001. Oczeret sztyletowaty. s. 469-470. W: Polska Czerwona Księga Roślin, Kraków 2001. ISBN 83-85444-85-8.

[wymarzona-7] Oczeret sztyletowaty. [dostęp 2013-04-01 rok=2013]. (pol.).

[8] W. Szafer, S. Kulczyński, B. Pawłowski Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.

[9] Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.

[10] Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.

[11] Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]