Odette Ducas

Odette Ducas
Data i miejsce urodzenia

4 listopada 1940
Chevrainvilliers

Wzrost

173 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja
Europejskie igrzyska halowe
złoto Belgrad 1969 sztafeta 4 × 1 okrążenie
Igrzyska śródziemnomorskie
srebro Izmir 1971 sztafeta 4 × 100 m

Odette Ducas z domu Delcellier (ur. 4 listopada 1940 w Chevrainvilliers[1]) – francuska lekkoatletka.

Była wszechstronną lekkoatletką, Z powodzeniem startowała w skoku w dal, sprincie i pięcioboju. Zwyciężyła w sztafecie 4 × 1 okrążenie na europejskich igrzyskach halowych w 1969 w Belgradzie (sztafeta francuska biegła w składzie: Ducas, Sylviane Telliez, Colette Besson i Christiane Martinetto). Na tych samych igrzyskach Ducas zajęła 5. miejsce w skoku w dal[2].

Zdobyła srebrny medal w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Nicole Pani, Ducas, Michèle Beugnet oraz Besson) oraz zajęła 4. miejsce w biegu na 80 metrów przez płotki na igrzyskach śródziemnomorskich w 1971 w Izmirze[3].

Zajęła 6. miejsce w pięcioboju i 7. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów na mistrzostwach Europy w 1971 w Helsinkach[4]. Na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium zajęła 22. miejsce w pięcioboju i odpadła w kwalifikacjach skoku w dal[1].

Była mistrzynią Francji w skoku w dal w latach 1962 i 1968–1973 oraz w pięcioboju w 1970 i 1971, wicemistrzynią w skoku w dal w 1966 i 1967 oraz brązową medalistką w biegu na 100 metrów w 1971, w biegu na 200 metrów w 1972 i w pięcioboju w 1973, a także brązową medalistką w skoku w dal w hali w 1972[5][6].

Kilkakrotnie poprawiała rekord Francji w skoku w dal do wyniku 6,49 m i w pięcioboju do wyniku 4326 punktów (oba rekordy ustanowione 14 sierpnia 1971 w Helsinkach)[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Odette Ducas [online], olympedia.org [dostęp 2020-11-26] (ang.).
  2. ↑ European Athletics Indoor Championships – Belgrade 1969 [online], European Athletics [dostęp 2021-01-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-23] (ang.).
  3. ↑ Gérard Dupuy, Jeux Méditerranéens [online], cdm.athle, 31 sierpnia 2021, s. 3 [dostęp 2021-10-10] (fr.).
  4. ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 544, 545 [dostęp 2019-04-18] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  5. ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1888 à 1969 [online], cdm.athle.com, 20 maja 2021, s. 247, 279, 286, 294, 304 [dostęp 2021-05-21] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-21] (fr.).
  6. ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1970 à 1980 [online], cdm.athle.com, 13 maja 2021, s. 8, 11, 20–22, 25, 37, 51, 53 [dostęp 2021-05-21] (fr.).
  7. ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 295 i 345. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).