Olga Krzyżanowska (2015) | |
Data i miejsce urodzenia |
10 września 1929 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
22 czerwca 2018 |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie |
lekarka, polityk |
Alma Mater | |
Stanowisko |
posłanka na Sejm X, I, II i III kadencji (1989–2001), wicemarszałek Sejmu X i II kadencji (1989–1991, 1993–1997), senator V kadencji (2001–2005) |
Partia | |
Rodzice | |
Małżeństwo | |
Dzieci |
Magdalena |
Odznaczenia | |
Olga Teresa Krzyżanowska (ur. 10 września 1929 w Warszawie, zm. 22 czerwca 2018 w Gdańsku[1]) – polska lekarka, polityk i działaczka społeczna, posłanka na Sejm X, I, II i III kadencji (1989–2001), wicemarszałek Sejmu X i II kadencji (1989–1991, 1993–1997), senator V kadencji (2001–2005).
W okresie II wojny światowej była harcerką Szarych Szeregów, używała pseudonimu „Żabusia”. Brała udział w powstaniu warszawskim[2], została odznaczona Krzyżem Walecznych. W 1952 ukończyła studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Gdańsku. Pracowała w szpitalu powiatowym w Pucku, szpitalu wojewódzkim i AM w Gdańsku. Do 1989 kierowała Wojewódzką Przychodnią Przemysłową w Gdańsku. W 1980 wstąpiła do „Solidarności”, zasiadała w Krajowej Komisji Koordynacyjnej Służby Zdrowia NSZZ „S”.
Od 1989 do 2001 sprawowała mandat posłanki na Sejm z ramienia Komitetu Obywatelskiego, Unii Demokratycznej i Unii Wolności. Była wicemarszałkiem Sejmu X i II kadencji, przewodniczyła Komisji Regulaminowej i Spraw Poselskich i Komisji Etyki Poselskiej, pełniła funkcję zastępcy przewodniczącego Komisji Spraw Zagranicznych, reprezentowała Sejm w Zgromadzeniu Parlamentarnym Rady Europy w latach 1990–1993. W 2001 z ramienia komitetu Blok Senat 2001 została wybrana na senatora V kadencji z okręgu gdańskiego, zasiadała w Komisji Emigracji i Polaków za Granicą oraz Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia[3]. W 2004 bez powodzenia kandydowała do Parlamentu Europejskiego. W 2005 nie ubiegała się o reelekcję w wyborach parlamentarnych.
Była członkinią rady Fundacji im. Stefana Batorego. W 2005 przystąpiła do Partii Demokratycznej – demokraci.pl. W 2005 została prezesem zarządu Stowarzyszenia Pamięci Narodowej. Była członkinią rady programowej Kongresu Kobiet, a od 2011 „ministrem zdrowia” w gabinecie cieni Kongresu Kobiet. Była członkinią komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi w 2010 i w 2015[4][5].
30 czerwca 2018 została pochowana na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku[6] (rejon IV, taras I, rząd 1a, grób 36)[7].
Wybory | Komitet wyborczy | Organ | Okręg | Wynik | |
---|---|---|---|---|---|
1989 | Komitet Obywatelski „Solidarność” | Sejm X kadencji | nr 23 | 106 229 (79,59%)[8] | |
1991 | Unia Demokratyczna | Sejm I kadencji | nr 22 | 17 880 (3,63%)[9] | |
1993 | Sejm II kadencji | nr 11 | 25 182 (4,58%)[10] | ||
1997 | Unia Wolności | Sejm III kadencji | 27 056 (4,74%)[11] | ||
2001 | Blok Senat 2001 | Senat V kadencji | nr 24 | 117 415 (32,13%)[12] | |
2004 | Unia Wolności | Parlament Europejski VI kadencji | nr 1 | 25 211 (6,37%)[13] |
Córka generała Aleksandra Krzyżanowskiego (pseudonim „Wilk”), dowódcy Armii Krajowej na Wileńszczyźnie, i Janiny[14]. Była żoną Jerzego Krzyżanowskiego, profesora i pracownika Polskiej Akademii Nauk. Miała córkę Magdalenę.
W 2019 jej wizerunek znalazł się na muralu „Kobiety Wolności” na stacji PKM Strzyża w Gdańsku[18]. W 2021 jej imieniem nazwano salę nr 412 w budynku U w kompleksie budynków Sejmu przy ul. Wiejskiej 1[19], a w 2023 aleję parkową w parku Tadeusza Mazowieckiego w Warszawie[20].