Crudosilis ruficollis | |||
(Fabricius, 1775) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
omomiłek piłorogi | ||
Synonimy | |||
|
Omomiłek piłorogi[1] (Crudosilis ruficollis) – gatunek chrząszcza z rodziny omomiłkowatych i podrodziny Silinae.
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1775 roku przez Johana Christiana Fabriciusa pod nazwą Cantharis ruficollis[2].
Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 6 do 7,5 mm[3]. Głowę ma czarną z żółtoczerwonymi narządami gębowymi, zaopatrzoną w czarne, piłkowane czułki. Pomarańczowoczerwone do czerwonego przedplecze[3][1] ma bardzo nierówną powierzchnię z wzgórkami i wciskami, pokrytą bardzo grubym, nieregularnie rozmieszczonym punktowaniem[3]. Samce mają krawędzie boczne przedplecza z wyraźnymi, głębokimi wcięciami, samice zaś odznaczają się tylnymi kątami przedplecza ząbkowato zaostrzonymi. Pokrywy są czarne, o słabo pomarszczonej powierzchni[3][1]. Odnóża są czarne z żółtoczerwonymi goleniami[3].
Owad ten występuje na nizinach i wyżynach, unikając gór. Zasiedla wilgotne pobrzeża jezior, rzek i strumieni, torfowiska, bagna oraz podmokłe i wilgotne łąki[4][1][3][5]. Owady dorosłe obserwuje się od maja do sierpnia[5]. Przebywają na krzewach, drzewach i kwitnących roślinach zielnych[4]. Żerują na pyłku, nektarze i owadach o miękkim ciele[1].
Gatunek palearktyczny, znany z Irlandii, Wielkiej Brytanii, Hiszpanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Białorusi, Ukrainy[2], europejskiej i syberyjskiej części Rosji (na wschód po obwód irkucki) oraz Kazachstanu[6].