Agrilus biguttatus | |||
(Fabricius, 1776) | |||
Imago | |||
Rysunek larwy aut. E. Reittera | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Podplemię | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
opiętek dwuplamy | ||
Synonimy | |||
|
Opiętek dwuplamy[1], opiętek dwuplamek[2], opiętek dwuplamkowy[3] (Agrilus biguttatus) – gatunek chrząszcza z rodziny bogatkowatych i podrodziny Agrilinae. Zamieszkuje zachód Palearktyki. Występuje w lasach i parkach. Larwy przechodzą rozwój w korze i pod korą dębów, a na południu zasięgu także buków, kasztanowców i wiązów.
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1776 roku przez Johana Christiana Fabriciusa pod nazwą Buprestis biguttatus[4].
Chrząszcz o mocno wydłużonym ciele długości od 8 do 13 mm. Wierzch ciała cechuje się metalicznym połyskiem i jednolicie złocistozieloną, brązowozieloną, zieloną, a rzadziej niebieskozieloną lub niebieskawą barwą[5][1]. Głowa zaopatrzona jest w duże oczy niemal stykające się z przednią krawędzią przedplecza. Przedplecze ma podwójną krawędź boczną[5]. Pokrywy mają po jednej plamce z gęstego, białego owłosienia, położonej w pobliżu szwu, za środkiem ich długości. Rzadziej występuje jeszcze jedna para mniej wyraźnych plamek zlokalizowana przy nasadzie pokryw, obok guzów barkowych. Wierzchołki pokryw są łagodnie zaokrąglone i lekko rozchylone, a krawędzie ząbkowane, lecz pozbawione kolców[5][1]. Odwłok jest granatowy[1]. Na spodzie ciała plamki z gęstych, białych włosków umieszczone są na zewnętrznych stronach bioder tylnych odnóży, sternitach trzecim, czwartym i piątym oraz pleurytach pierwszych, trzecich i czwartych, a czasem też piątych[5].
Owad ten zasiedla lasy i parki z udziałem starych egzemplarzy roślin żywicielskich[3][1]. Rozmieszczony jest od nizin do rzędnych około 1000 m n.p.m.[5] Larwy są kambiofagiczne[3]. Przechodzą rozwój w korze i pod korą obumierających pni, grubszych gałęzi i pniaków różnych gatunków dębów[6][2], a na południu zasięgu także buków, kasztanowców i wiązów[1]. Chętnie wybierają drzewa osłabione już żerowaniem fitofagów[6]. Osobniki dorosłe obserwuje się od maja do lipca[6][1]. Są płochliwe i bardzo dobrze latają[1]. Siadają na starych i młodych drzewach, ich powalonych pniach i pniakach[6][1][2]. Żerują na liściach drzew żywicielskich w piętrze koron[1].
Do parazytoidów larw tego opiętka należą męczelkowate Atanycolus sculpturatus i Doryctes rex oraz gąsienicznikowaty Dolichomitus imperator[1].
Gatunek palearktyczny, w Europie znany z Portugalii, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Danii, Szwecji, Norwegii, Estonii, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Białorusi, Ukrainy, Mołdawii, Rumunii, Bułgarii, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Albanii, Macedonii Północnej, Grecji oraz europejskich części Turcji i Rosji. Poza Europą notowany jest z Afryki Północnej[4], anatolijskiej części Turcji, Zakaukazia oraz Iranu[5][6].