| Orepukia dugdalei | |
| Forster et Wilton, 1973 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Orepukia dugdalei |
Orepukia dugdalei – gatunek pająka z rodziny Cycloctenidae. Występuje endemicznie na Nowej Zelandii.
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1973 roku przez Raymonda Roberta Forstera i Cecila Louisa Wiltona[1][2] w czwartej części monografii poświęconej pająkom Nowej Zelandii. Jako miejsce typowe wskazano Cass w regionie Canterbury[1].
Holotypowa samica ma karapaks długości 2,7 mm i szerokości 2 mm oraz opistosomę (odwłok) długości 2,9 mm i szerokości 2,3 mm. Karapaks jest żółtawobrązowy z czarnymi przepaskami wychodzącymi zza oczu bocznych, łączącymi się w jedną przepaskę na jamce i jako taka sięgającymi do tylnego jego brzegu. Ośmioro oczu rozmieszczonych jest w dwóch prostych w widoku grzbietowym rzędach. W widoku od przodu przedni rząd jest prosty, zaś tylny lekko odchylony. Pomarańczowobrązowe szczękoczułki mają po 2 normalne i 5 drobnych zębów na przednich krawędziach bruzd i po 2 zęby na ich krawędziach tylnych. Odnóża są żółte z pomarańczowobrązowymi częściami odsiebnymi. Kolejność par odnóży od najdłuższej do najkrótszej to: IV, I, II, III. Pazurki górne mają 8 lub 9 ząbków, zaś pazurki dolne 3 ząbki. Opistosoma jest marmurkowana barwami szarą, czarną i kremową. Zaopatrzona jest w duży, owłosiony stożeczek. Kądziołki przędne przedniej pary są nieco dłuższe i znacznie grubsze niż tylnej[1].
Gatunek ten jest endemitem Nowej Zelandii[1][2], znanym tylko z regionu Canterbury na Wyspie Południowej. Spotykany był wśród mchów[1].