Data i miejsce urodzenia |
15 kwietnia 1951 | |||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data śmierci |
21 grudnia 2023 | |||||||||||||||||||||
Wzrost |
190 cm | |||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||
|
Ottomar Sachse (ur. 15 kwietnia 1951 w Lützen[1], zm. 21 grudnia 2023[2]) – wschodnioniemiecki bokser, dwukrotny wicemistrz Europy.
Startował w wadze półciężkiej (do 81 kg). Zwyciężył w niej na Turnieju Nadziei Olimpijskich w 1969 w Łodzi[3]. Zdobył złoty medal na mistrzostwach Europy juniorów w 1970 w Miszkolcu[4]. Wystąpił w tej samej kategorii na seniorskich mistrzostwach Europy w 1971 w Madrycie, gdzie zdobył srebrny medal, przegrywając w finale z Mate Parlovem z Jugosławii[5]. Na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium przegrał pierwszą walkę z nieznanym wówczas przyszłym zawodowym mistrzem świata Miguelem Ángelem Cuello z Argentyny[1]. Odpadł w ćwierćfinale mistrzostw Europy w 1973 w Belgradzie po przegranej z Olegiem Korotajewem z ZSRR[6].
Zdobył brązowy medal na pierwszych mistrzostwach świata w 1974 w Hawanie (w półfinale pokonał go Mate Parlov)[7]. Na mistrzostwach Europy w 1975 w Katowicach również zdobył brązowy medal po przegranej w półfinale z Anatolijem Klimanowem z ZSRR[8]. Dotarł do ćwierćfinału letnich igrzysk olimpijskich w 1976 w Montrealu, w którym przegrał z późniejszym mistrzem Leonem Spinksem z USA[1].
Zdobył srebrny medal na mistrzostwach Europy w 1977 w Halle, przegrywając w finale z Dawidem Kwaczadze z ZSRR[9].
Był mistrzem NRD w wadze półciężkiej w latach 1971-1973 i 1975-1977[10].