Oļegs Blagonadeždins

Oļegs Blagonadeždins
Data i miejsce urodzenia

16 maja 1973
Ryga

Wzrost

189 cm

Pozycja

obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
Pārdaugava Ryga
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1991 Pārdaugava Ryga 1 (0)
1992–2002 Skonto Ryga 194 (14)
2003 Ałanija Władykaukaz 4 (0)
2003–2005 Skonto Ryga 28 (0)
2006 FK Jūrmala 23 (0)
W sumie: 250 (14)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1992–2004  Łotwa 70 (2)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2007–2009 JFC Skonto (juniorzy)
2008 Łotwa U-18
2008–2011 Łotwa U-17
2011–2012 Łotwa U-19
2011–2012 FK Rīgas Futbola skola U-17
2012 FK Spartaks Jurmała
2013 Super Nova (asystent)
2014 AFA Olaine
2009–2012 Łotwa U-19
2014 FK Spartaks Jurmała (tymczasowo)
2019 Super Nova (asystent)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Oļegs Blagonadeždins (ur. 16 maja 1973 w Rydze) – piłkarz łotewski grający na pozycji prawego obrońcy.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Blagonadeždins swoją karierę piłkarską rozpoczął w klubie Pārdaugava Ryga, w którym występował w lidze ZSRR. W 1992 roku odszedł z zespołu i zaczął występować w najbardziej utytułowanym klubie w kraju, Skonto Ryga. Przez lata był podstawowym zawodnikiem Skonto, a swój pierwszy sukces osiągnął już w 1993 roku, kiedy to zdobył mistrzostwo Łotwy. Z kolei w latach 1994–2002 powtórzył jeszcze dziewięciokrotnie ten sukces. W latach 1995, 1997, 1998, 2000–2002 roku zdobywał także Puchar Łotwy. W 2003 roku Oļegs odszedł do rosyjskiej Ałaniji Władykaukaz, ale po rozegraniu 4 spotkań w Premier Lidze wrócił do Skonto. W latach 2003 i 2004 zdobył kolejne dwa tytuły mistrza kraju, a w barwach Skonto grał do końca 2005 roku. Dla tego klubu rozegrał 222 spotkania i zdobył 14 goli. W 2006 roku odszedł do FK Jūrmala. Zagrał w 23 meczach i po sezonie zakończył piłkarską karierę w wieku 33 lat.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Łotwy Blagonadeždins zadebiutował 10 lipca 1992 roku w wygranym 2:1 towarzyskim spotkaniu z Estonią. Przez lata był podstawowym zawodnikiem zespołu. W 2004 roku został powołany przez Aleksandrsa Starkovsa do kadry na Euro 2004. Tam zagrał we wszystkich trzech spotkaniach: przegranych 1:2 z Czechami i 0:3 z Holandią oraz zremisowanym 0:0 z Niemcami, a po turnieju zakończył reprezentacyjną karierę. W kadrze narodowej wystąpił w 70 meczach i zdobył w nich 2 gole.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery zawodniczej rozpoczął pracę szkoleniową. Najpierw pracował z juniorami w JFC Skonto. W latach 2008–2012 prowadził juniorskie reprezentacje Łotwy różnych kategorii. Od 2011 do 2012 szkolił młodzież w FK Rīgas Futbola skola. W 2012 trenował FK Spartaks Jurmała. W 2013 pomagał trenować klub Super Nova. W 2014 został zaproszony na stanowisko głównego trenera AFA Olaine oraz do sztabu szkoleniowego kobiecej reprezentacji Łotwy do lat 19.

Sukcesy i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe

[edytuj | edytuj kod]
  • mistrz Łotwy (13): 1992, 1993, 1994, 1995, 1996, 1997, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2004
  • zdobywca Pucharu Łotwy (7): 1992, 1995, 1997, 1998, 2000, 2001, 2002

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]