Ołeksandr Ławrynowycz
| |
| Data i miejsce urodzenia |
28 czerwca 1956 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
polityk, nauczyciel akademicki |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
minister sprawiedliwości (2002–2005, 2006–2007, 2010–2013) |
| Odznaczenia | |
   
| |
Ołeksandr Wołodymyrowycz Ławrynowycz, ukr. Олександр Володимирович Лавринович (ur. 28 czerwca 1956 w Owruczu) – ukraiński polityk i nauczyciel akademicki, minister sprawiedliwości w latach 2002–2005, 2006–2007 oraz 2010–2013, parlamentarzysta.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W 1978 ukończył studia z zakresu fizyki na Uniwersytecie Kijowskim. W latach 90. został absolwentem prawoznawstwa Narodowej Akademii Prawniczej Ukrainy. Pracował w Akademii Nauk Ukraińskiej SRR, wykładał na Politechnice Kijowskiej. Przez dwa lata przebywał na stażach w USA.
W 1989 przystąpił do Ludowego Ruchu Ukrainy. W 1994 i 1998 z rekomendacji tej partii uzyskiwał mandat posła do Rady Najwyższej. W 2001 powołano go na stanowisko wiceministra sprawiedliwości, a rok później ponownie wybrano parlamentarzystą (z ramienia Naszej Ukrainy).
Wkrótce przeszedł na stronę rządową, obejmując stanowisko ministra sprawiedliwości w rządzie Wiktora Janukowycza, które zajmował w latach 2002–2005. Po odwołaniu do 2006 pracował w biznesie, w tym samym roku przez kilka miesięcy był zastępcą ministra bez teki, a w listopadzie został ponownie ministrem sprawiedliwości. Pełnił tę funkcję do grudnia 2007. W tym samym roku kolejny raz wszedł do parlamentu, tym razem z ramienia Partii Regionów. W 2008 został pierwszym wiceprzewodniczącym Rady Najwyższej. 12 listopada 2008, po dymisji marszałka Arsenija Jaceniuka, pełnił przez cztery tygodnie obowiązki przewodniczącego Rady.
W marcu 2010 po raz kolejny został ministrem sprawiedliwości w gabinecie Mykoły Azarowa. W 2012 również został wybrany do Rady Najwyższej. Utrzymał stanowisko rządowe w drugim rządzie tego premiera (od grudnia 2012), zajmując je do lipca 2013.
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Order Księcia Jarosława Mądrego V klasy[1]
- Order „Za zasługi” klasy I[2], II[3] i III[4]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Вища рада юстиції – 15 років діяльності. Kijów: Łohos-Ukrajina, 2013, s. 82. [dostęp 2024-08-14]. (ukr.).
- ↑ Указ Президента України № 448/2013 «Про відзначення державними нагородами України з нагоди Дня незалежності України». rada.gov.ua, 24 sierpnia 2013. [dostęp 2024-08-14]. (ukr.).
- ↑ Указ Президента України № 713/2011 «Про нагородження О.Лавриновича орденом „За заслуги“». rada.gov.ua, 28 czerwca 2011. [dostęp 2024-08-14]. (ukr.).
- ↑ Указ Президента України № 1157/2001 «Про відзначення державними нагородами України». rada.gov.ua, 27 listopada 2001. [dostęp 2024-08-14]. (ukr.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Nota biograficzna na stronie golos.ua. [dostęp 2022-09-12]. (ukr.).
|
