Oślica Balaama
| |
| Autor | |
|---|---|
| Data powstania |
1626 |
| Medium | |
| Wymiary |
63.2 × 46.5 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Miejscowość | |
| Lokalizacja | |
Oślica Balaama – obraz holenderskiego malarza Rembrandta datowany na 1626 rok.
W wieku osiemnastu lat Rembrandt przez sześć tygodni terminował u holenderskiego malarza Pietera Lastmana w Amsterdamie. Od niego uczy się stosowania światłocienia i wzorem swojego mistrza wzbogaca paletę o żywe barwy i przejmuje teatralność przedstawianych scen historycznych. W 1622 roku Lastman maluje swoją wersję Oślicy Balaama[1]. Cztery lata później młody Rembrandt mierzy się z mistrzem i tworzy własną interpretację starotestamentowej opowieści o oślicy i Balaamie.
Przedstawiony motyw pochodzi ze Starego Testamentu, z Księgi Liczb[2]. Opowiada o Balaamie i jego oślicy, która przemówiła do niego, zanim Bóg zatrzymał go na drodze[2]. Obaj malarze w podobny sposób przedstawili główną postać oraz osła. Balaam zamierza się na zwierzę, a ono przemawia do swego pana. U Lastmana anioł znajduje się nieco z tyłu, a akcja rozgrywa się na tle rozświetlonego włoskiego krajobrazu. Rembrandt z anioła uczynił jednego z głównych bohaterów epizodu. Oba dzieła choć podobne, różnią się dynamiką. U starego mistrza postacie są statyczne, gdy u Rembrandta są ściśnięte na mniejszej powierzchni, przez co kompozycja jest bardziej dynamiczna.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Pierre Cabanne, Rembrandt, wyd. Imbir, Warszawa 2010, ISBN 978-83-60334-87-4.
- Stefano Zuffi, Rembrandt, wyd. Arkady, Warszawa 2006, ISBN 978-83-60529-02-7.