Pafnucy (opat)
| Czczony przez | |
|---|---|
| Wspomnienie |
Pafnucy (opat) (zm. ok. 380 roku) – opat i pustelnik, święty Kościoła katolickiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Postać Pafnucego znana jest z trudnych do historycznej weryfikacji tekstów ojców pustyni. Był założycielem ławry w pobliżu Herakleopolis[1]. Legenda o kurtyzanie Taidzie przypisuje świętemu opiekę nad grzesznicą w czasie gdy się nawróciła. Źródłem informacji o Pafnucym są Apoftegmaty Ojców pustyni, a także Historia monachorum in Aegypto. Według św. Pafnucego życie laików może być miłe Bogu.
Jego wspomnienie w Kościele katolickim obchodzono 29 listopada.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 4: M-P. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2000, s. 483. ISBN 83-7097-671-9.