Palaeoscincus | |||
Leidy, 1856 | |||
Ząb Palaeoscincus costatus | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj |
paleoscynk | ||
Gatunki | |||
|
Paleoscynk (Palaeoscincus) – wymarły rodzaj dużego gada należącego do rzędu dinozaurów ptasiomiednicznych (Ornithischia) i rodziny nodozaurów[1] (Nodosauridae). Znany głównie ze skamieniałości zębów. Jego nazwa oznacza "pradawny scynk".
Paleoscynk osiągał prawdopodobnie długość 5-6 m, wysokość 1,6 m i wagę około 1 t.
Dinozaur ten żył w późnej kredzie, około 70 mln lat temu na terenie dzisiejszej Ameryki Północnej. Skamieniałości przedstawicieli tego rodzaju znaleziono w stanie Wyoming w Stanach Zjednoczonych.
Prawdopodobnie jeden z większych przedstawicieli rodziny nodozaurów. Jako że jest stosunkowo wcześnie opisanym rodzajem, często pojawiał się na dawnych ilustracjach – nierzadko błędnie rekonstruowany z kostną maczugą na ogonie. Dziś uważa się raczej, że paleoscynk jest zbliżony – zarówno rozmiarami, jak i wyglądem – do edmontonii.
Do rodzaju Palaeoscincus włączanych było, od momentu jego opisania, siedem gatunków: