Paolo Dall’Oglio

Paolo Dall’Oglio
ojciec
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 listopada 1954
Rzym

Data śmierci

2013

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

jezuici

Prezbiterat

1984

Multimedia w Wikimedia Commons

Paolo Dall’Oglio SJ (ur. 17 listopada 1954 w Rzymie) – włoski jezuita, odnowiciel Klasztoru św. Mojżesza Abisyńskiego w An-Nabk w Syrii, zaginął 29 lipca 2013 roku.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Rzymie 17 listopada 1954 roku. W 1975 wstąpił do jezuitów. Po studiach we Włoszech kontynuował naukę w Bejrucie. Po odkryciu pozostałości Klasztoru św. Mojżesza Abisyńskiego w An-Nabk w Syrii, rozpoczął jego odbudowę. W 1984 przyjął święcenia kapłańskie w katolickim rycie antiocheńskim. W 1992 w klasztorze w An-Nabk założona została wspólnota ekumeniczna „al-Khalil”, promująca dialog chrześcijańsko-muzułmański[1]. W 2009 o. Dall'Oglio otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu w Louvain. Jezuita współpracował z wydawanym przez swój zakon we Włoszech periodykiem „Popoli”. Po publikacji artykułu dotyczącego aktualnej polityki w Syrii w 2011 roku, Dall'Oglio otrzymał nakaz opuszczenia kraju[2]. Po opublikowaniu listu otwartego, skierowanego do Kofiego Annana[3], jezuita opuścił Syrię 12 czerwca 2012 roku[4]. W tym samym roku Paolo Dall'Oglio uhonorowany został włoską nagrodą pokojową „Premio per la Pace”, przyznawaną w Lombardii[5]. Gdy w 2013 jezuita powrócił do Syrii w okolice Rakki, znajdującej się w rękach rebeliantów, został porwany 29 lipca. Przedstawiciele rządu włoskiego nie byli w stanie potwierdzić, czy Dall'Oglio żyje[1]. W 2016 zakonnik otrzymał włoską nagrodę „Premio Nazionale Cultura della Pace”[6]. W lutym 2019 londyński „The Times” podał informację, że wycofujący się wojownicy Państwa Islamskiego proponowali wymianę przetrzymywanych porwanych, wśród których miał być również o. Dall'Oglio[7].

W 2015 w Polsce ukazała się książka o Paolo Dall’Oglio i jego wspólnocie, napisana przez jezuitę Zygmunta Kwiatkowskiego – Życie między pustyniami: Mar Musa Al Habashi[8].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Enrico Casale: Siria, rapito padre Dall’Oglio. popoli.info, 2013-07-30. [dostęp 2021-07-29]. (wł.).
  2. ↑ Siria, espulso il gesuita del dialogo. famigliacristiana.it, 2011-11-30. [dostęp 2021-07-29]. (wł.).
  3. ↑ Paolo Dall'Oglio: La sete di Ismaele. popoli.info, 2012-05-23. [dostęp 2021-07-29]. (wł.).
  4. ↑ Paolo Dall'Oglio: Paolo Dall'Oglio lascia la Siria: «Sono avvilito, ma non meravigliato». popoli.info, 2012-06-12. [dostęp 2021-07-29]. (wł.).
  5. ↑ Il grazie di Formigoni ai grandi testimoni. regione.lombardia.it, 2012. [dostęp 2021-07-29]. (wł.).
  6. ↑ Mattia Cialini: Sansepolcro: il premio Nonviolenza a padre Paolo Dall'Oglio, rapito in Siria nel 2013. arezzonotizie.it, 2016-07-28. [dostęp 2021-07-29]. (wł.).
  7. ↑ The Times, Padre Paolo Dall'Oglio sarebbe vivo, in mano all'Isis. huffingtonpost.it, 2019-02-07. [dostęp 2021-07-29]. (wł.).
  8. ↑ Zygmunt Kwiatkowski: Życie między pustyniami: Mar Musa Al Habashi. Kraków: Wydawnictwo M, 2015. ISBN 978-83-7595-987-1. (pol.).