Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci | |
Gatunki | |
Zawód |
Paolo Quagliati (ur. około 1555 w Chioggii, zm. 16 listopada 1628 w Rzymie[1][2][3]) – włoski kompozytor i organista.
Pochodził z rodziny szlacheckiej[2]. Od około 1574 roku działał w Rzymie[1][2][3], gdzie był organistą w bazylice Matki Bożej Większej[1][2][3]. Związany był z domami arystokratycznymi, w latach 1605–1608 z rodem Farnese[1][3], a od 1621 roku z rodziną Ludovisich[1]. W 1621 roku został szambelanem papieża Grzegorza XV i otrzymał godność protonotariusza[1][2][3]. Pochowany został w bazylice Matki Bożej Większej[1].
Wychodząc z tradycji renesansowej polifonii, stopniowo adaptował w swojej twórczości nowe prądy stylistyczne, a jego muzyka ewoluowała w kierunku monodii[1]. W 1606 roku wystawił w Rzymie serenadę Il carro di fedeltà d’Amore, jeden z pierwszych utworów z gatunku dramma per musica[1][2][3]. Był także autorem wielogłosowych madrygałów[1][2].