Rośliny wypuszczają, niekiedy po zakwitnięciu, od 2 do 4 paskowatych liści, wpierw wzniesionych, potem odginających się, słabo zaostrzonych, mniej więcej kanalikowatych[6].
Pojedynczy lub zebrane od 4 do 6 w kwiatostan, wyrastający na spłaszczonym, dwukanciastym, modrym głąbiku, wsparty dwiema podsadkami. Okwiat żółty, zielony lub czerwony, lejkowaty do lejkowato-rurkowatego, zbudowany z sześciu listków położonych w dwóch okółkach, w dolnej części zrośniętych w rurkę dużo dłuższą od korony (zielonej, z wyjątkiem P. weberbaueri), zwężającą się poniżej gardzieli. Listki zewnętrznego okółka lancetowate do jajowatolancetowatych, dłuższe i szersze od jajowatych listków wewnętrznego okółka, gruczołowate, kończykowate. Sześć pręcików o nitkach u nasady zrośniętych z przykoronkiem, potem wolnych, nitkowatych, wgiętych. Zalążnia dolna, elipsoidalna. Szyjka słupka nitkowata, wyrastająca ponad przykoronek, zakończona główkowatym lub trójwrębnym znamieniem[6].
Paramongaia weberbaueri mimo rzadkości jest uprawiana jako roślina ozdobna. Jej żółte kwiaty osiągające średnicę 15 cm przypominają kwiaty narcyzów. Są bardzo silnie pachnące[5].
↑Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20](ang.).
↑ abJohn E. Bryan: Bulbs. Wyd. Rev. Ed. Portland, Oregon: Timber Press, 2002. ISBN 0-88192-529-2. Brak numerów stron w książce
↑ abcdeAlan W. Meerow, Kyoko Nakamura. Two new species of Peruvian Amaryllidaceae, an expanded concept of the genus Paramongaia, and taxonomic notes in Stenomesson. „Phytotaxa”. 416 (2), s. 184–196, 2019-09-10. Magnolia Press. DOI: 10.11646/phytotaxa.416.2.6. ISSN1179-3163.