| Paramyro | |
| Forster et Wilton, 1973 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
Paramyro |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Paramyro apicus Forster et Wilton, 1973 | |
Paramyro – rodzaj pająków z rodziny lejkowcowatych. Obejmuje 2 opisane gatunki. Zamieszkują Nową Zelandię.
Pająki te osiągają od 4,5 do 5,5 mm długości ciała. Ośmioro oczu rozmieszczonych jest w dwóch rzędach, tworząc zwartą grupę zajmującą niewiele ponad połowę szerokości głowowej części karapaksu. Oczy wszystkich par są podobnych rozmiarów z wyjątkiem oczu przednio-środkowych, które są wyraźnie mniejsze. Oczy pary przednio-środkowej leżą znacznie bardziej z tyłu niż pary przednio-bocznej. Szczękoczułki mają po 2 zęby na krawędziach tylnych oraz po 2–9 zębów na krawędziach przednich bruzd. Szerokość wciętej u podstawy wargi dolnej jest większa od jej długości[1].
Odnóża wszystkich par mają silne kolce, dwa szeregi trichobotrii na goleniach oraz jeden szereg trichobotrii na nadstopiach i stopach, umiejscowione subdystalnie organy tarsalne, silnie grzebykowane pazurki górne oraz zaopatrzone w dwa ząbki pazurki dolne. Kolejność par odnóży od najdłuższej do najkrótszej to: IV, I, II, III. Pierwsza para odnóży ma uda wyposażone w kolec prolateralny oraz golenie z dystalną parą kolców brzusznych obecną[1].
Opistosoma wyposażona jest w mały, porośnięty szczecinkami stożeczek oraz umieszczone blisko podstaw kądziołków przędnych przetchlinki. Genitalia samicy cechuje niezmodyfikowane epigynum zaopatrzone w listewkę i pozbawione kolców oraz niewielki zbiornik nasienny z silnie poskręcanymi przewodami[1].
Rodzaj ten wprowadzony został w 1973 roku przez Raymonda Roberta Forstera i Cecila Louisa Wiltona[1][2] w czwartej części monografii poświęconej pająkom Nowej Zelandii[1]. Autorzy wyznaczyli jego gatunkiem typowym opisanego w tej samej publikacji P. apicus[1][2].
Do rodzaju tego należą dwa opisane gatunki[2]: