wieś | |
![]() Pałac w Parsowie | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2005) |
304 |
Strefa numeracyjna |
94 |
Kod pocztowy |
76-039[2] |
Tablice rejestracyjne |
ZKO |
SIMC |
0303730 |
Położenie na mapie gminy Biesiekierz ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu koszalińskiego ![]() | |
![]() |
Parsowo (do 1945 r. niem.: Parsow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Biesiekierz.
Według danych z 31 grudnia 2005 r. wieś miała 304 mieszkańców[3].
Parsowo to miejscowość o charakterze turystycznym. Pobliski zabytkowy kościół. W okolicach Parsowa rośnie również ok. 200-letni dąb szypułkowy o obwodzie 7 m. i wysokości 23 m.[potrzebny przypis]
Obecnie na terenie wsi znajduje się punkt biblioteczny oraz świetlica wiejska, przy której działa zespół taneczny „Deja vu”. Organizowane są tu przedsięwzięcia kulturalne, szkolenia i spotkania mieszkańców.[potrzebny przypis]
Siedziba rycerska i wieś Parsowo wymieniona została po raz pierwszy w dokumencie księcia Kazimierza I z 1172 roku. W XIII wieku Parsowo przeszło w posiadanie rodziny rycerskiej von Parsow (do 1658 roku), następnie w ręce starego rodu pomorskiego von Heydenbreck.
W latach 1764–1772 cały majątek stopniowo odkupił Fryderyk Wilhelm von Gerlach, którego pomnik nagrobny zachował się w ruinach rodowego cmentarza (cmentarz obecnie w części odbudowany).
Obecny wygląd zespołu pałacowo-parkowego z pałacem zawdzięcza kolejnym potomkom rodu von Gerlach. Pałac późnobarokowy z końca XVIII w., piętrowy. Budowlę poszerzają skrajne pawilony, w narożach masywne przypory w kształcie ośmiobocznych wież. Elewacja główna na osi fasady z półkolistym ryzalitem z głównym wejściem, nad którym znajduje się kartusz z herbem rodziny von Gerlach, właścicieli od 1764[4]. Natomiast od strony ogrodu ganek[5]. Po 1974 roku rozpoczęto remont obiektu. Obecnie pałac pełni funkcję Domu Pomocy Społecznej dla osób starszych, przewlekle chorych somatycznie. Na pomysł założenia w tym pałacu Domu Pomocy Społecznej wpadł Anselm Młodzik, założyciel i wieloletni dyrektor placówki. Dzięki niemu powstał DPS, który również dzięki niemu został wyremontowany i oddany do użytku w listopadzie 1992 roku. W 2008 roku po śmierci dyrektora, dom dostał imię Anselma Alojzego Młodzika. W parku przy pałacu rośnie buk zwyczajny czerwonolistny i jesion wyniosły, które liczą sobie ok. 170 lat, a także 200-letnie trzy zrośnięte jodły pospolite i 250-letni cis pospolity.