![]() | |||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
196 cm | ||||||||||||||||||
Masa ciała |
115 kg | ||||||||||||||||||
Rugby union | |||||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Reprezentacja narodowa[b] | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
|
Pascal Papé (ur. 5 października 1980 w Lyonie) – francuski rugbysta, grający na pozycji wspieracza młyna w zespole Stade Français oraz reprezentacji narodowej. Zdobywca srebrnego medalu podczas Pucharu Świata w Rugby 2011.
Karierę rozpoczął w lokalnym klubie w Givors, po czym spędził osiem sezonów w Bourgoin. Zadebiutował w najwyższej klasie rozgrywek w 2001 roku oprócz ligi grając również w Pucharze Heinekena. Po jednosezonowym pobycie w Castres Olympique[2] przeniósł się w roku 2007 do Stade Français, gdzie występuje do tej pory. Z tym klubem dotarł do finału Europejskiego Pucharu Challenge w sezonach 2010/11[3] i 2012/13[4].
W kadrze narodowej zadebiutował w wygranym meczu z Irlandią 14 lutego 2004 roku, dodatkowo zdobywając w nim przyłożenie[5]. Zagrał we wszystkich meczach zwycięskiego dla Francuzów turnieju, okraszonego jeszcze Wielkim Szlemem[6]. W kolejnych kilku edycjach Pucharu Sześciu Narodów grał co najwyżej w dwóch meczach.
W lipcu 2007 poprowadził francuską drużynę w dwóch meczach przeciwko Nowej Zelandii. Drugi z nich jest najwyższą w historii porażką Les Bleus[7]. Nie zyskał jednak uznania u ówczesnego selekcjonera, Bernarda Laporte'a, i nie został powołany na Puchar Świata w Rugby 2007.
W Pucharze Sześciu Narodów 2011 zagrał tylko w jednym meczu, wchodząc z ławki rezerwowych. Został jednak zgłoszony do składu na Puchar Świata w Rugby 2011[8], gdzie wziął udział we wszystkich siedmiu meczach zakończonej zdobyciem srebrnego medalu kampanii[9]. W Pucharze Sześciu Narodów 2012 we wszystkich pięciu spotkaniach wybiegł na boisko w podstawowym składzie. Ponownie został kapitanem kadry w remisowej serii pojedynków w Argentynie[10], a następnie w zwycięskich trzech listopadowych meczach we Francji, po czym pozostał w tej roli na Puchar Sześciu Narodów 2013, mimo iż do składu powrócił Thierry Dusautoir[11], z turnieju po pierwszym meczu wyeliminowała go jednak kontuzja[12]. Do składu powrócił na trzy listopadowe spotkania, zaś opaskę kapitana po raz kolejny nosił w Pucharze Sześciu Narodów 2014[13].