Pasquale Cafaro
 Portret Pasquale Cafaro | |
| Pseudonim |
Caffariello |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci |
23 lub 25 października 1787 |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Powiązania | |
Pasquale Cafaro lub Caffaro[1][2], zwany Caffariello[1] (ur. 8 lutego 1716[1][3] lub 1718[2] w San Pietro in Galatina, zm. 23[1] lub 25 października 1787 w Neapolu[1][2][3]) – włoski kompozytor, przedstawiciel szkoły neapolitańskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Od 1735 roku był uczniem Nicoli i Lorenzo Fago oraz Leonardo Leo w Conservatorio della Pietà dei Turchini w Neapolu[1][2][3]. Debiutował w 1745 roku[2] operą Il figliuol prodigo ravedduto[3]. W 1759 roku, jako następca Girolamo Abosa, został drugim kapelmistrzem tegoż konserwatorium[1][2]. Z uczelnią tą związany był do 1785 roku[1]. Od 1768 roku działał także na dworze królewskim, pełniąc funkcję nauczyciela śpiewu i klawesynu królowej Marii Karoliny[1]. Od 1771 roku był pierwszym kapelmistrzem kapeli królewskiej[1][3]. W latach 1763–1766 dyrygował wykonaniem oper w neapolitańskim Teatro di San Carlo[1]. Jego uczniem był Giacomo Tritto[2].
Jest autorem 8 oper[2], w tym napisanych do librett Pietra Metastasia Ipermestra (1751), Olimpiade (1769) i Antigono (1770)[3]. Ponadto skomponował m.in. Stabat Mater na 4 głosy (wyd. 1785)[3], kantaty, oratoria, trzy msze, cztery motety, psalmy, antyfony[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 7. ISBN 83-224-0223-6.
- ↑ a b c d e f g h i Bertil van Boer: Historical Dictionary of Music of the Classical Period. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 107–108. ISBN 978-0-8108-7183-0.
- ↑ a b c d e f g The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 127. ISBN 0-674-37299-9.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Pasquale Cafaro – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project