Pasquale Cafaro

Pasquale Cafaro (Caffaro)
Ilustracja
Portret Pasquale Cafaro
Pseudonim

Caffariello

Data i miejsce urodzenia

8 lutego 1716 lub 1718
San Pietro in Galatina

Pochodzenie

włoskie

Data i miejsce śmierci

23 lub 25 października 1787
Neapol

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Powiązania

szkoła neapolitańska

Pasquale Cafaro lub Caffaro[1][2], zwany Caffariello[1] (ur. 8 lutego 1716[1][3] lub 1718[2] w San Pietro in Galatina, zm. 23[1] lub 25 października 1787 w Neapolu[1][2][3]) – włoski kompozytor, przedstawiciel szkoły neapolitańskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Od 1735 roku był uczniem Nicoli i Lorenzo Fago oraz Leonardo Leo w Conservatorio della Pietà dei Turchini w Neapolu[1][2][3]. Debiutował w 1745 roku[2] operą Il figliuol prodigo ravedduto[3]. W 1759 roku, jako następca Girolamo Abosa, został drugim kapelmistrzem tegoż konserwatorium[1][2]. Z uczelnią tą związany był do 1785 roku[1]. Od 1768 roku działał także na dworze królewskim, pełniąc funkcję nauczyciela śpiewu i klawesynu królowej Marii Karoliny[1]. Od 1771 roku był pierwszym kapelmistrzem kapeli królewskiej[1][3]. W latach 1763–1766 dyrygował wykonaniem oper w neapolitańskim Teatro di San Carlo[1]. Jego uczniem był Giacomo Tritto[2].

Jest autorem 8 oper[2], w tym napisanych do librett Pietra Metastasia Ipermestra (1751), Olimpiade (1769) i Antigono (1770)[3]. Ponadto skomponował m.in. Stabat Mater na 4 głosy (wyd. 1785)[3], kantaty, oratoria, trzy msze, cztery motety, psalmy, antyfony[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 7. ISBN 83-224-0223-6.
  2. a b c d e f g h i Bertil van Boer: Historical Dictionary of Music of the Classical Period. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 107–108. ISBN 978-0-8108-7183-0.
  3. a b c d e f g The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 127. ISBN 0-674-37299-9.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]