Passiflora sanctae-barbarae

Passiflora sanctae-barbarae
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

malpigiowce

Rodzina

męczennicowate

Rodzaj

męczennica

Gatunek

Passiflora sanctae-barbarae

Nazwa systematyczna
Passiflora sanctae-barbarae Holm-Niels. & P. Jørg.
Nordic J. Bot. 7(2): 132, f. 4 1987[3][4]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[5]

Systematyka w Wikispecies

Passiflora sanctae-barbarae Holm-Niels. & P. Jørg. – gatunek rośliny z rodziny męczennicowatych (Passifloraceae Juss. ex Kunth in Humb.). Występuje endemicznie w Andach w północnej części Ekwadoru[5].

Rozmieszczenie geograficzne

[edytuj | edytuj kod]

Rośnie endemicznie w Andach w północnej części Ekwadoru w prowincjach Carchi, Napo oraz Sucumbíos[5].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Zdrewniałe, trwałe, owłosione liany[6].
Liście
Klapowane, złożone z lancetowatych klapek. Mają 7,5-13,5 cm długości oraz 2,7–3,5 cm szerokości. Są słabo ząbkowane, ze spiczastym wierzchołkiem. Ogonek liściowy jest owłosiony i ma długość 30–45 mm. Przylistki są owalne i mają długość 17 mm[6].
Kwiaty
Pojedyncze lub parzyste. Działki kielicha są podłużne, różowe i mają długość od 5 do 6 cm. Płatki są podłużne, różowe i mają długość 5–6 cm[6].

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Występuje w wyższych lasach andyjskich na wysokości 2200–3200 m n.p.m. Gatunek jest znany z dwóch subpopulacji[a]. Pierwsza subpopulacja znajduje się przy drodze z Tulcán do Santa Barbara, druga jest położona w pobliżu Oyacachi w rezerwatu ekologicznego Cayambe-Coca[5].

Ochrona

[edytuj | edytuj kod]

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych został zaliczony do kategorii VU – gatunków narażonych na wyginięcie. Niszczenie siedlisk jest jedynym zagrożeniem[5].

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Pojęcie subpopulacji (podpopulacji) jest wprowadzane w przypadkach ocen zagrożenia populacji silnie rozczłonkowanych, co wzmaga wymieranie taksonu. W przypadkach, gdy subpopulacje są małe i w znacznym stopniu izolowane, rekolonizacja opuszczonych stanowisk jest mało prawdopodobna (zob. metapopulacja oraz J. Mitka, Metodyka oszacowania stopnia zagrożenia populacji roślin i ich siedlisk).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2013-04-15] (ang.).
  3. ↑ Passiflora sanctaebarbarae Holm-Niels. & P. Jørg.. The Plant List. [dostęp 2014-11-10]. (ang.).
  4. ↑ Passiflora sanctae-barbarae Holm-Niels. & P.M.Jørg.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2021-03-13].
  5. ↑ a b c d e P. Jørgensen, N. Pitman, Passiflora sanctae-barbarae, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2014-11-10] (ang.).
  6. ↑ a b c Passiflora sanctae-barbarae. Plantes et botanique. [dostęp 2014-11-10]. (fr.).