Paul-Émile Léger

Paul-Émile Léger P.S.S.
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Herb duchownego Ipsa duce non fatigaris / Apostolus Jesu Christi
Apostoł Jezusa Chrystusa
Kraj działania

Kanada

Data i miejsce urodzenia

26 kwietnia 1904
Valleyfield

Data i miejsce śmierci

13 listopada 1991
Montreal

Arcybiskup Montrealu
Okres sprawowania

1950-1968

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

25 maja 1929

Nominacja biskupia

25 marca 1950

Sakra biskupia

26 kwietnia 1950

Kreacja kardynalska

12 stycznia 1953
Pius XII

Kościół tytularny

Santa Maria degli Angeli

Odznaczenia
Order Kanady – Towarzysz (Companion) Wielki Oficer Narodowego Orderu Quebecu (Kanada) Krzyż Wielki Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Baliw Wielkiego Krzyża Honoru i Dewocji Zakonu Kawalerów Maltańskich Krzyż Wielki Orderu Zasługi (Portugalia)
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

26 kwietnia 1950

Konsekrator

Adeodato Giovanni Piazza

Współkonsekratorzy

Maurice Roy
Jean-Julien Weber

Paul-Émile Léger (ur. 26 kwietnia 1904 w Valleyfield, zm. 13 listopada 1991 w Montrealu) – kanadyjski duchowny katolicki, sulpicjanin, kardynał, arcybiskup metropolita Montrealu.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Po przyjęciu święceń kapłańskich 25 maja 1929 wstąpił do zgromadzenia sulpicjanów. Studiował prawo kanoniczne w Paryżu, był wykładowcą i wychowawcą nowicjuszy w instytutach formacyjnych Towarzystwa Sulpicjańskiego we Francji, Japonii i Kanadzie. Mianowany 25 marca 1950 arcybiskupem Montrealu, 12 stycznia 1953 zaś kardynałem prezbiterem tytułu Santa Maria degli Angeli. Poświęcił się przede wszystkim służbie ubogim i potrzebującym, starając się zaspokajać ich rzeczywiste potrzeby. Uczestniczył w obradach Soboru Watykańskiego II, zabierał głos w dyskusjach o liturgii, o źródłach objawienia, środkach społecznego przekazu, eklezjologii i wolności religijnej. 20 kwietnia 1968 złożył rezygnację z urzędu arcybiskupa Montrealu i poświęcił się pracy w leprozorium w Ngozi w Rwandzie. Ta decyzja wywołała wiele żywych reakcji na świecie. Uczestnik czterech konklawe w 1958, 1963 oraz obu w 1978. Obok Stefana Wyszyńskiego i Giuseppe Siriego jeden z trzech kardynałów XX wieku, którzy brali udział w czterech konklawe. W okresie 2 maja 1989 – 13 listopada 1991 pełnił funkcję protoprezbitera Kolegium Kardynałów. Był ostatnim żyjącym kardynałem z nominacji Piusa XII. Zmarł w Montrealu.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]