Paul Magnette (polityk)

Paul Magnette
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 czerwca 1971
Leuven

Premier Walonii
Okres

od 22 lipca 2014
do 28 lipca 2017

Przynależność polityczna

Partia Socjalistyczna

Poprzednik

Rudy Demotte

Następca

Willy Borsus

Multimedia w Wikimedia Commons

Paul Magnette (ur. 28 czerwca 1971 w Leuven) – belgijski i waloński polityk i politolog, nauczyciel akademicki, od 2007 do 2013 minister na szczeblu krajowym, od 2013 do 2014 p.o. przewodniczącego Partii Socjalistycznej, w latach 2014–2017 premier Walonii.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia z zakresu nauk politycznych na Université Libre de Bruxelles (ULB), w 1999 na tej samej uczelni uzyskał stopień naukowy doktora. Specjalizuje się w zakresie integracji europejskiej. Od 1995 pracował w krajowym funduszu badań naukowych (Fonds National de la Recherche Scientifique). W 2000 otrzymał prestiżową krajową nagrodę Prix Francqui za badania europejskie. W latach 2001–2007 zajmował stanowisko profesora uczelnianego na ULB, prowadząc wykłady z politologii.

20 lipca 2007 objął stanowisko ministra zdrowia, spraw społecznych i równych szans w regionalnym rządzie Walonii. 21 grudnia tego samego roku Guy Verhofstadt powierzył mu tekę ministra klimatu i energii w swoim przejściowym gabinecie na szczeblu krajowym. To samo stanowisko Paul Magnette obejmował w trzech kolejnych rządach, na czele których stali Yves Leterme, Herman Van Rompuy i ponownie pierwszy z nich. W wyborach w 2010 uzyskał mandat posła do Izby Reprezentantów.

6 grudnia 2011 Paul Magnette został ministrem ds. przedsiębiorstw państwowych, polityki naukowej, współpracy na rzecz rozwoju w rządzie, na czele którego stanął Elio Di Rupo[1]. W 2012 objął urząd burmistrza Charleroi, który sprawował do 2024. W 2013 został pełniącym obowiązki przewodniczącego walońskich socjalistów, wobec czego odszedł z rządu, rok później wybrany do regionalnego parlamentu[2] (zakończył w tymże roku pełnienie obowiązków przewodniczącego PS). W lipcu 2014 zastąpił Rudy'ego Demotte na stanowisku ministra-prezydenta Regionu Walońskiego. Funkcję tę pełnił do lipca 2017.

W 2019 uzyskał mandat eurodeputowanego, którego jednak nie objął[3]. W tym samym roku stanął na czele Partii Socjalistycznej[4]. W 2024 ponownie wybrany w skład Izby Reprezentantów[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ La composition officielle du gouvernement Di Rupo Ier. lalibre.be, 5 grudnia 2011. [dostęp 2011-12-06]. (fr.).
  2. ↑ Informacje na stronie polling2014.belgium.be. [dostęp 2014-06-01]. (ang.).
  3. ↑ Européennes 2019: voici les 21 eurodéputés belges. rtbf.be, 27 maja 2019. [dostęp 2019-10-23]. (fr.).
  4. ↑ Paul Magnette, élu comme prévu nouveau président du PS. rtbf.be, 19 października 2019. [dostęp 2019-10-23]. (fr.).
  5. ↑ Elections: voici la nouvelle liste des députés du parlement fédéral. lesoir.be, 10 czerwca 2024. [dostęp 2024-06-11]. (fr.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]