Paul Quinichette

Paul Quinichette
Ilustracja
Paul Quinichette (lata 50. XX w.)
Pseudonim

„Vice Prez”,
„Vice President”,
„Lady Q”

Data i miejsce urodzenia

17 maja 1916
Denver

Data i miejsce śmierci

25 maja 1983
Nowy Jork

Instrumenty

saksofon, klarnet

Gatunki

jazz (swing)

Zawód

muzyk

Powiązania

Count Basie

Zespoły
The Count Basie Orchestra
Multimedia w Wikimedia Commons

Paul Quinichette, ps. „Vice Prez”, „Vice President”, „Lady Q” (ur. 17 maja 1916 w Denver, zm. 25 maja 1983 w Nowym Jorku)[1] – afroamerykański saksofonista jazzowy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W dzieciństwie pobierał lekcje gry na klarnecie i saksofonie altowym, ale ostatecznie wybrał saksofon tenorowy. Już jako nastolatek wzorował się na grze Lestera Younga. Potem – już jako dorosły muzyk – brzmiał niczym kopia swojego saksofonowego idola[1]. Stąd też pochodzą jego przydomki: „Vice President” i „Vice Prez” (Younga zwano „The President” lub „Prez”). Natomiast sam Young nazywał go „Lady Q” i nie był to komplement[2].

Ukończył studia muzyczne na University of Denver[3]. W okresie nauki grał z lokalnymi zespołami, a podczas wakacji jeździł w trasy koncertowe z orkiestrami Nata Towlesa i Lloyda Huntera. Później, od końca lat 30. do 1942 grał w zespołach Shorty’ego Sherocka i Erniego Fieldsa[1]. W latach 1942–1944 był członkiem orkiestry Jaya McShanna[2]. Od 1945 do 1947 występował na Zachodnim Wybrzeżu z jumpbluesowymi orkiestrami Johnny’ego Otisa i Louisa Jordana, z którego zespołem wyjechał do Nowego Jorku[1]. W 1947 wystąpił w epizodzie w westernie muzycznym pt. Look-Out Sister, w którym rolę główną zagrał Jordan[4]. W latach 1948–1951 pracował z formacjami „Lucky’ego” Millindera, „Reda” Allena, „Hot Lips” Page’a[1].

W 1951 dołączył do Counta Basiego, który wtedy reaktywował swój big-band po niepowodzeniach komercyjnych małego zespołu[3]. Przyszedł na miejsce Lestera Younga. Grał z Basiem przez dwa lata, zyskując instrumentalną renomę. W 1954 zaczął nagrywać jako lider w nowo powstałej wytwórni jazzowej EmArcy, filii Mercury Records. Założył również własny zespół.

W 1955 współpracował z „Królem Swingu” Bennym Goodmanem, pianistą Natem Pierce’em oraz nagrywał z wokalistką Billie Holiday, saksofonistą Johnem Coltrane’em, późniejszym luminarzem awangardy jazzowej, a we wcześniejszym czasie nawet swoim instrumentalnym alter ego – Lesterem Youngiem[1]. Następnie występował głównie z własnymi grupami. Ponadto nagrywał płyty, zarówno jako lider, jak sideman.

Pod koniec lat 50. porzucił muzykę ze względu na zły stan zdrowia[2]. Pracował w Nowym Jorku jako monter elektryk. W 1977 postanowił wznowić karierę muzyka[2]. Występował z pianistami Sammym Price’em, Brooksem Kerrem i saksofonistą Buddym Tate’em, ale po niedługim czasie dolegliwości zdrowotne zmusiły go do definitywnego przejścia na emeryturę[1].

Zmarł w Nowym Jorku. Miał 67 lat.

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
  • 1954
    • Sequel (EmArcr)
    • The Vice „Pres” (EmArcy)
    • Pres Meets Vice Pres – Paul Quinichette–Lester Young (EmArcy))
  • 1955 Moods (EmArcy)
  • 1956
    • Bennie Green and Paul Quinichette – Blow Your Horn (Decca))
    • The Kid From Denver (Dawn)
  • 1957 On the Sunny Side (Prestige)
  • 1958
    • Charlie Rouse–Paul Qunichette – The Chase Is On (Bethlehem)
    • For Basie – Paul Qunichette–Shad Collins–Freddie Green–Walter Page–Jo Jones–Nat Pierce (Prestige)
    • Basie Reunion – Paul Qunichette–Buck Clayton–Shad Collins–Jack Washington–Freddie Green–Eddie Jones–Joe Jones–Nat Pierce (Prestige)
  • 1959
    • Cattin’ with Coltrane and Quinichette (Prestige)
    • Like Basie! (United Artists)
  • 1974 Prevue – Brooks Kerr-Paul Quinichette Quartet (Famous Door)
  • 1976 Buddy Tate–Paul Quinichette–Jay McShann – Kansas City Joys (Sonet)
  • 1977 Paul Gonsalvez–Paul Quinichette–Orchestre G. „Dave” Pochonet (Communication)
  • 2024 Paul Quinichette – The Vice „Pres” – Legendary Sessions 1951-1954 (Fresh Sound) – 2 CD

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g Paul Quinichette. allmusic.com. [dostęp 2024-11-13]. (ang.).
  2. ↑ a b c d Paul „The Vice President” Quinichette. jazzimprov.com. [dostęp 2024-11-13]. (ang.).
  3. ↑ a b Paul Quinichette. JazzWax. [dostęp 2024-11-13]. (ang.).
  4. ↑ Look-Out Sister w bazie IMDb (ang.)

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]