Paul Henry de Kruif (ur. 2 marca 1890 w Zeeland (Michigan), zm. 28 lutego 1971 w Holland (Michigan)) – amerykański mikrobiolog i pisarz pochodzenia holenderskiego. Popularyzator nauki. Książki pisał jako Paul de Kruif. Najbardziej znana jest jego książka z 1926, Microbe Hunters (Łowcy mikrobów), która nie tylko była bestsellerem jeszcze długo po publikacji, była długo zalecaną lekturą naukową i inspiracją dla wielu lekarzy i naukowców[1].
Ukończył University of Michigan ze stopniem licencjata (Bachelor) w 1912 i w 1916 uzyskał tam doktorat (Ph.D.). Po studiach służył w stopniu szeregowca w Meksyku w Pancho Villa Expedition, potem jako podporucznik i kapitan w I wojnie światowej we Francji. Dzięki służbie w Korpusie Sanitarnym miał sporadyczne kontakty z czołowymi biologami francuskimi tego okresu[1].
Po powrocie na University of Michigan jako Assistant Professor[1], w latach 1920-22[2] De Kruif pracował dla Instytutu Badań Medycznych Rockefellera. Następnie przez dwa lata pomagał Sinclairowi Lewisowi przy powieści Arrowsmith z 1925, za którą Lewis otrzymał nagrodę Pulitzera (której nie przyjął)[3]. De Kruif dostarczał informacji medycznych i naukowych potrzebnych do opisu akcji powieści i budowania postaci. Mimo że Lewis był wymieniony jako jedyny autor, de Kruif otrzymał 25% honorarium[1]. Niektórzy sądzą, że postacie w powieści są odbiciem osób znanych de Kruifowi, łącznie z Martinem Arrowsmithem, mającym reprezentować jego samego, który (w przeciwieństwie do de Kruifa) w powieści był lekarzem.
Z powodu swojego pisarstwa popadł w kłopoty. Kilka esejów napisanych podczas pracy dla Instytutu Rockefellera doprowadziło do zwolnienia go. Ronald Ross, jeden z naukowców wymienionych w książce Microbe Hunters, poczuł się urażony sposobem opisania go, toteż brytyjskie wydanie książki ukazało się bez rozdziału o nim, aby uniknąć pozwania o zniesławienie.
De Kruif był zatrudniony jako autor artykułów naukowych i medycznych dla pism Ladies' Home Journal, Country Gentleman i Reader's Digest. Promował też badania nad polio.
Jego ostatnia książka, The Sweeping Wind, jest jego autobiografią.
W Polsce znane są głównie trzy jego książki[2]:
W języku angielskim ukazały się:
Pierwotnie drukowana jako reportaże na łamach pisma The Country Gentleman, ukazała się w 1926. Poszczególne rozdziały poświęcone są następującym postaciom "Heroicznej epoki medycyny" ("Heroic Age of Medicine"):