| Imię i nazwisko |
Paul August von Klenau |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Paul August von Klenau[1][2] (ur. 11 lutego 1883 w Kopenhadze, zm. 31 sierpnia 1946 tamże[1][2]) – duński kompozytor i dyrygent.
Studiował w konserwatorium w Kopenhadze u Otto Mallinga i Frederika Hillmera, następnie wyjechał do Berlina, gdzie w latach 1902–1904 uczył się Hochschule für Musik u Maxa Brucha (kompozycja) i Karela Halířa (skrzypce)[1][2]. W 1904 roku przeniósł się do Monachium, gdzie pobierał prywatnie lekcje u Ludwiga Thuillego[1][2]. W 1907 roku został dyrygentem opery we Fryburgu Bryzgowijskim[1][2]. Od 1908 roku przebywał w Stuttgarcie, gdzie był uczniem Maxa von Schillinga, a w latach 1909–1912 pełnił funkcję korepetytora opery dworskiej[1][2]. W 1912 roku został dyrygentem Bach-Verein we Frankfurcie nad Menem[1][2]. Od 1913 roku ponownie był dyrygentem opery we Fryburgu Bryzgowijskim[1][2]. Po wybuchu I wojny światowej wrócił do Danii[1][2] W latach 1920–1926 był dyrygentem Dansk Filharmonisk Selksab[1][2]. Od 1922 do 1930 dyrygował także Konzerthausgesellschaft w Wiedniu[1][2].
Twórczość Klenaua należy do niemieckiego kręgu kultury muzycznej, wykazując niewielki związek z muzyką duńską[1]. W swoich kompozycjach mieszał rozmaite konwencje artystyczne, nie wypracowując własnego stylu[1]. W okresie po I wojnie światowej pod wpływem zetknięcia się z Arnoldem Schönbergiem i ekspresjonizmem przejściowo eksperymentował z awangardą, spotkawszy się jednak z niezrozumieniem powrócił do bardziej konwencjonalnej stylistyki[1].
(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])