Pauline Lucca

Pauline Lucca
Ilustracja
Pauline Lucca, litografia Josefa Kriehubera z 1862 roku
Data i miejsce urodzenia

25 kwietnia 1841
Wiedeń

Pochodzenie

austriackie

Data i miejsce śmierci

28 lutego 1908
Wiedeń

Typ głosu

sopran

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

śpiewaczka

Pauline Lucca (ur. 25 kwietnia 1841 w Wiedniu, zm. 28 lutego 1908 tamże[1][2]) – austriacka śpiewaczka operowa, sopran.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodziła z niemiecko-włoskiej rodziny[2]. Studiowała w Wiedniu u Richarda Lewy’ego, zadebiutowała na scenie w 1859 roku w wiedeńskiej Hofoper rolą 2. chłopca w Czarodziejskim flecie W.A. Mozarta[1]. Międzynarodowy rozgłos zdobyła występami w Ołomuńcu w 1859 roku w roli Elwiry w Ernanim Giuseppe Verdiego[1][2]. W 1860 roku występowała w Pradze. Tam została zauważona przez Giacomo Meyerbeera, który zachwycony jej talentem załatwił jej angaż do Hofoper w Berlinie, gdzie występowała w latach 1861–1872[1][2]. W sezonach 1863–1864, 1872 i 1882–1884 śpiewała gościnnie w Covent Garden Theatre w Londynie[1]. W latach 1872–1874 odbyła tournée po Stanach Zjednoczonych[1][2], następnie występowała w Brukseli (1876) oraz Petersburgu i Moskwie (1877)[1]. Od 1874 do przejścia na emeryturę w 1889 roku związana była z wiedeńską Hofoper[1][2].

Dysponowała głosem o skali od g do c3[1]. Odtwarzała role w operach W.A. Mozarta, Vincenzo Belliniego, Gaetano Donizettiego, Daniela Aubera, Arriga Boita i Giuseppe Verdiego, jej popisową była tytułowa rola w Carmen Georges’a Bizeta[1]. Śpiewała rolę Seliki w pierwszych wystawieniach Afrykanki Giacomo Meyerbeera w Londynie (1865) i Berlinie (1865)[1].

W swoim czasie cieszyła się sławą jako „prima donna assoluta”, rozgłos zapewnił jej zarówno talent wokalny, jak i opisywane w ówczesnej prasie burzliwe życie naznaczone kilkoma małżeństwami i rozwodami[2]. Podczas jej amerykańskiego tournée rozpowszechniana była wydana w 1872 roku w Nowym Jorku promocyjna broszura Bellicose Adventures of Peaceable Prima Donna, opisująca rzekome perypetie śpiewaczki w czasie wojny francusko-pruskiej[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 426. ISBN 978-83-224-3303-4.
  2. a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2195. ISBN 0-02-865529-X.