Paweł Szałamacha

Paweł Szałamacha

Data i miejsce urodzenia	24 stycznia 1969 Gorzów Wielkopolski
Minister finansów
Okres	od 16 listopada 2015 do 28 września 2016
Poprzednik	Mateusz Szczurek
Następca	Mateusz Morawiecki[a]
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Paweł Włodzimierz Szałamacha^ⓘ (ur. 24 stycznia 1969 w Gorzowie Wielkopolskim^[1]) – polski polityk, prawnik, radca prawny i publicysta. W latach 2005–2007 wiceminister skarbu państwa, poseł na Sejm VII kadencji, w latach 2015–2016 minister finansów w rządzie Beaty Szydło, od 2016 członek Zarządu Narodowego Banku Polskiego.

Życiorys

Ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i w College d'Europe w Brugii^[1] oraz roczne studia z zarządzania publicznego na John F. Kennedy School of Government Uniwersytetu Harvarda, uzyskując stopień Master in Public Administration (Mid-Career MPA)^[2].

W latach 1994–2004 pracował w kancelarii Clifford Chance w Warszawie. Uczestniczył w zespołach doradczych przy transakcjach prywatyzacyjnych. W 1998 uzyskał uprawnienia radcy prawnego w Okręgowej Izbie Radców Prawnych w Poznaniu, przez kilka lat był ekspertem Centrum im. Adama Smitha. Prowadził też prywatną spółkę prawa handlowego „Horyzont – Technologie Internetowe”. Działał w Unii Polityki Realnej.

Autor publikacji z dziedziny prawa i ekonomii. Publikował m.in. w „MPP”, „Rzeczpospolitej”, „Najwyższym CZASIE!”, „Gazecie Polskiej”. Jest także autorem wydanej w 2009 książki IV Rzeczpospolita – pierwsza odsłona^[3]. W 2002 wszedł w skład rady redakcyjnej „Międzynarodowego Przeglądu Politycznego”.

Był współzałożycielem, w latach 2003–2005 członkiem zarządu, zaś od 1 lutego 2008 pełnił funkcję prezesa zarządu Instytutu Sobieskiego (zrezygnował po objęciu w 2011 mandatu poselskiego). Był również ekspertem tej instytucji^[4], zajmującej się tworzeniem programów społeczno-gospodarczych dla życia publicznego w Polsce.

Od 6 grudnia 2005 pracował w Ministerstwie Skarbu Państwa^[5], najpierw na stanowisku podsekretarza stanu, a od 5 stycznia 2006 do 13 listopada 2007 sekretarza stanu, odpowiadając m.in. za sektor finansowy. W 2010 prezydent RP Lech Kaczyński powołał go na członka Narodowej Rady Rozwoju^[6]. W wyborach w 2011 został wybrany na posła VII kadencji Sejmu jako bezpartyjny kandydat z ramienia Prawa i Sprawiedliwości, otrzymując w okręgu pilskim 12 009 głosów^[7]. W trakcie kadencji Sejmu przez rok przebywał na urlopie bezpłatnym w związku z podyplomowymi studiami z zakresu zarządzania administracją publiczną w John F. Kennedy School of Government w ramach Harvard University^[8]. W 2015 bez powodzenia ubiegał się o poselską reelekcję w okręgu poznańskim.

16 listopada 2015 powołany na ministra finansów w rządzie Beaty Szydło^[9]. W maju 2016 zdobył rozgłos medialny po ujawnieniu treści listu wystosowanego do prezesa Trybunału Konstytucyjnego Andrzeja Rzeplińskiego, w którym poprosił go o wstrzymanie się z wypowiedziami dotyczącymi kryzysu wokół TK do dnia przedstawienia przez agencję Moody’s wyników oceny wiarygodności kredytowej Polski^[10][11][12].

28 września 2016 odwołany ze stanowiska ministra finansów^[13]. W październiku tego samego roku prezydent Andrzej Duda na wniosek prezesa NBP Adama Glapińskiego powołał go na członka Zarządu Narodowego Banku Polskiego^[14] (w październiku 2022 mianowany na kolejną kadencję^[15]). Od sierpnia 2020 do listopada 2024 był przedstawicielem NBP w Komisji Nadzoru Finansowego^[16][17].

Życie prywatne

Jest żonaty z dziennikarką i pisarką Beatą Chomątowską^[18].

Odznaczenia

• 2006: Order Gwiazdy Solidarności Włoskiej II klasy^[19]
• 2018: odznaka honorowa „Za zasługi dla bankowości Rzeczypospolitej Polskiej”^[20]

Uwagi

1. Mateusz Morawiecki został ministrem rozwoju i finansów.

Przypisy

1. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. VII kadencja. Przewodnik, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2012, s. 404.
2. Paweł Szałamacha. premier.gov.pl. [dostęp 2016-03-24].
3. IV Rzeczpospolita – pierwsza odsłona. Dlaczego się nie udało, co trzeba zrobić. zysk.com.pl. [dostęp 2015-06-04].
4. Informacje na stronie Instytutu Sobieskiego. [dostęp 2015-06-04].
5. Filmowa kariera wiceministra skarbu. gazeta.pl, 24 września 2008. [dostęp 2015-06-04].
6. Członkowie Narodowej Rady Rozwoju. prezydent.pl. [dostęp 2015-10-16].
7. Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2015-06-04].
8. Poseł Paweł Szałamacha na rocznym urlopie w... Harvardzie. gloswielkopolski.pl, 9 września 2014. [dostęp 2015-11-18].
9. Prezydent powołał rząd. prezydent.pl, 16 listopada 2015. [dostęp 2015-11-16].
10. Andrzej Stankiewicz. Rząd prosi prezesa TK o milczenie. „Rzeczpospolita”, s. 1, 6 maja 2016. 
11. Dominika Wielowieyska. Minister Szałamacha do prezesa Rzeplińskiego: prezesie, proszę milczeć. „Gazeta Wyborcza”, s. 1, 6 maja 2016. 
12. Maciej Martewicz, Konrad Krasuski: Zloty Drops as Poland's Bid to Silence Court Dispute Backfires. bloomberg.com, 5 maja 2016. [dostęp 2016-05-07]. (ang.).
13. M.P. z 2016 r. poz. 940
14. Prezydent powołał Pawła Szałamachę na członka zarządu NBP. prezydent.pl, 7 października 2016. [dostęp 2016-10-07].
15. M.P. z 2022 r. poz. 1190
16. Skład Komisji. knf.gov.pl. [dostęp 2020-08-28].
17. Artur Soboń zastąpił Pawła Szałamachę jako przedstawiciel NBP w KNF. pap.pl, 14 listopada 2024. [dostęp 2024-11-16].
18. Paweł Szałamacha – ideowy zwolennik programu PiS ma być szefem MF. pap.pl, 9 listopada 2015. [dostęp 2015-11-11].
19. Commendatore dell’Ordine della Stella della solidarietà italiana. quirinale.it, 17 października 2006. [dostęp 2015-06-04]. (wł.).
20. Lista odznaczonych (2003–2018). nbp.pl. [dostęp 2022-09-14].

Kontrola autorytatywna (osoba):

• ISNI: 0000000117789990
• VIAF: 107329201
• LCCN: n2010008018
• NKC: js2014844697
• PLWABN: 9810585465205606
• NUKAT: n01053126