Pełne imię i nazwisko |
Pawło Mychajłowycz Żurawlow |
---|---|
Pseudonim | |
Data i miejsce urodzenia | |
Obywatelstwo | |
Wzrost |
187[1] cm |
Masa ciała |
95[1] kg |
Styl walki | |
Kategoria wagowa | |
Klub |
Sevastopol Muay Thai |
Bilans walk zawodowych | |
Liczba walk |
84[1] |
Zwycięstwa |
72 |
Przez nokauty |
26 |
Porażki |
11 |
Remisy |
1 |
Pawło Mychajłowycz Żurawlow (ukr. Павло Михайлович Журавльов;, ros. Павел Михайлович Журавлёв Pawieł Michajłowicz Żurawliow ur. 29 lipca 1983 w Sakach) – ukraiński kick-boxer oraz bokser. Uczestnik finału K-1 World Grand Prix 2012. Zawodnik m.in. SUPERKOMBAT Fighting Championship oraz GLORY.
W latach 2006–2009 walczył głównie na Ukrainie i w Rosji, zostając wielokrotnie mistrzem Europy oraz świata WBKF. W tym czasie zwyciężał takich zawodników jak Serhij Łaszczenko, Alaksiej Kudzin czy Konstantīns Gluhovs. W sierpniu 2009 zadebiutował w organizacji K-1, pokonując utytułowanego Turka Gökhana Sakiego na punkty. Jeszcze w tym samym roku, wygrał z Marokańczykiem Mouradem Bouzidim.
W 2011 związał się z rumuńską organizacją SUPERKOMBAT Fighting Championship, gdzie 1 października 2011 wygrał turniej Grand Prix. W 2012 wystartował w dwóch kolejnych turniejach - listopadowym, w którym odpadł w pierwszej walce z Surinamczykiem Ismaelem Londtem oraz grudniowym, który zwyciężył, pokonując w półfinale Rumuna Benjamina Adegbuyia przez nokaut i w finale w rewanżu Londta na punkty.
Wcześniej, bo 14 października stoczył walkę na gali K-1 World Grand Prix 2012 in Tokyo Final 16, wygrywając z Brazylijczykiem Saulo Cavalarim jednogłośnie na punkty[3]. 15 marca 2013 wystąpił podczas finałowej gali K-1 WGP w Zagrzebiu, zastępując Japończyka Makoto Ueharę[4]. Żurawlow ostatecznie doszedł do półfinału w którym przegrał z Chorwatem Mirko Filipoviciem na punkty (3-0)[5].
Po finale w Zagrzebie, K-1 będące w poważnych problemach finansowych, nie wypłaciło większości uczestnikom turnieju wypłat, w tym Żurawlewowi[6], który postanowił kontynuować karierę w mniejszych organizacjach takich jak Final Fight Championship, King of Kings czy SUPERKOMBAT, wygrywając m.in. z Chorwatem Agronem Pretenim oraz Polakami, Michałem Turyńskim[7] i Kryspinem Kalskim[8]. Zanotował również dotkliwą porażkę przez ciężki nokaut w rewanżowym starciu z Benjaminem Adegbuyiem[9].
19 lutego 2016 został mistrzem Final Fight Championship w wadze półciężkiej, wygrywając z Holendrem Brianem Douwesem przez TKO[10]. 22 lipca 2016 nieudanie zadebiutował w GLORY, przegrywając na punkty w półfinale turnieju z Brazylijczykiem Arielem Machado[11], zaś 5 listopada tego samego roku, odniósł pierwsze zwycięstwo w organizacji, pokonując przed czasem Algierczyka Zinédina Hameur-Laina na gali GLORY 35[12].
14 lipca 2017 podczas gali GLORY 43 w Nowym Jorku pokonał jednogłośnie na punkty Brazylijczyka Saulo Cavalariego zostając tymczasowym mistrzem GLORY w wadze półciężkiej[13].
W 2007 zawodowo zadebiutował w boksie, nokautując Rusłana Iwanienkę. Do tej pory stoczył siedem zwycięskich pojedynków. Poza tym jest również dwukrotnym finalistą bokserskiego turnieju Bigger’S Better z 2010 oraz 2012.
Kickboxing / Boks tajski:
Boks: