miotacz | |||||||||||||
Pełne imię i nazwisko |
Pedro Jaime Martínez | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Pseudonim |
Pedro el Grande, Petey | ||||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
25 października 1971 | ||||||||||||
Obywatelstwo | |||||||||||||
Odbijał |
prawą | ||||||||||||
Rzucał |
prawą | ||||||||||||
Debiut |
24 września 1992 | ||||||||||||
Ostatni występ |
30 września 2009 | ||||||||||||
Statystyki | |||||||||||||
Win–loss record |
219–100 | ||||||||||||
ERA |
2,93 | ||||||||||||
Strikeouty |
3154 | ||||||||||||
Kariera klubowa | |||||||||||||
| |||||||||||||
Baseball Hall of Fame | |||||||||||||
Rok wprowadzenia |
2015 | ||||||||||||
Głosów |
91,1% (1. głosowanie) | ||||||||||||
Metoda elekcji |
Pedro Jaime Martínez (ur. 25 października 1971) – dominikański baseballista posiadający również obywatelstwo amerykańskie[1], który występował na pozycji miotacza.
W czerwcu 1988 podpisał kontrakt jako wolny agent z Los Angeles Dodgers i początkowo występował klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Albuquerque Dukes, reprezentującym poziom Triple-A[2][3]. W Major League Baseball zadebiutował 24 września 1992 w meczu przeciwko Cincinnati Reds jako reliever[2][4]. W ciągu dwóch sezonów gry w Dodgers zaliczył 67 występów, w tym dwa jako starting pitcher[2]. W 1993 w głosowaniu na najlepszego debiutanta zajął 9. miejsce[5].
W listopadzie 1993 przeszedł do Montreal Expos za Delino DeShieldsa[2]. 3 czerwca 1995 w meczu przeciwko San Diego Padres był bliski zaliczenia perfect game, jednak w pierwszej połowie dziesiątej zmiany przy stanie 0–0 uderzenie zaliczył zapolowy Padres Bip Roberts[6]. W 1996 po raz pierwszy wystąpił w Meczu Gwiazd[2].
W 1997 zaliczył bilans W-L 17–8, uzyskał najlepszy w MLB wskaźnik ERA (1,90) i zaliczył 305 strikeoutów (3. wynik w lidze) i po raz pierwszy otrzymał nagrodę Cy Young Award dla najlepszego miotacza w National League[2]. Ponadto został pierwszym praworęcznym miotaczem od 1912 roku, który zaliczył przynajmniej 300 strikeoutów przy wskaźniku ERA poniżej 2,00 w jednym sezonie[7].
W listopadzie 1997 w ramach wymiany zawodników przeszedł do Boston Red Sox, podpisując sześcioletni kontrakt wart 75 milionów dolarów z opcją przedłużenia o rok. Był to wówczas najwyższy kontrakt w MLB zaoferowany miotaczowi[8].
13 lipca 1999 w Meczu Gwiazd na Fenway Park jako starting pitcher wyrównał rekord American League zaliczając 5 strikeoutów i został pierwszym miotaczem, który zanotował wygraną w All-Star Game na stadionie klubu, w którym występował. Został również wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem meczu[9].
W sezonie 1999 zdobył Triple Crown, odnosząc najwięcej wygranych w MLB (23), uzyskując najlepszy wskaźnik ERA (2,07), zaliczając najwięcej strikeoutów (313), a także jednogłośnie został wybrany zwycięzcą w głosowaniu do nagrody Cy Young Award[2][10]. Ponadto w głosowaniu na najbardziej wartościowego zawodnika sezonu zasadniczego zajął 2. miejsce za Ivánem Rodríguezem[2]. W tym samym roku został ósmym baseballistą, który osiągnął pułap 300 strikeoutów w dwóch sezonach[11].
W 2004 zagrał w meczu numer 3 World Series przeciwko St. Louis Cardinals, w którym zanotował wygraną. Całą serię wygrał Boston Red Sox, który zdobył pierwszy tytuł mistrzowski od 1918 roku[12].
W grudniu 2004 Martínez jako wolny agent przeszedł do New York Mets, podpisując czteroletni kontrakt wart 53 miliony dolarów[2][13]. 28 czerwca 2006 miał miejsce mecz międzyligowy pomiędzy Mets a Boston Red Sox na Fenway Park, w którym wystąpił jako starting pitcher, a przed meczem został przywitany przez widzów owacją na stojąco[14].
30 września 2007 powrócił do składu Mets po jedenastomiesięcznej przerwie spowodowanej kontuzją ramienia. W meczu przeciwko Cincinnati Reds na Great American Ball Park, zaliczył wygraną i 3000. strikeout jako piętnasty zawodnik w historii MLB[15]. Po zakończeniu sezonu nie przedłużono z nim kontraktu[2].
W marcu 2009 był w składzie Dominikany na turnieju World Baseball Classic, nie będąc zrzeszonym w żadnym klubie[2][16]. W lipcu 2009 podpisał kontrakt jako wolny agent z Philadelphia Phillies[2]. 3 września 2009 w meczu z San Francisco Giants, odnosząc wygraną, został trzecim miotaczem w historii MLB, który osiągnął pułap przynajmniej 100 zwycięstw w obydwu ligach[11][17]. W listopadzie 2009 został wolnym agentem, jednak oficjalnie zawodniczą karierę zakończył w grudniu 2011[18].
6 stycznia 2014 Pedro Martínez został uhonorowany członkostwem w Baseball Hall of Fame, otrzymując 91,1% głosów w pierwszym głosowaniu[11]. 28 lipca 2015 klub Boston Red Sox zastrzegł należący do niego numer 45[19].
Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
8× All-Star | 1996, 1997, 1998, 1999, 2000, 2002, 2005, 2006 | [2] |
All-Star Game MVP | 1999 | [9] |
Cy Young Award | 1997, 1999, 2000 | [2] |
Zwycięzca w World Series | 2004 | [12] |
MLB Triple Crown | 1999 | [2] |
Baseball Hall of Fame | od 2015 | [11] |
# 45 zastrzeżony przez Red Sox | 2015 | [19] |